ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น
รู้สึกมาพักใหญ่แล้วละ ดูสบาย ๆ หายใจโล่ง จัดการอะไร ๆ ใกล้ตัวได้ง่าย ถัด ๆ ไปความง่ายก็แปรผกผันกับระยะความสัมพันธ์กับคนที่เราเกี่ยวข้องในเรื่องนั้น ๆ
ด้วยเหตุดังนั้น เราต้องเพิ่มระยะความสัมพันธ์ เผื่อเวลาต้องดำเนินการเรื่องใด ๆ จะได้ง่าย....จริงไหม?
ถ้าคิดให้ลึกตามที่หลวงพ่อฝากมาจากวัดป่าห้วยแถลง จังหวัดนครราชสีมา เมื่อคราวพี่ตุ๊กไปทอดกฐิน ก็ไม่น่าจะจริง เพราะ 4 คำที่หลวงพ่อฝากมาประจำปีนี้ คือ ไม่รัก ไม่ชัง
กรณีรัก เห็นตัวอย่างจนนับนิ้วไม่ถ้วน ทุกข์ระทม นอนไม่หลับ คิดมาก วิตกกังวล ร้องไห้ ทั้งจากรักสามี รักลูกวัยรุ่น หรือรักลูกน้องมาก จนเข้าข้างตะพึดตะพือ ไม่มีที่ว่างให้คนอื่นมองเห็นความบกพร่องของลูกน้องเลย
กรณีชัง เห็นตัวอย่างไม่มองหน้ากัน พูดจาประชดประชัน มีเหตุผลของตัวเองไปคนละทาง ไม่ฟังกันและกัน ถึงขั้นอยู่ด้วยกันไม่ได้ ทำงานด้วยกันไม่ได้ จนย้ายหนีจากกัน
หากทดสอบตนเองเรื่อย ๆ ความรักเป็นสิ่งดี เป็นพื้นฐานของการอยู่ร่วมกันในบ้าน ในที่ทำงาน ในชุมชน ในโลกมนุษย์ใบนี้
วางความรักไว้ก่อน ลอง...ไม่รัก ใจก็เป็นกลางขึ้นมาก นิ่ง ๆ ไม่ทุรนทุราย ผ่อนคลาย เห็นอะไร ๆ ชัดเจนขึ้น
ส่วนไม่ชัง อันนั้นแน่อยู่แล้ว พอไม่ชัง ก็สามารถโอภาปราศัยได้ตามปกติ ความสัมพันธ์ส่วนตัว พี่น้องเพื่อนฝูงความสัมพันธ์การงาน ติดต่อธุระอะไรก็ราบรื่น
จึงนึกว่าเป็นความโชคดี มีเพื่อนร่วมงานที่ประเสริฐ นำปรัชญาที่ประเสริฐของหลวงพ่อ เผื่อแผ่มาถึงเพื่อนด้วย
..........
รู้สึกเป็นบุญที่เกิดมาในครอบครัวข้าราชการครู น้ำพักน้ำแรงของพ่อ ความขยันของแม่ สามารถส่งเสียเลี้ยงดูจนจบการศึกษา
ระเบียบวินัยไม่ต้องห่วง ไม่เคยไปสายอยู่แล้ว (55555 ก็พ่อเป็นคนสั่นกระดิ่ง ปีหลัง ๆ ค่อยเปลี่ยนเป็นกดกริ่งไฟฟ้าสัญญาณเข้าแถว) จึงเป็นข้าราชการได้อย่างมีความสุข ไม่ได้รู้สึกว่าถูกบังคับ
การบ้านไม่เคยค้าง จะค้างได้ไง....ถ้าครูประจำชั้นฟ้องพ่อ ก็แย่เลย งานการจึงทำได้เรื่อย ๆ ไม่ติดการบ้านใคร ส่งได้ทันเวลาเสมอ
กิจกรรมสำคัญน้อยใหญ่ของโรงเรียน ไม่เคยขาด แน่ละ...ประหยัดงบโรงเรียน ใช้ตังค์แม่ กิจกรรมของโรงพยาบาล งานการส่วนรวมก็เห็นหน้าเสมอ
ได้กินอาหารทุกเช้า รู้ตั้งแต่เด็ก....อาหารเช้าสำคัญมาก จนชั้นมัธยม เข้าเรียนมหาวิทยาลัย พ่อยังย้ำทุกครั้ง ต้องตื่นเช้า เผื่อเวลากินอาหารเช้าให้ทัน ก่อนเข้าเรียน ทุกวันนี้กินอาหารเช้าก่อนทำงาน...อย่างมีความสุข ไม่ต้องทนหิวจนทำงานไม่มีสมาธิ
เตรียมให้พร้อมที่สุด วางแผนเป็นขั้นเป็นตอน เสาร์ซักผ้า อาทิตย์รีดผ้า ขัดรองเท้า ก่อนเข้านอนแขวนชุดเตรียมพร้อมใส่พรุ่งนี้ ตั้งแต่หัวจรดเท้า ชุดนักเรียน ชุดยุวกาชาด หมวก เข็มเครื่องหมาย เข็มขัด ถุงเท้า จัดสมุดหนังสือตามตารางเรียนใส่กระเป๋าพร้อมหยิบ ...พร้อมทำงานเช้าเช่นกัน
สอนตรรกะด้วยรูปธรรม พ่อใช้ก้อนหินและเปลือกหอยขม (หอยจูบ) สอนบวก-ลบเลขตั้งแต่ห้าขวบครึ่งแล้วจึงเข้า ป.1
