ลูกคือแรงบันดาลใจของพ่อเสมอ...

กลางดึกใต้เงาจันทร์...

พ่อยังไม่ได้นอนเลย...เข้าไปห้องนอนเพื่อจูบลาค่ำคืนของลูก

หลังจากที่ได้ยินเสียงลูก...ผู้นำแห่งการสวดมนต์ของครอบครัว

บทสวดมนต์จบไม่นาน....ก็นอนซะแล้ว

 

พ่อต้องนอนดึกและตื่นเช้า....เพื่อเดินทางไปประชุม

คงไม่ได้ไปส่งลูกที่โรงเรียนเช้าวันจันทร์

พ่อสัญญาว่า...จะดูแลตนเอง...ถ้าง่วงก็จะไม่ขับรถ

จะกลับบ้านมาให้ทันลูก...สวดมนต์คืนนี้นะ

ลูกคือแรงบันดาลใจของพ่อเสมอ...

 

 

ผมกลับไปนั่งอ่านบันทึกเก่า ๆ ที่มีความหอมกรุ่นของเรื่องราวของลูก...

"...สำหรับผม...งานแต่งงานเป็นเพียงฉากแรกของชีวิตคู่

ที่จะพบความสุข...ความทุกข์...โชคดี...โชคร้าย...ปนเปกันไป

 

บางคนอาจจะได้รับความโชคร้ายอย่างเดียว...ที่ไม่สามารถประคับประครองชีวิตคู่ได้

มันอาจเป็นเพียงฝันตื่นหนึ่งของมนุษย์กระจ้อยร่อยคู่หนึ่ง...ท่ามกลางขุนเขามหึมา

ตื่นขึ้นมาลำพัง...เพื่อเดินทางและเรียนรู้ชีวิตอีกครั้งต่อไป...

 

แต่สำหรับชีวิตคู่ของผม ...พบความสุข...ความทุกข์...โชคดี...โชคร้าย...ปนเปกันไป

แต่สิ่งหนึ่งที่ผมสัมผัสได้จากภรรยา และลูก...คือ

มีแต่พวกเขาเท่านั้นที่ไม่เคยทอดทิ้งคนแปลกหน้าอย่างผม

พวกเขาเป็นคนเดียวในโลกใบนี้ที่เข้าใจผม..."

 

 

[ป.]

ครอบครัวเป็นพลังสำคัญจริงคะ

[แผ่นดิน]

คำว่า..

มีชีวิตอยู่เพื่อคนอื่น...

ไม่ใช่เรื่องชวนวิตก และผิดหลักของการใช้ชีวิต

เพราะบันทึกนี้ ก็ยืนยันเช่นนี้

ชื่นชมและให้กำลังใจครับ

[โสภณ เปียสนิท]

ใครสองคนในภาพ หน้าเหมือนกันเป๊ะ เลย

[แสงแห่งความดี...]

อ่านบันทึกนี้แล้ว...มีพลังนะครับ คุณทิมดาบ

ขอบคุณนะครับ