โคลงสี่สุภาพ ต่างเรื่อง ต่างเวลา ๓

ขอขอบคุณคุณครูภาทิพ ที่แนะนำสั่งสอนเรื่องโคลง

๐โฉมแม่จักฝากเจ้า ........... กลัวใจ เจ้านา
กลัวหนุ่มหนุ่มหลงใหล ....... รุกเร้า
กลัวนงนุชเปลี่ยนไป ........... เป็นอื่น
ใจพี่คงโศกเศร้า ............... หมดสิ้นสุขสันต์

 

๐ แต่ละวันพี่นี้ ................... หนักทรวง
เพียงเพราะห่างสุดาดวง ....... ดอกฟ้า
ทั้งรักและห่วงหวง ............. แหนนาฏ
ใจพี่นี่เหนื่อยล้า ................ เพราะเจ้าจอมใจฯ
ทดลองแต่งบทฝากนาง ตามทำเนียมการแต่งโคลงนิราศสมัยก่อน
 ๑๘.๔๕ น. : ๒๒ ต.ค. ๕๔

 

๐ คราอุทกท่วมท้น ........... ทั่วไทย
น้ำจิตมิตรหลั่งไหล ............ ระงับเศร้า
เผื่อแผ่แก่กันไป ................ ประเสริฐ
คราทุกข์มาเยี่ยมเหย้า ......... อย่าซ้ำเติมกันฯ
เย้า-ยั่วเย้า เหย้า-เรือน พระมหาวินัย ๒๐.๕๕ น. ๒๒ ต.ค. ๕๔

 

๐ มีสติทนทุกข์ได้ .............. โดยสงบ
เพียงผ่านมากระทบ ............. เท่านั้น
สุขทุกข์ย่อมประสบ .............. ส่วนโลก-ธรรมแล
จงอดทนอดกลั้น .................. อย่ากลุ้มกังวล ใจนาฯ
 ๒๒.๓๑ น. : ๒๒ ต.ค. ๕๔

 

๐ เบญจมบพิตรเจ้า ............ จอมสยาม
พระเกียรติพระิคุณงาม ......... จรัสเรื้อง
ครองราชย์ทั่วเขตคาม .......... สงบสุข
ทรงเลิกละปลดเปลื้อง .......... ทาสนั้นเป็นไทฯ
 ๒๐.๕๑ น. : ๒๓ ต.ค. ๕๔

 

๐ สมัครช่างยากแท้ ............. วิชาการ
ทนนั่งกรอกหลักฐาน ............ ที่อ้าง
จวบจนล่วงหลายวาร ............. ยังบ่ ได้นา
เหน็ดเหนื่อยกับการสร้าง ....... สุดสิ้นความเพียร
๒๒.๐๘ น. : ๒๖ ต.ค. ๕๔

 

๐ เกิด มาเป็นมนุษย์ได้ ........... ด้วยบุญ
เกิด เพราะความดีหนุน ........... แน่แท้
เกิด ก่อเพราะพระคุณ ............. พ่อแม่
เกิด แก่เจ็บตายแล้ ................ รอดพ้นฤาไฉนฯ
 ๙.๒๔ น. : ๒๘ ต.ค. ๕๔

 

๐ สูญเสียสินทรัพย์แล้ว ............ มิพอ
ข้าวยากหมากแพงขอ .............. บ่ได้
หนี้สินก็รั้งรอ .......................... เราอยู่
ความอดอยากยากไร้ ................ รบเร้าประชาชน

๐ จนแล้วกลับโชคร้าย .............. ทับถม
นาไร่ก็เจิ่งจม ........................... มิดน้ำ
ทุกที่ทุกข์ระทม ........................ ท่วมทับ
สุดที่จะกลืนกล้ำ ....................... วิกฤตนี้นมนานฯ
 ๑๙.๑๔ น. : ๒๙ ต.ค. ๕๔

 

๐แรกห้าสิบเศษเก้า ......... ก็ลาลับ
สองแปดสิบห้าดับ ........... ด่วนสิ้น
สามแปดสิบเจ็ดนับ .......... เนื่องต่อ
ที่กล่าวมาดับดิ้น ............. ด่วนทิ้งญาติไป
 30 ตุลาคม เวลา 11:15 น.

