หาก"พ่อ" หมายถึง ชายผู้ให้กำเนิดแก่ลูก meepole ก็ไม่มีพ่อ เพราะพ่อเสียชีวิตไปตั้งแต่ meepole อายุได้ 2 ขวบ เมื่อถึงวันพ่อ meepole ไม่ได้มีโอกาสดีเหมือนคนอื่นๆที่มีพ่อ ได้ทำกิจกรรมดีๆร่วมกัน. ผู้ชายคนเดียวในครอบครัวที่มีคือ "ก๋ง" โชคดีที่ก๋งเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี เป็นตัวอย่างในการปฎิบัติตน ดังนั้นสำหรับทุกคนพ่อ คือผู้ให้กำเนิด แต่สำหรับ meepole ผู้เป็นพ่อคือ ผู้มีพระคุณผู้เป็นแบบอย่างที่ดี ผู้ที่เอาใจใส่อบรมสั่งสอนให้ฉันเป็นคนดี และผู้นั้นคือ...ก๋ง
Meepole เรียกพ่อของแม่ว่า “ก๋ง” ทั้งที่ก๋งเกิดที่เมืองไทย ก๋งเป็นทหารผ่านศึกสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ญี่ปุ่นยกพลขึ้นบก ยายมักเล่าวีรกรรมความดีที่ก๋งได้ทำมาให้ฟังเสมอ และ meepoleเองก็ได้เห็นสิ่งดีๆที่ก๋งทำให้ครอบครัว ตลอดจนให้สังคม ก๋งคุยน้อยแต่สอนด้วยการปฎิบัติให้เห็น แต่หากจะพูดกับ meepole นั่นคือการสอน การตักเตือน การปฎิบัติจึงสำคัญกว่าคำพูด เพราะมันจะฝังใจ ความซื่อตรง และตรงไปตรงมาของก๋งเป็นสิ่งที่ meepole ได้รับมาเต็มๆ ตัวอย่างหนึ่งที่ติดในใจมาคือ ครอบครัวเราเปิดร้านขาย เหล็ก ปูน วัสดุก่อสร้าง เป็นร้านแรกๆของจังหวัดเลยทีเดียว เรามีปั้มน้ำมัน (โมบิลออย ม้าบิน) แบบลอยน้ำด้วย การขายของในร้านต้องมีใบเสร็จเพื่อเสียภาษี มีระเบียบว่าถ้าซื้อของมากกว่า 10 บาทขึ้นไปต้องเขียนใบเสร็จ และคนส่วนมากไม่ต้องการใบเสร็จ ยกเว้นที่ซื้อมากๆ แต่ก๋งสั่งในบ้านทุกคนว่าต้องออกใบเสร็จให้ไม่ว่าเขาจะเอาหรือไม่ก็ให้เขียนเสมอ ( สมัยก่อนต้องเขียนแล้วรองกระดาษคาร์บอนอีกชั้น) และหากซื้อไม่ถึง 10 บาท ก๋งก็ให้ทดเขียนจดลงบนกระดาษเปล่า ตอนเย็นให้รวมเงินมาเขียนรวมกันในหนึ่งใบเสร็จ เราก็ถามก๋งด้วยความแปลกใจว่าทำไมต้องทำ เขาไม่เอาก็ดีแล้วไม่ต้องเสียภาษี นั่นคือคำถามในวัยประถม ก๋งตอบว่า "ต้องเขียน นั่นคือการเสียภาษีให้แผ่นดิน และภาษีนั่นนำกลับมาสร้างถนนให้เรา และทำให้บ้านเมืองเราดี" นั่นเป็นคำตอบที่เราจำได้ และก๋งเข้มงวดกับเรื่องนี้มาก (ทุกกิจการตอนนี้ไม่มีแล้ว)
