เมื่อผมไปเป็นล่ามบนเรือสำรวจน้ำมัน ในอ่าวไทย - ๗

โตนี่ - ฟาง. GotoKnow.

* ผมพยายามจะจบลงภายในตอนนี้  ไม่รู้ว่าจะประสบความสำเร็จหรือไม่ ?

ผมจำได้ว่าผ้าปูที่นอนสีขาวที่เบิกมาใช้หายไป..แน่นอนครับผมหาจนทั่วแล้ว..ไม่พบ.เอาผ้าไปเก็บแล้วจึงกลับมาใหม่..พร้อมป้ายกระดาษนำมาติดประกาศว่า..ผมไม่คิดว่าท่านขโมยผ้าปูที่นอนของผมไปหรอกครับ.อาจจะหยิบผิดไป..โปรดนำมาคืนด้วยครับ ขอบคุณและลงชื่อไว้ : I didn’ t think that you have stolen my sheet , please bring it back to me.. Signature..ssgt.Panpong  L.- Thai Marines.อ่านเสร็จลองทายดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น?ปรากฏว่าได้ผลสิครับ..นอกจากจะไม่ได้ผ้าปูที่นอนคืนแล้ว เที่ยวนี้แม่งขโมยป้ายไปเลย.อยากเขียนดีนัก ! ทำให้ผมนึกถึงตอนมาฟังบรรยายสรุปที่จั๊สแมค.เขาบอกแล้วว่า We also have Kamoy in United States too. ที่อเมริกาก็มีขโมย..ผมเชื่อแล้วครับ.

๓๐.เรือเดินสมุทรขนาดใหญ่ บรรทุกตู้คอนเทนเนอร์. - ขอบคุณภาพจากเน็ท.

๐๖๓๐ น. เรือยังไม่สามารถออกเดินทางได้  เพราะเกิดปัญหาขึ้นกับตัวสมอ  กัปตัน ผม และผู้ที่เกี่ยวข้องทุกคน จึงพากันมาก้ม-เงยๆอยู่ที่แท่นกว้านสมอ หัวเรือเพื่อพยายามนำสมอเรือขึ้นมาจากน้ำให้ได้.ระหว่างนั้นผมพยายามบันทึกเหตุการณ์ต่างๆเพื่อนำมาให้ท่านได้อ่านกัน * ยังไงๆก็พยายามอ่านให้จบหน่อยน๊ะ คิดถึงผมบ้าง.กว่าจะได้เขียนมาให้ท่านได้อ่าน..ลำบากแค่ไหน ? มองไปทางกราบซ้าย - Port. ก็พบว่าเรือพรหมโยธีของตำรวจน้ำ  คงมีปัญหาเรื่องสมอคล้ายๆกัน  เห็นตำรวจหลายนายมารวมกันสาวเชือกสมออยู่  เอ้าช่วยกันคนละไม้ละมือน๊ะหมู่ !

๐๗๐๐ น. ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเรือจึงออกจากแล๊ท๐๑๑-๕๕-๐๒เหนือและลอง๑๐๐-๕๔-๕๖ตะวันออก มุ่งสู่เส้นสำรวจที่๕๙ด้วยความเร็ว๗.๑น๊อต.  ขณะเดินทางเราสวนกับเรือบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์  ซึ่งกำลังผ่านเข้ามาในแนวเดียวกับเรือตำรวจน้ำ ผมจึงบันทึกภาพเอาไว้ทันที ทางหัวเรือเป็นเรือน้ำมันวิ่งมาทางตะวันออกเฉียงเหนือมุ่งไปทางตะวันตก  ซึ่งน่าจะห่างจากเราไม่เกิน๒ไมล์  ผมมองเห็นเกาะขนาดใหญ่อยู่ลิบๆหน้าเรือน้ำมันและอยู่ทางด้านขวาของเรือสำรวจ ดูจากแผนที่น่าจะเป็นเกาะอะไรสักแห่ง ขณะนี้เรามาอยู่ที่แล๊ท๐๑๒-๑๕-๓๑เหนือและลอง๑๐๐-๕๕-๑๐ตะวันออก ใครมีแผนที่ระวางนี้โปรดตรวจสอบกันเองน๊ะครับ. ผมคงตรวจให้ไม่ได้เพราะแค่นี้ก็ปวดหัวพอแล้ว..ตอนเรียนที่รร.ทหารนั้นผมอ่อนวิชาแผนที่เสียด้วยสิครับ เวลาสอบครูให้เปิดตำราได้..ยังไม่มีใครได้คะแนนเต็มเลยครับ.ถ้าไม่เชื่อให้ถามครูประจำวิชา ร.อ.บุญทรง เชี่ยววิทย์ รน.ท่านเกษียณอายุแล้วยศนายพลเรือ.

๓๑.สมัยที่ผมยังทำงานอยู่กับบริษัทในเครือขุดน้ำมัน.- เป็นอย่างไรบ้างล่ะครับ ?