๐ อยากเก่งก็เร่งรู้ ............. เรียนวิชา
ขี้เกียจคงบ่พา ................. เพริศแพร้ว
ทุกสิ่งบ่ได้มา ................... ง่ายดอก
รู้เหตุดั่งนี้แล้ว .................. จุ่งได้พยายามฯ
 ๒๑.๓๗ น. : ๓๐ ต.ค. ๕๔

๐ กักน้ำแล้วปล่อยให้ .............. ท่วมตน
รู้เท่าบ่ทันชล ......................... ชอกช้ำ
คาดการณ์เรื่องฟ้าฝน .............. พลาดผิด
ธรรมชาติจึงตอกย้ำ ................ ย่อมย้อนเยือนไทย

๐ ไหลหลั่งทะลักล้น ................ นครา
เตือนสติปวงประชา ................. ฉลาดรู้
จงพินิจพิจารณา ..................... นทีหน่อย
ภัยพิบัติเกินกอบกู้ ................... ก็ล้วนเพราะใคร

๐ ไยโทษธรรมชาติร้าย ............. อย่างเดียว
สิ่งแวดล้อมแลเหลียว ................ รักษ์บ้าง
หากเห็นแก่ตัวเชียว .................. ชาติจะ ล่มนา
น้ำจะคอยชะล้าง ...................... ลบให้เลือนหาย

๐ แบ่งฝ่ายแบ่งพวกพ้อง ............ กันนัก
สามัคคีและรัก ......................... เลิกร้าง
น้ำจึงเชื่อมสมัคร ..................... สมานจิต
พัดทุกข์มาเยี่ยมบ้าง ................ บอกให้สมานฉันท์

๐ รักกันและโอบเอื้อ ................. อาทร
ย่อมจักตามตัดรอน .................. ทะเลาะได้
พลาดผิดคิดไถ่ถอน ................. ขมาโทษ
โกรธเกลียดเคียดแค้นไซร้ ........ สละทิ้งกับนที

๐ หลากสีจางจืดแ้ล้ว ................ รวมกัน
สุขทุกข์ร่วมแบ่งปัน .................. ประเสริฐแท้
ร่วมคิดร่วมสร้างสรรค์ ................ สงบสุข
อุปสรรคเกิดขึ้นแก้ ................... กลับร้ายกลายดีฯ
 ๑๖.๒๑ น. : ๒ พ.ย. ๕๔

 

๐ สาด สีไปแปดป้าย ........ ประจาน
น้ำ จิตคิดระราน .............. รบเร้า
รด ราดสาดพจมาน ........... มาใส่ กันแฮ
กัน และกันยั่วเย้า ............. ย่อมต้องต่อยตี
พระมหาวินัย ๒๐.๒๕ น. : ๗ พ.ย. ๕๔

๐ รู้น้อยแล้วอวดโอ้ .............. อหังการ์
กลกบกกกะลา .................... ร่ำร้อง
ผิดถูกไป่วิจารณา................ นำกล่าว เกินแล
เพียรพร่ำซ้ำกู่ก้อง ............... เก่งกล้าเกินการณ์

๐ สังขารก็แก่แล้ว ................. รอวัน
ควรพูดควรคิดสรรค์ .............. สิ่งแท้
อย่าเบียดอย่าบังกัน .............. เกินเหตุ
ยังบ่สายเกินแก้ ................... กลับเนื้อกลับตัวฯ
 ๒๒.๐๕ น. ๘ พ.ย. ๕๔

 

๐ ลอยกระทงประทีปแก้ว .............. กลางชลา
บูชิต"บาท"พระศาสดา ................ พุทธเจ้า
ที่สถิต ณ นัมมทา ....................... สาคเรศ
ประณตน้อมศิรเกล้า .................... กราบไหว้พุทธคุณ

๐ บุญใดที่ก่อไว้ .......................... วันวาน
จงส่งจงบันดาล .......................... ดับร้อน
ประสบสุขเกษมศานต์ .................. โสมนัส
อุปัทวะอย่าซับซ้อน ..................... สร่างสิ้นกมลหมอง

๐ เรืองรองศศิจ้า ......................... จรุงใจ
เปรียบจิตสว่างไสว ...................... สะอาดพร้อม
คิดอ่านประการใด ....................... ดุจดั่ง เดือนแล
อิทธิบาทธรรมนำน้อม ................... นฤมิตให้สมประสงค์

๐ พุทธองค์ทรงตรัสชี้ ................. ช่องทาง
อริยอัษฎางค์ ............................ ประเสริฐแท้
เป็นสิ่งยกอุตมางค์ ...................... พ้นมืด มนนา
ธรรมรัตน์จรัสแล้ ....................... โลกซร้องสรรเสริญ

๐ เพลินจิตจนพลาดพลั้ง ............ ประการใด
ขอหยาดนทีไหล ........................ ลบล้าง
ลอยล่องประทีปไป ..................... เป็นประจักษ์
สรรพบทที่เอ่ยอ้าง .................... โปรดเอื้ออวยผลฯ
 ๑๘.๑๐ น. : ๑๐ พ.ย. ๕๔

 

๐ เป็นเพราะกรรมก่อไว้ ............... เวียนสนอง
หาใช่ผีเข้าครอง ......................... ครอบเจ้า
ควรคิดพินิจตรอง ....................... ตามเหตุ
คราทุกข์มาเยี่ยมเย้า ................... อย่าได้เสียขวัญฯ
 ๑๙.๔๑ น. : ๑๕ พ.ย. ๕๔

 

๐ ศุภ งามเลิศล้ำ .................... รูปทรง
วรรณ ณะผองเผ่าพงศ์ .............. เพริศแพร้ว
พล ะจิตกายคง ...................... มีอยู่ เสมอแล
ไชย ชนะอันผ่องแผ้ว ............... พรั่งพร้อมทุกประการ
วันเกิด อ.ศุภวรรณ พลไชย 
 17 พฤศจิกายน เวลา 8:22 น.

 

๐ แต่งฉันท์แต่งกาพย์ได้ ................. ด้วยเพียร
โคลงสี่กลับหันเหียน ...................... พ่ายแพ้
ท้อใจไม่ร่ำเรียน ............................ ลาเลิก แล้วนอ
อัศจรรย์จริงแท้ ............................ ทอดทิ้งทางโคลง

๐ เชื่อมโยงเรียงรักษ์ถ้อย .................. แถลงมา
อย่าเล่นอย่าลีลา .............................. เลิกร้าง
ขยันหมั่นศึกษา ............................... สานสืบ
ติดขัดอันใดบ้าง ............................... บอกแจ้งแถลงไข
เตือนสติเด็ก นร.คนหนึ่ง 17 พฤศจิกายน เวลา 16:37 น
 

เตสํ มจฺจุปเรตานํ คจฺฉตํ ปรโลกโต
น ปิตา ตายเต ปุตฺตํ ญาตี วา ปน ญาตเก
เมื่อสัตว์เหล่านั้นถูกความตายค​รอบงำแล้ว ต้องไปปรโลก บิดาจะป้องกันบุตรไว้ไม่ได้ หรือพวกญาติจะป้องกันพวกญาติไว้​ก็ไม่ได้

๐ ความตายคราครอบเข้า ................ ควบคุม ชีพนา
ฤๅปล่อยจากเกาะกุม ....................... มัจจุราชเจ้า
สองมือพ่อญาติรุม ........................... รีบปก ปลอดฤา
เกินกว่าขวางขัดเข้า.......................... คลาดพ้นความตาย
(คุณครูภา)

๐ มฤตยูมาูเยี่ยมเย้า ............. ยังชีว์
ปรโลกคือวิถี ..................... เที่ยงแท้
หัตถ์ชนกชนนี .................... ไหนจะ ห้ามนอ
ญาติมิตรสนิทแล้ ................ รอดพ้นฤาไฉน
19 พฤศจิกายน เวลา 12:06 น.

 

สุวณฺณตา สุรูปตา สุสรตา สุสณฺฐานํ
อธิปจฺจํ ปริวาโร สพฺพเมเตน ลพฺภติ
ความเป็นผู้มีผิวพรรณงาม ความเป็นผู้มีรูปสวย ความเป็นผู้มีเสียงไพเราะ ความเป็นผู้มีทรวดทรงดี(รูปร่างสมส่วน) ความเป็นใหญ่ ความเป็นผู้มีบริวาร สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ เกิดมีขึ้นได้เพราะบุญ

๐ ผิวพรรณผุดผ่องแผ้ว ......... เพียงจันทร์
สมส่วนชวนชิดฝัน ................ ไขว่คว้า
เสียงเสนาะการเวกขัน ............. ขานขับ
เป็นใหญ่มีทาสข้า .................. เกิดขึ้นจากบุญ
(คุณครูภา)

๐ ผิวพรรณงามเพริศแพร้ว ............ เพียงแข
รูปร่างช่างชวนแล ...................... ลูบไล้
เสียงเพราะจับดวงแด .................. ดลจิต แจ่มนา
อิสระมีทาสไซร้ ......................... สุดแท้แต่บุญ

20 พฤศจิกายน เวลา 20:37 น.

 

๐ หากปราศมิตรเลิศล้ำ ............. ร่วมทาง
ฤาเ่ท่าเราพอวาง ......".............. จิตได้
มิตรชั่วจุ่งขนาง ....................... หนีออก ห่างแฮ
ุน้ำจิตมิตรพาลไซร้ .................. สักน้อยฤามี
 22 พฤศจิกายนเวลา 8:41 น.