เมื่อ meepole โตขึ้นครั้งหนึ่งจำได้จนบัดนี้เพราะเป็นเรื่องที่ทำให้ฉันเรียนรู้เรื่องความซื่อตรงที่สู้กับความไม่ซื่อตรงของข้าราชการ เมื่อวันหนึ่งสรรพากรจังหวัดได้ขอตรวจบัญชีของร้านของก๋ง ก๋งให้ม่าม้าป็นคนทำบัญชีของร้านเพราะแม่จบบัญชีมา แม่ทำละเอียดมาก ทุกเย็นเราจะเห็นแม่นั่งสรุปจากสมุดใบเสร็จลงสมุดเล่มโตเสมอ การตรวจไม่น่าจะมีปัญหาแต่ปรากฏว่ามีปัญหา เราได้ยินก๋งพูดกับยายว่าสรรพากรตรวจไม่พบว่าร้านเราเลี่ยงภาษีอะไร เลยขอตรวจย้อนหลัง10 ปี ก๋งก็บอกว่าได้จะเอาไปให้ตรวจ เราไม่แน่ใจว่าคืออะไร.... จนกระทั่งเช้าวันหนึ่งก๋งเหมารถสามล้อถีบเป็นสิบคัน ต่อแถวยาว ขนสมุดใบเสร็จทุกเล่มที่มัดเป็นมัดเล็กๆ ย้อนหลัง 10 ปี (โชคดีที่ก๋งเก็บและสอนเราว่าหลักฐานทุกอย่างต้องเก็บให้ดี ไม่ถึงเวลาห้ามทำลาย) ไปประกอบสมุดบัญชีที่มี เราได้ยินก๋งบอกว่าเอาไปให้เขาตรวจว่าร้านเราลงรายการจริงครบ ทำบัญชีจริงไม่มีหลบหลีก เรื่องราวน่าจะจบ แต่ไม่จบ เมื่อมีเจ้าหน้าที่เสรรพากร เราจำไม่ได้ว่าใคร มาพูดกับก๋งว่า ตรวจแล้วไม่พบที่ผิด แต่ขอเงิน 5,000 บาท เป็นค่าตรวจ เพราะต้องตรวจเอกสารเยอะมาก ก๋งมาเล่าให้พวกเราฟังว่า ก๋งตอบไปว่า เงิน5,000 บาทให้ไม่ได้หรอก เพราะเราไม่ได้ทำอะไรผิด จะเป็นค่าปรับก็ไม่ได้ แต่ทางนั้นก็ยังคงขอกระมัง ก๋งจึงตอบว่า ถ้าจะเอาเงิน 5,000 บาทจริง ก็ให้สรรพากรเขียนใบเสร็จรับเงินบริจาค ก๋งจะถือว่าบริจาคให้หน่วยงานหลวง อย่างนั้นก๋งจะให้ ก๋งเอามาพูดสอนกับพวกเราว่าถ้าไม่ทำอะไรผิดก็ไม่ต้องกลัว ไม่มีอะไรทำให้เราผิดได้หากเราไม่เคยทำผิด และสอนให้เห็นเรื่องการไม่ก้มหัวให้กับสิ่งไม่ถูกต้อง ไม่ให้หรือรับสินบน ไม่ทำในสิ่งที่ผิดต่อแผ่นดิน เราจำฝังเข้าในใจและนั่นคือการเรียนรู้พฤติกรรมที่น่ารังเกียจตั้งแต่เด็ก และไม่ชอบการเป็นข้าราชการตั้งแต่นั้น..ก๋งสอนให้เรียนรู้ว่าคำว่า “ฉ้อราษฎร์ บังหลวง” คืออะไร และอย่าได้ทำเป็นอันขาด!!!