ไม่เคยบอกว่าต้องขยัน แต่ต้องตื่นก่อนแสงอาทิตย์จะมีโอกาสแยงตา ตื่นเร็วมีโอกาสทำอะไร ๆ ได้เยอะ เข้านอนเร็วด้วยแหละ พ่อคอยเช็คจำนวนชั่วโมงนอนเสมอ ชั้นประถมนอน 10 ชั่วโมง ชั้นมัธยมพ่อยังให้นอน 8 ชั่วโมง เป็นไปตามอายุนะพ่อนะ อายุมากแล้วนอนน้อยลง ปัจจุบันนอน 6 ชั่วโมงก็พอ
จินตนาการไม่เคยขาด ไม่เคยว่าหากอ่านหนังสือ หนังสืออะไรก็ได้ เปิดดูขวัญเรือนตั้งแต่อ่านหนังสือยังไม่ออก อ่านออกเมื่อขวัญเรือนราคา 7 บาท (เดี๋ยวนี้ 60 บาท) หนังสืออ่านเล่นตั้งแต่ชั้นประถม คือ “มิตรครู” ของพ่อ
พี่ ๆ อาจต้องซ่อนนิยายอ่าน แต่น้องเล็กไม่ต้อง อ่านได้โดยเปิดเผย วันนี้ยังมีพลังในการเรียนรู้สิ่งที่ชอบเหลือเฝือ
เล็ก ๆ ยิ่งใกล้ชิด ซึมซับไว้มากโข โตขึ้นเราเรามีกิจกรรมอื่น ๆ มากมาย ความสัมพันธ์ส่วนอื่น ๆ มาแบ่งปันเราออกไป
แต่จิตใจ ความเชื่อ ความคิด การกระทำ ทั้งสิ่งที่มองเห็นและอยู่ภายใน เราได้มาจากพ่อมากมาย
พ่อของใครก็อยู่ในตัวคนนั้น ถ้ายังไม่พอ ก็ไปซึมซับคุณสมบัติจากพ่อของเพื่อน พ่อของชาติ คุณลักษณะของ “พ่อ” ในแบบที่เราอยากถอดออกมา
ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น
**************
ความเห็น (12)
ขอบคุณสำหรับกำลังใจจาก ดร. พจนา แย้มนัยนา และ คุณเอื้องแซะ นะคะ
ใช่ค่ะ....ลูกภาคภูมิใจเสมอที่ได้เกิดมาเป็นลูกพ่อ
นี่เพียงแค่เสี้ยวเดียวที่เป็นความสุข ความทรงจำในวัยเด็ก
พ่อสร้างสุขครอบครัว
พ่อสอนดูแบบอย่างคิดตาม
สร้างเราคืนแผ่นดิน
สอนตรรกะด้วยรูปธรรม พ่อใช้ก้อนหินและเปลือกหอยขม (หอยจูบ) สอนบวก-ลบเลขตั้งแต่ห้าขวบครึ่งแล้วจึงเข้า ป.1
..
คุณพ่อน่ารักมากค่ะ
สอนด้วยภาพเช่นนี้ จึงทำให้คิดเป็นเห็นภาพรวม
ขอบคุณค่ะ
 |
ขอบคุณมากค่ะ อาจารย์โสภณ เปียสนิท
มิตรครู ใช่แล้วมิตรครู คือหนังสือที่สร้างจินตนาการ ในพศ.นั้นมีหนังสือรายปักษ์ไม่มากเล่ม
ระลึกถึงมิตรครู จากบันทึกนี้
- สวัสดีค่ะทพญ.ธิรัมภา
- เมื่อไม่รัก ไม่ชัง แล้ว ใจจะเกิดสุข
- ไม่รัก ไม่ทุกข์ ไม่ชังไม่กลัว
- ขอบคุณค่ะ
การไม่รัก ไม่ชังนั้นอย่างที่หลวงพ่อจากวัดป่าห้วยแถลงได้เมตตาสอนมา เป็นสิ่งที่ทำให้ชีวิตสงบเย็น ไม่ทุรนทุรายในความสัมพันธ์กับคนรอบข้าง ซึ่งตามประสาปุถุชนมักมีการปรุงแต่งอารมณ์ ความรู้สึกในทุกความสัมพันธ์อยู่แล้วนะคะ
ไม่รัก ไม่ชัง มองลึกๆก็อยู่บนรากฐานแห่งความรัก-ความเมตตา ต่อผู้อื่นที่เกิดมาเป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันนั่นเอง เมื่อเข้าใจ จึงอุเบกขา ไม่ปรุงแต่งต่อไม่ว่าสิ่งนั้นจะดีหรือไม่ก็ตาม ...ก็มันเป็นเช่นนั้นเอง ใช่ไหมคะ
คุณหมอมีครอบครัวที่อบอุ่นมาก มีบุญจริงๆที่ได้รับการอบรมบ่มนิสัยจากคุณพ่อ(และคุณแม่) ด้วยความรักจึงมีความสุขไม่รู้สึกว่าถูกกดดัน ทำให้คุณหมอเติบโตมาเป็นคนมีคุณภาพและมีความสุขในทุกวันนี้ เยี่ยมมากๆค่ะ
 |
ขอบคุณค่ะอาจารย์ ^_^
|
อาจารย์ขยายความเติมเต็มความเข้าใจได้ลึกซึ้งอีกแล้ว
ชอบคำว่า "อบรมบ่มนิสัย" ดูเป็นความต่อเนื่อง อดทนรอวันเห็นผลในบั้นปลาย
ขอบพระคุณมาก ๆ นะคะอาจารย์