 

๐ หน้านอกลวงหลอกได้ ............... ชั่วคราว
สวยสง่าเพราะเพียงสาว ................ สุดคว้า
ความดีที่แพรวพราว ..................... พาเชิด ชูนา
กายดับแต่ดีท้า ........................... ไป่สิ้นสูญสลายฯ
25 พฤศจิกายน เวลา 16:41 น.

 

๐ สวยงามยามหนุ่มน้อย .......... เยาวมาลย์
เลยล่วงวาระกาล ................... แก่แล้ว
รูปกายนั่นสังขาร ................... แห่งมนุษย์
ถึงจะงามเพริศแพร้ว .............. พ่ายแพ้ธรรมดาฯ
25 พฤศจิกายน เวลา 16:47 น.

๐ สายน้ำไหลสู่พื้น ............... พสุธา
เปรียบจิตมนุสสา .................. ทุกผู้
กิเลสวิสภาคา ...................... รมณ์ยั่ว ยุนอ
ครวญใคร่คิดรับรู้ .................. สติรั้งเตือนตนฯ
25 พฤศจิกายน เวลา 21:55 น.

 

๐ ร่างกายไป่ล่วงพ้น ............. อนิจจัง
แตกดับกายภินท์พัง .............. พ่ายแพ้
สรรพสิ่งบ่จีรัง ...................... คงมั่น หรอกเฮย
เว้นแต่ความดีแท้ ................. เท่านั้นไป่สูญฯ
 26 พฤศจิกายน เวลา 13:21 น.

 

๐ ใดใดในแหล่งหล้า ............ ล้วนภินท์
พังพ่ายกลับคืนดิน ............... ดั่งนี้
ความดีสิถวิล ...................... เวียนก่อ ไว้แฮ
พุทธองค์ตรัสชี้ ................... ชักช้าอยู่ไยฯ

๐ อาลัยเป็นเหตุให้ ............... ถวิลหา
มวลกิเลสวิสภาค์ ................. พรั่งพร้อม
หลงโลกแห่งมายา ............... ยึดมั่น จริงแฮ
จึ่งทุกข์มารุมล้อม ................. เร่าร้อนรุมทรวงฯ

๐ ห่วงใดจักเทียบได้ ............. ด้วยบุตร
ดังเชือกคอยยื้อยุด ............... สยบเจ้า
รักอุรสรักประดุจ .................. ดั่งเนตร ตนแล
เหน็ดเหนื่อยทุกค่ำเช้า ........... ชุบเลี้ยงบุตรธิดา

๐ ภรรยาดั่งเชือกร้าย ............. รึงหัตถ์
คอยหน่วงคอยรึงรัด ............... รติไว้
นิราศห่างประหวัด ................. ประหวั่นจิต จริงนา
เกรงแม่บ่สัตย์ไซร้ ................. สุดแท้ทรมานฯ

๐ ศฤงคารคอยเข้าควบ ........... คุมบา -ทาแฮ
กุมจิตเสาะแสวงหา ................. ห่อนรู้
บ่่พอเพราะโลภา .................... พันธนะ จิตแล
มวลมนุษย์ทุกผู้ ..................... ไป่พ้นพันธน์การฯ
๒๐.๓๕ น. : ๒๖ พ.ย.๕๔

 

๐ ถึงจะรูปร่างร้าย ............... อัปลักษณ์
ดีเด่นเป็นประจักษ์ .............. จิตเจ้า
คนเห็นย่อมนึกรัก ............... รตินุช -นาฏนา
ไยจึ่งหมองหม่นเศร้า ........... สร่างสิ้นสุขศานต์

๐ หน้านอกลวงหลอกได้ ....... ไม่นาน
แปรเปลี่ยนไปตามกาล ......... แน่แท้
ความดีสิแก่นสาร ................ บ่เสื่อม สิ้นนา
เป็นมนุษย์สุดเลิศแล้ ........... เร่งเร้าทำดี
๒๑.๕๙ น. : ๒๗ พ.ย. ๕๔

 

๐ ใจ ใครใจ"แจ่ม"จ้า .............. เจียรจันทร์
ใจ สงบพบสุขสันต์ ................. สร่างเศร้า
ใจ ใครใคร่แบ่งปัน ................. ปราศตระ  หนี่นา
ใจ สุขทุกค่ำเช้า .................... เช่นนี้ดีแล
  ๒๘ พ.ย. ๕๔  เวลา ๑๐.๕๖ น.