ก๋งเป็นตัวอย่างที่ดีของผู้ที่ช่วยเหลือคนในชุมชนยังมีอีกหลายเรื่อง คิดตั้งใจว่าวันหนึ่งในอนาคต หากมีเวลามากขึ้นเมื่อลาออกจากราชการแล้วจะเขียน “อยู่กับคำสอนก๋ง” มีอีกเรื่องหนึ่งที่เป็นตัวอย่างคือ ก๋งสนใจศึกษาสมุนไพรไว้ช่วยคนมาก ก๋งอ่านหนังสือจีนไทย ก๋งปลูกสมุนไพรที่ปัจจุบันน้อยคนนักที่รู้ว่าต้นนี้รักษาโรคความดันสูงชะงัดนักและใช้รักษาความดันต่ำได้ด้วยโดยพืชชนิดเดียวกันแต่กินคนละวิธี ก๋งเอามาปลูกไว้รักษาคน ก๋งใช้ไผ่ธิเบตรักษาฝีฝักบัวที่อยู่กลางหลังของเถ้าแก่โรงไม้ที่ลูกชายเป็นหมอที่ศิริราชสมัยก่อนไม่กล้าผ่าให้เพราะอายุมากแล้วแต่ก๋งรักษาจนหายเป็นเดือน เราดูการรักษาตั้งแต่เด็ก ก๋งทำยาแก้ปวดฟันซึ่งเป็นเรื่องทรมานของคนสมัยก่อนที่ไม่ได้มีหมอฟันมากมายแบบปัจจุบัน ก๋งต้องสตุ (เผาในกระป๋องนม)สารส้ม แล้วบดผสมตัวยา ใช้ที่บดแบบเรือมีลูกกลิ้งเหล็กกลิ้งไปมา แล้วร่อน ต้องบรรจุขวดเล็กๆ ทำโรเนียวฉลากเล็กๆที่เขียนด้วยลายมือเอง กวนแป้งเปียกเอง จำได้ประโยคที่ก๋งเขียนไว้หน้าขวดคือ ยาแก้ปวดฟันทำใช้เอง แจกฟรีไม่ขาย ก๋งบอกว่าเราไม่ไช่หมอแม้อยากช่วยก็มีข้อจำกัด เขาใช้ดีหายเจ็บก็บอกต่อๆ มาขอ เราให้ และมีคนมาขอทุกวัน มีบางคนอยากให้เงิน บางคนคิดว่าจะซื้อ แล้วแต่ใครจะคิด แต่ก๋งจะให้พร้อมคำสอนกลับไปเสมอ หลายคนมาถึงบอกว่าขอซื้อยาแก้ปวดฟันก๋งจะบอกว่าที่นี่ไม่มียาขาย เขาก็กลับไป พร้อมกลับมาใหม่และบอกว่ามาขอยาแก้ปวดฟันก็จะได้ไปทันทีอย่างน้อยก็เรียนรู้ว่าเงินของบางคนก็ซื้อไม่ได้ทุกอย่าง และไม่ไช่ทุกอย่างในโลกนี้จะได้มาด้วยเงิน และเงินไม่สามารถทำให้จิตใจที่ตั้งมั่นจะช่วยคนของก๋งหวั่นไหวเลย ขอบคุณสิ่งดีๆที่ก๋งถ่ายทอดให้ meepole
ดอกไม้วันพ่อ คือพุทธรักษา
วันนี้เป็นวันที่สมมติว่าเป็นวันพ่อ ทำให้ meepoleนึกถึงก๋ง ที่รักและเคารพเหมือนพ่อ เป็นตัวอย่างที่หล่อหลอมให้เราเป็นคนที่ไม่ยอมให้สิ่งชั่ว ไม่ถูกต้อง มาครอบงำ เมื่อต้องมารับราชการด้วยความต้องการอย่างยิ่งของครอบครัว (ส่วนตัวไม่ชอบ) meepole ไม่เต็มใจแต่ก็บอกที่บ้านว่าถ้าเป็นช้าราชการก็เป็นคนดีได้ยาก แน่นอนเพราะจากที่รับรู้มา ก๋งเลยให้คำสอนที่ครั้งเดียวจำจนบัดนี้และคงปฎิบัติเรื่อยมาคือ “การเป็นข้าราชการเป็นไม่ยาก ให้ทำตัวเป็นข้าของแผ่นดิน ไม่ไช่ข้าส่วนตัวใคร และอย่าทำอะไรผิดเป็นอันขาด ก็จะไม่มีใครทำอะไรได้” คำสอนของก๋งเป็นเกราะคุ้มกันตัวที่แข็งแรง ปลอดภัย และมั่นคง มั่นใจในการต่อสู้กับสิ่งที่ไม่ถูกต้องมาตลอดเวลาที่รับราชการ และกล้าที่จะรับรองตัวเองได้ในเรื่องของความสุจริต ซื่อตรงต่อเงินแผ่นดิน และไม่ยอมทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้องต่างๆตามที่ผ่านเข้ามาในเส้นทางของงาน ใช้ความรู้ในทุกสิ่งอย่างถูกต้องเที่ยงธรรม และรับผิดชอบ แม้ว่าจะไม่ก้าวหน้าในชีวิตราชการมากนัก เพราะไม่สามารถทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง (และยังขัดขวางอีก) แต่ชีวิตไม่ตกต่ำ มีความสุขในชีวิตส่วนตัว มีความสบายใจและสงบเย็นใจในทุกที่ เงยหน้าไม่อายฟ้า ก้มหน้าไม่อายดิน มองในกระจกไม่ละอายต่อตัวเองและบรรพบุรุษที่สั่งสอนเรามา ชีวิตโชคดีได้พบกัลยาณมิตร มีแต่คนดีจริงๆที่เข้ามาไกล้ตัวได้ในชีวิต สิ่งไม่ดีอยู่ไกลห่างเสมอ .... ชีวิตเกิดมาคุ้มแล้วสำหรับการการเป็น “คน” และจะขอทำความดีไปเรื่อยๆเท่าที่โอกาสจะเหลือให้
ทั้งหมดที่ผ่านมาไม่ว่าความดี ผลบุญใดที่ได้ทำ meepole ขอถวายเป็นพระราชกุศลแก่ “พ่อหลวงของเรา” ผู้เป็นพ่อแห่งแผ่นดิน ผู้เป็นแบบอย่าง ที่สอนด้วยการปฎิบัติพระองค์ เชื่อว่าสิ่งที่พระองค์ปรารถนาเหนืออื่นใด คือการให้ลูกในแผ่นดินของพระองค์เป็นคนดี ชื่อสัตย์สุจริต สามัคคี มีชีวิตเพื่อทำคุณให้แผ่นดินเหมือนที่พระองค์ท่านอุทิศมาตลอดชีวิต
นี่คือสิ่งที่ meepole แน่วแน่ที่จะทำต่อไป และไม่ว่าใครจะอยู่ในแผ่นดินไทยหรือไม่ หากเราเป็นคนไทย เป็นคนดี ทำสิ่งดีๆถูกต้องตามทำนองคลองธรรม เพื่อถวายให้ “พ่อของแผ่นดิน” เพียงแค่นี้ถือว่าทำคุณให้แผ่นดินไม่เสียชาติเกิดเช่นกัน
ขอจงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน พระพลานามัยสมบูรณ์
เป็นมิ่งขวัญแบบอย่างของชาวไทยทุกคนตลอดไป
ที่มา จากก๋ง ... ถึงวันพ่อ บันทึกนี้เป็นบันทึกของ0 MeePole กัลยาณมิตรของคนบ้านไกล เพราะเข้ามาเป็นสมาชิกของชาว G2K เกือบจะเป็นเวลาเดียวกัน ชอบสิ่งคล้ายๆกัน คือชอบเขียนเรื่องธรรรม แต่อาจารย์ ดร MeePole ปลีกวิเวกไปอยู่ที่สำนัก
Meepole's Silent Corner: I see.. I think.. I write
http://meecorner.blogspot.com/ เป็นเจ้าของสำนักของตัวเอง มีแฟนประจำมากมาย ผมก็เข้าไปอ่านเป็นประจำไม่บอกให้อาจารย์รู้ บันทึกนี้เอามาให้พวกเราได้อ่านโดยไม่ได้ขออนุญาต เพราะไม่รู้ว่าจะติดต่อกับท่านอาจารย์ได้อย่างไรที่นำมานี้ก็เพราะอยากจะเขียนเรื่องพ่อ อย่างเดียวกับท่านอาจารย์ เพราะพ่อเสียตอนอายุ ๒- ๓ ขวบเช่นเดียวกัน แต่คงจะจนปัญญา เขียนไม่ได้
อ่านบันทึกอันงดงามของท่านอาจารย์ ดร MeePole ไปก่อนละกันครับ
