สะพานใจสู่สายใยสะพานบุญ

 

สะพานใจสู่สายใยสะพานบุญ
                                       กระต่ายใต้เงาจันทร์
           ข่าวที่ติดเกาะสถานการณ์ช่วงนี้คงปฎิเสธกันไม่ได้ว่าคงเป็นเรื่องภัยพิบัติน้ำท่วม แต่น้ำใจคนไทยก็ยิ่งเห็นเด่นชัดมาไม่แพ้กระแสน้ำ ผ้าป่าหนังสือและคอมพิวเตอร์ครั้งนี้ จึงสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีจากคณะผู้เดินทางมาจากกรุงเทพของมหาวิทยาลัยเอเชียอาคเนย์ ที่มีทั้งคณะอาจารย์ พระนิสิต เจ้าหน้าที่และนักศึกษาทุกท่าน ส่วนเหตุที่เกิดให้มีงานบุญครั้งนี้ สืบเนื่องมาจากว่า คณะคุณลุงไพโรจน์ มาลีหอม ได้มาทอดผ้าป่าหนังสือและทำบุญด้วยเงินจำนวนหนึ่ง เมื่อปีที่แล้ว กระต่ายได้ส่งเมลล์และเรื่องสั้นงานผ้าป่าทั้งวีดีโอที่ถ่ายทำไว้ครั้งนั้น ให้ผศ.ดร.เพ็ญศรี ฉิรินัง ซึ่งเป็นอาจารย์ผู้สอนวิชานโยบายสาธารณะที่มหาวิยาลัยราชภัฎเชียงรายหลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรบัณฑิต เพื่อเปิดอ่านและดูวีดีโอประกอบ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นในการรู้จักกันครั้งแรกตรงนั้น ท่านเป็นอาจารย์ที่มีแนวการสอนชัดเจน ตรงต่อเวลา ตรงต่อหน้าที่ เพื่อนๆนักศึกษาแทบทุกคนในระดับปริญญาโทในห้องเรียนพูดกันเป็นเสียงเดียวกันว่า ท่านเป็นอาจารย์ที่สอนดีที่สุดในทุกวิชาที่เรียนมาก็ว่าได้นั่นคือภาพแรกของความประทับใจ จริงๆแล้วท่านบอกในห้องเสมอว่า การทำรายงานหรือการฟรีเซนต์งานต้องให้ตรงกับวิชาสอนและคณะที่เรียนเกรดถึงจะออกมาดี แต่ตัวกระต่ายเองต้องการให้ห้องเรียนวัดพระแก้ว เชียงราย เป็นที่รู้จัก การประชาสัมพันธ์ที่ดีและใช้ต้นทุนน้อยที่สุดคงต้องเริ่มจากบุคคลคือตัวเองจนเพื่อนๆหลายคนในห้องเรียนแซวว่า กระต่ายเมื่อไรจะนำเสนอออกจากวัดสักที เกรดเป็นสิ่งสำคัญแต่สิ่งสำคัญกว่าสำหรับความคิดของกระต่ายคือ ทำอย่างไรจะทำตัวให้เป็นประโยชน์และทำในสิ่งที่เรียกว่า บุญ โดยทำหน้าที่เป็นสะพานเชื่อมต่อจากสะพานใจสู่สะพานบุญ เพื่อตอบแทนบุญคุณและทำตัวให้เหมาะสมกับที่พระธรรมราชานุวัตร เจ้าคณะภาคหก หลวงพ่อวัดพระแก้วท่านเมตตา เพราะคำๆนี้ก้องอยู่ในหูเสมอ มาเป็นคนเชียงรายน่ะ...แวปแรกของความรู้สึกคือปิติ ต่อมาคือ การมาเป็นคนเชียงรายนั้นต้องทำตัวให้เป็นประโยชน์ประพฤติและปฎิบัติดี กระต่ายโชคดีที่มีคนเมตตาเสมอมา ไม่ว่า พระครูวิมลศิปกิจที่ช่วยเหลือครอบครัวตั้งแต่ย้ายมาอยู่เชียงรายจนกระทั่งทุกวันนี้ พระเรวัฒน์และคุณสรศักดิ์ที่สอนงานและให้ช่วยงานห้องสมุด รวมคุณลุงไพโรจน์เอง ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ติดต่อกันครั้งแรกคุยเรื่อง การนั่งสมาธิ
คุณลุงนำคณะมาทอดผ้าป่าปีที่แล้วปีนี้คุณลุงยังเมตตาซื้อหนังสือ ตามที่พระนิสิตมาหาในห้องสมุดแล้วไม่มี หาซื้อในเชียงรายไม่ได้ ยังซื้อส่งมาทางขนส่งเป็นจำนวนเงินเกือบ7000บาททั้งที่ตอนนี้บ้านคุณลุงน้ำท่วมกระต่ายเลยตอบเพียงบุญคุณคุณลุงได้เพียง ในเรื่องการตั้งใจเรียนหนังสือปริญญาโทให้จบและทำจนสุดความสามารถในเรื่องเรียนอย่างตั้งใจ
ส่วนคณะอาจารย์เพ็ญศรีเอง คงต้องบอกว่า การที่ใครคนหนึ่งเมลล์มาบอกเมื่อได้อ่าน สิ่งที่ตัวเองเขียนและดูวีดีโอทอดผ้าป่าคณะคุณลุงไพโรจน์ ท่านตอบกลับมาว่า คุณต่ายหวังว่าสักวันอาจารย์คงมีโอกาสนำนักศึกษาที่ไปทอดผ้าป่าที่ห้องเรียนวัดพระแก้วบ้าง
ซึ่งคุยไว้แค่นั้นกระต่ายตอบไปเพียงว่า ยินดีคะ แต่ตอนนี้กำลังย้ายที่ทำงานและห้องเรียนไปอยู่ศาลากลางหลังเก่า ไว้สะดวกตอนไหนกระต่ายจะเมลล์ไปคุยรายละเอียดอีกทีนะคะ
แต่ตัวกระต่ายเองนั่นแหละลืม จนเกือบปีท่านให้น้องที่มาผ้าป่าด้วยเจอกันซึ่งเจอกันในวันที่ทอดผ้าป่า กระต่ายลืมชื่อพี่กระต่ายขอโทษทีนะคะ แต่จำได้ว่าน้องเค้าสนใจเรื่องภาพวาดที่เณรวัตรวาดมอบให้เป็นของที่ระลึกซึ่งพี่กระต่ายขอบคุณน้องตรงนี้ด้วยคะ ที่จะช่วยในด้านการประกวดภาพวาดหรือหาคนช่วยซื้อเพื่อให้เป็นทุนเณรไปศึกษาเล่าเรียน น้องให้เบอร์อาจารย์เพ็ญศรีไว้มาให้ติดต่อกลับด่วน ไม่เคยคิดว่าอาจารย์ท่านจะจำได้ นั่นคือความประทับใจ เพราะท่านเป็นคนรักษาคำพูด ในงานครั้งนี้ได้หนังสือมาจำนวนหนึ่งและคอมพิวเตอร์ใหม่ๆสามเครื่องรวมเป็นเงินประมาณ60000บาท ทั้งที่หลายคนโดนน้ำท่วม และยังมีอธิการบดีบัณฑิตวิทยาลัยขับรถมาเองเดินทางมาทั้งครอบครัว กระต่ายต้องขอกราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูงในความเมตตาของทุกท่านคะ
ถึงกระต่ายทำงานทำด้วยใจค่าตอบแทนไม่ได้อะไรกลับมา แต่สิ่งที่หาซื้อไม่ได้ สำหรับกระต่าย คือคำว่า น้ำใจ เพราะสิ่งนี้มีเงินมากเพียงไหนก็ไม่สามารถหาซื้อมาได้ นี่คือสิ่งที่หล่อเลี้ยงหัวใจให้อยากอยู่ที่นี่คือ นิสิตคฤหัสถ์และบรรพชิต
ในส่วนของพระนิสิตไม่ว่าจะเป็นนายกองค์กรนิสิตบรรพชิต หรือ พระนิสิตที่มาช่วยงานห้องสมุด พระนิสิตที่วาดรูปให้คณะที่เดินทางมาโดยไม่คิดค่าอะไรทั้งสิ้น รวมไปถึงความเมตตาของพระสังฆธิการทุกรูปที่มาสวดเจริญพระพุทธมนต์ให้โดยไม่รับปัจจัย
ในส่วนขององค์กรนิสิตนายกองค์กรนิสิตคฤหัสถ์ได้ประสานงานให้นิสิตนำโดยแม่หลวงจากแม่สรวยและนิสิตมาช่วยเสริ์ฟน้ำ กาแฟ และขนม และต้อนรับ ทั้งหาซื้อจัดหามาเองและครูบาอาจารย์ที่เต็มใจมาต้อนรับ