 

๐ ไยเจ้าจึงนุ่งน้อย ............... หละหนู
กฎระเบียบบ่ดู ...................... ดั่งแกล้ง
ศีลธรรมนั่นสิ่งชู .................... สถานศึก -ษานา
เลิศแห่งพุทธศาสตร์แจ้ง ......... จุ่งได้ครวญตรอง

๐ ทำนองแต่งว่าไว้ ................ อย่างไร
เสื้อกระโปรงสั้นไหม .............. ไม่รู้
ขอเพียงนุชมั่นใจ .................. จักแต่ง
สวยเริดเชิดหน้าสู้ ................. ผิดพลั้งช่างมัน

๐ ฉันจักแต่งจักแต้ม .............. ตามสไตล์ ฉันแฮ
อวดโอ่ความไฉไล ................. เลิศล้ำ
สั้นสั้นสุดมั่นใจ ..................... จนแค่ คืบนา
ดีกว่านั่งชอกช้ำ ..................... ชวดผู้เหลียวแล

๐ แปรเปลี่ยนความคิดนี้ ............. นะนาง
ดูระเบียบที่เขาวาง .................... วาดไว้
หน้านอกหลอกตาพราง .............. เพียงชั่ว คราวนา
กายจิตงดงามไซร้ ..................... ไป่สิ้นคนปองฯ

เนื่องมาจากนักศึกษาสาว ที่เรียนในสถาบันเดียวกัน. พุทธศาสตร์ -วิชาความรู้เกี่ยวกับพุทธศาสนา, ครวญ-ใคร่ครวญ, ตรอง-ไตร่ตรอง,
๑๘.๑๘ น. : ๓๐ พ.ย. ๕๔

[สันติสุข]

• นมัสการพระมหาวินัย
• บันทึกเข้าที่เข้าทาง แล้วใช่มั้ยครับ
• ไม่น่าจะรวมผลงานเขียนไว้ในบันทึกเดียวกัน โดยขยายให้มากขึ้นเรื่อยๆอย่างที่เป็นอยู่
• เวลาแก้ไข หรือมีปัญหาจะกระเทือนไปทั้งหมด จะยุ่งมาก
• น่าจะแบ่งไว้บันทึกละ 10-15 บทก็พอ หรือแบ่งเป็นเรื่องๆก็ได้
• อะไรที่ยาวมากคนอ่านก็อาจไม่ชอบ เพราะต้องรีบไปอ่านที่อื่นๆด้วย
• แต่ต้องชื่นชมว่าเขียนเก่งมากและขยันเขียนอีกต่างหาก

[พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ..]

  ขอบคุณอาจารย์ที่มาแนะนำ ทีแรกก็งงๆ อยู่ว่าทำไมไม่มีที่ให้ขยายตัวหนังสือ จะจัดเรียงวรรคตอนอะไรก็ไม่ได้ ทีนี้แก้ไขครั้งที่สาม-สี่ นี่แหละ ถึงขึ้นมาให้เห็น ทีแรกนี่ไม่เป็นวรรคเป็นตอนเลย ต่อกันไปหมด และตัวหนังสือก็เล็ก  จึงไปไปรบกวนถามอาจารย์นั่นแหละ นึกว่าระบบเขาเปลี่ยนแปลงอะไรอีก ขอบคุณอาจารย์ที่มาแนะนำในเรื่องการบันทึก คราวต่อไปจะลงเป็นเรื่องๆ ไป เรื่องหละสี่-ห้าบท,

 

[krupadee]

• นมัสการค่ะ
• แต่งเก่งมากค่ะ ชื่นชมการใช้คำที่สละสลวย
• อ่านแล้วเห็นภาพเลยนะคะ

[พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ..]

ขอบคุณคุณครู

krupadee ที่มาเยี่ยมชม ขอให้มีความสุข

[นาย ประทีป วัฒนสิทธิ์]

นมัสการท่านมหาวินัย

[พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ..]

ไปศึกษาบทกวีอาจารย์ประทีป มาแล้ว มีแต่บทเพราะๆ ทั้งธรรมะก็ลึกซึ้ง ขอให้มีความสุข

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

กราบนมัสการ  เนื่องในโอกาสวันขึ้นปีใหม่๒๕๕๕ ค่ะ ... ขอส่งความสุขด้วยคำกล่าวว่า สุขสันต์ วันปีใหม่ และทุกวันคืนตลอดไปนะคะ...

[พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ..]

ขอบคุณอาจารย์ ดร.ที่มาเยี่ยมและอวยพร ขออวยพรให้อาจารย์สุขภาพร่างกายแข็งแรงเช่นกัน.