ใต้หมวกหิมะ

เดินช้าๆ ที่ลาดัก



ผู้เขียน : เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย
สำนักพิมพ์ : วงกลม
จำนวนหน้า : 140 หน้า
ราคา : 140 บาท
ระดับความชอบ : 9/10

"ที่ซื้อที่เชียงใหม่ พี่อ่านหมดแล้วเหรอค่ะ?" ลูกน้องถามขึ้นเมื่อเห็นผมหิ้วถุงหนังสือใบโตเข้ามาในที่ทำงาน เธอถามไม่ได้ถามด้วยน้ำเสียงตั้งใจตำหนิ แต่รู้สึกไปเองว่าสงสัยเราจะซื้อหนังสือมากเกินไป เพราะที่ซื้อที่เชียงใหม่ก็เหลืออีก 3 เล่มที่ยังไม่ได้อ่าน

เล่มนี้ซื้อในงานจำหน่ายหนังสือที่บริษัทจัดขึ้น ครั้งที่แล้วเสียเงินกับสำนักพิมพ์วงกลมเป็นหลัก ครั้งนั้นได้เล่ม ปุชิตา ของพี่ต้อ บินหลา สันกาลาคีรี ที่หลายคนพูดถึง แล้วก็หลงมนต์อักษรของปุชิตาไปเรียบร้อย

ครั้งนี้สำนักพิมพ์วงกลมอีกแล้วครับท่าน 6 เล่มสำหรับจำนวนในปีนี้ 4 เล่มเป็นงานแนวท่องเที่ยวของพี่กาเหว่า เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย
เลือกเล่มนี้มาอ่านก่อน

พี่กาเหว่าไปอินเดียหลายครั้ง ไปอยู่ครั้งละนานๆ ประมาณว่าไปเป็นคนที่นั่นเลย
ถ้าพี่จิกจะเรียกว่าเที่ยวแบบขนนก
แต่พี่กาเหว่าเรียกว่าจ่อมแหมะ
เที่ยวแบบนี้เราจะได้เห็นวิถีชีวิต เรียนรู้ เข้าใจ ทบทวน แล้วนำสิ่งเหล่านั้นมาปรับใช้ในชีวิต
ได้ลองแบบสั้นๆ ที่ อัมพวา ชอบการท่องเที่ยวแบบนี้ ไม่รีบร้อน ไม่ต้องวิ่งตามใคร

เธอไปวาดรูปที่ลาดัก ขณะที่คนอื่นไป Trekking ก็เลยสวนกระแสขนานใหญ่ แต่ได้ใจคนอ่านมาก

การเดินทางไปลาดัก อ่านแล้วไม่ง่ายนัก แต่เมื่อไปถึงคุ้มค่ากับการดั้นด้นมากทีเดียว
วิวสวย อากาศดี และมีชีวิตชนบทให้สัมผัส
ดังเช่นที่ผู้เขียนบรรยายถึงหมู่บ้านอัลชิไว้ว่า
"แต่ยังเห็นบรรยากาศ "ลงแขก" ของชาวบ้านที่มาร่วมแรงแบ่งปันจิบน้ำชายามพักเหนื่อยจากการงานอยู่ สาวๆ ครอบครัวหนึ่งล้อมวงนั่งฝัดข้าวร้องเพลงไป หยอกล้อคิกคักกันไปด้วย...ชีวิตกับการงานที่เบิกบานไปด้วยกันได้ นี่มันชีวิตในอุดมคติชัดๆ คนที่คุ้นเคยแต่กับการห้ำหั่นกันบนโต๊ะประชุมมาเห็นเข้า ต้องอิจฉาตาร้อนลุกเป็นไฟแน่" (หน้า 67)

ชอบที่ชาวบ้านจะเอารายการมาฝากคนขับรถที่ออกจากหมู่บ้าน ให้ซื้อโน่นซื้อนี่แล้วเอากลับมาในตอนขากลับด้วย 
ประเทศเราก็เคยมีนะ ผมว่าทำให้คนรู้จักกัน ไว้ใจกันมากขึ้นจากสภาพแวดล้อมและสภาพการเดินทางนะ
สมัยนี้เดินทางสะดวก ไม่ต้องฝากกัน ถ้าฝากก็ระแวงกัน ได้ของมาครบไหม? ราคาโดนโก่งไหม? ถ้าไม่ได้มาเป็นเพราะอะไร?
จำเลยที่ทำให้วิถีชีวิตและแนวคิดที่เปลี่ยนไปคือระบบทุนนิยม ที่ทำลายความเป็นคนให้ลดลงเรื่อยๆ
อย่าไปวิ่งตามมาก เดินช้าๆ มาสำรวจจิตใจตัวเองบ้างก็ดีนะครับ

ขณะอ่านเล่มนี้ ยิ้ม เห็นด้วย เคลิ้ม แต่พออ่านจบ จดหรือ Capture อะไรไม่ได้เลยครับ
ไม่ใช่หนังสือไม่ดีนะครับ ดีมาก เลยได้แต่ความรู้สึกมากกว่าข้อมูล
อ่านแล้วอยากไปเยือนลาดัก อยากไปสัมผัสชีวิตชนบท แต่ท่าทางจะไปลำบาก ยิ่งคนมีครอบครัวแบบเรา 
ได้แต่คิดว่าในเมืองไทยมีที่ไหนยังคงเป็นความชนบทไว้และน่าไปเยือนบ้างนะ คิดไวๆ คือ บ้านคีรีวง จังหวัดนครศรีธรรมราช และ บ้านคำปลาหลาย จังหวัดอุบลราชธานี
มีที่ไหนแนะนำอีกบ้างไหมครับ?

พระไพศาลเคยเขียนคำนิยมถึงเพลงดาบแม่น้ำร้อยสายว่า "เธอจะรีบเดินไปให้ถึงจุดหมายเป็นคนแรก แต่จะออกจากที่นั้นๆ เป็นคนสุดท้าย"
เธอคงรู้ตัวว่าเป็นคนเคี้ยวละเอียดเลยต้องรีบไปถึงก่อนกลับทีหลัง
เคี้ยวละเอียดอย่างนี้คนอ่านเลยย่อยง่าย ซึมซับสารอาหารบำรุงใจได้เต็มๆ

ชีวิตคือการเดินทาง ขึ้นกับว่าเราจะเลือกเดินทางแบบไหน

มีความสุขในทุกเส้นทางที่คุณเลือกนะครับ

Link ที่เกี่ยวข้อง : ภูมิค้มใจ คือหนังสือของเพลงดาบแม่น้ำร้อยสายที่ผมชอบมากที่สุด