ภาพบรรยากาศที่เป็นแบบกันเอง มีอะไรก็นำมาฝาก ขาดเหลืออะไรก็เต็มใจกันช่วยเหลือของนิสิตบรรพชิตและคฤหัสถ์ ทั้งยังให้ความเคารพในฐานะอาจารย์ ไม่มีเรื่องยศ เรื่องตำแหน่ง เมื่อสวมบทบาทนิสิต ภาพสิ่งเหล่านี้ มันเลือนหายไปในสังคมเมือง
สิ่งที่ต้องขอบคุณที่สุดคงเป็นคนใกล้ตัว ดร.ฤทธิชัย แกมนาค ที่คอยลงเวป และตัดต่อวิดีโอให้ในทุกเรื่องคะ
มิตรภาพมิมีวันจางหาย ตราบใดที่มีน้ำใจให้กัน
ขอบคุณจากหัวใจ
กระต่ายใต้เงาจันทร์

http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.youtube.com%2Fwatch%3Fv%3DIUK3zO0C1vE&h=cAQH7EbtIAQFSwnMu7y5AmT-4Nt9JkTbxQTtXb07eFGotEQ

ยความเมตตาของพระสังฆาธิการที่มาช่วยรับผ้าป่าหนังสือและคอมพิวเตอร์

หนังสือส่วนหนึ่งยังได้รับความเมตตาจากคุณลุง ไพโรจน์ มาลีหอม

เตรียมตัวตั้งใจด้วยศรัทธา

ถวายหนังสือ

เบรคขนม กาแฟยามบ่ายจากน้ำใจนิสิตคฤหัสถ์

ภาพวาดทุ่งบัวตองจากพระนิสิต ฝีมือเณรวัตรมอบให้เป็นที่ระลึก

[โสภณ เปียสนิท]

มาเยี่ยมเยือนครับผม