   ๑๑๐๐ น. เรือสำรวจมุ่งหน้าไปตามเข็ม๓๕๓ ผมมองเห็นเกาะแสมสารอยู่ไม่ไกลนัก ทะเลย่านนี้น่าจะลึกไม่เกิน๓๘เมตร ชาวประมงจึงไม่นิยมนำซั้งมาวางไว้ เรือของเราจึงมีคนว่างงานอยู่เต็มเรือในขณะนั้น ถ้าหันไปดูแผนที่ล่ะก็ผมว่าหลานคนต้องหนาวแน่ๆเพราะทะเลช่วงนั้นมีท่อแก๊สวางไว้เต็มไปหมด จากมาบตาพุดไปสงขลาจนท.เซอร์เวย์หรือนายอัลเบิร์ตบอกว่า ถ้าเรือลำใดทอดสมอโดยไม่ดูแผนที่. หรือทำด้วยความประมาทล่ะก็..อันตรายถึงชีวิตทีเดียว..กัปตันจอห์นพี่แกหัวเราะแหะ-แหะ..โชคดีที่ทิ้งสมอเมื่อคืนไม่ไปถูกท่อแก๊สเข้า มิฉนั้นคงไม่มีโอกาสที่จะมาเขียนให้ท่านได้อ่านกัน..ต้นปี๒๕๕๔ที่ผ่านมาท่อแก๊สได้รั่วขึ้น ในพื้นที่ของอ่าวไทยเพราะความประมาทของเรือจากประเทศเกาหลี   กำลังเป็นความกันอยู่เพราะทำให้เกิดความเสียหายต่อกิจการน้ำมันของปตท.ค่าเสียหายหลายล้านบาทแน่ๆ  เท่านั้นยังไม่พอทำให้ผมไม่ได้งานไปด้วย..อย่าเพิ่งสงสัยเลยว่าคนที่ปลดระวางแบบผมใครจะจ้างไปทำปุ๋ย ?  เคยได้ยินใช่ไหมล่ะเขาพูดกันเสมอว่าไม่เชื่อก็ควรเอ๊ย..อย่าลบหลู่..คืนก่อนผมไปแหกปากร้องคาราโอเกะที่บ้านฉางโอกาสดีได้รู้จักกับเจ้าของบริษัทฯที่ทำงานวางท่อเขาบอกว่า  กำลังจะได้งานวางท่อจากมาบตาพุดไปสระบุรี  ถ้าประมูลงานได้จะเรียกพี่มาทำด้วย พรุ่งนี้อย่าลืมส่งใบผ่านงานมาให้ผม ก็แล้วกันเขาบอกก่อนจะแยกกันเกือบตีสาม..ผมส่งเมลไปให้และอีกสามวันเขาตอบมา..

Dear Khun Panpong,
Thank you for your mail,i will keep in my file and i hope we will join in my job , let i got contract soon i will contact you sure.
Regard ,
 Sam
From: [email protected]
To: [email protected]
Subject: C-V.
Date: Fri, 1 Apr 2011 13:32:26 +0700

Dear Khun Sam.
        First I do want to thank for your offer me a job and nice to know both of you. Of course  we have a great time.  We went back app.  0300 AM. , because  of  my x - commander had been drunk. We are planning to go back there again on 13 Apr.next month if nothing go wrong we may have see you again , I believed. I 'd like to take this opportunity to show you a nice pictures :
3 - 116 + 3 - 118 Which have been taken around Bangruk Market in LA.
3 - 108 - We have been taken at the black beach. Naked Beach , if you go there you shouldn't missing this place.
3 - 134 + 135 Graduation date & Before graduating. Korea ; RTMC and USMC. Finally I would like to submit my C-V. for perusal , please see the attached. Anything I can do for you please advise.
Best regards.
Sgt.Maj.Panpong  L.
mob : 089 - 9301 - 102   

อ่านจบแล้วทำไมจะไม่ดีใจล่ะครับ..น่าเสียดายไอ้เรือเกาเหลามาทำลายงานที่ผมควรจะได้เสียนี่..ขอออกเสียงแบบคนยองหน่อยว่า..เสียดายฮิ !ก่อนเที่ยงเรือมีปัญหาเกี่ยวกับเครื่องนำร่องอัตโนมัติทำงานไม่สมบูรณ์.ช่างประจำเรือคงจะเก่งจริง  เพราะใช้เวลาไม่นานนักก็กลับมาใช้งานได้ตามปกติ..เราจึงได้แบ่งกับเรือเล็กแยกกันเก็บซั้งคนละหนึ่งกอเพื่อนำไปทิ้งที่บริเวณกลุ่มเล็กๆหน้าหัวเรือไดหมึก ห่างประมาณ๑ไมล์ตะวันตก. ช่วงว่างผมได้คุยกับจนท.เซอร์เวย์และกัปตันเรือ  พอเขารู้ว่าผมจะนำไปเขียนเรื่องสั้น พี่แกป้อนข้อมูลให้อีกพอสมควร..

* จนท.เซอร์เวย์. Surveyer.หรือนายอัลเบิร์ตจะได้ค่าจ้างเป็นรายวัน วันไหนไม่ได้ปฎิบัติงานก็..ไม่ได้ครับ..ต่อมาพอมาทำงานกับบริษัทอมฤตฯแล้วผมจึงเข้าใจดี.เพราะ ถ้าไม่ทำงานนายจ้างก็ไม่สามารถไปคิดเงินกับลูกค้าได้นั่นเอง ! บริษัทแม่มักจะจ้างเป็นงวดๆ เช่นเซ็นสัญญาครั้งละหกเดือน เป็นต้น.ถ้างานหมดหรือเสร็จก่อนหกเดือน ก็จะได้รับค่าจ้างหกเดือน..แต่ถ้าต้องทำเกินหกเดือนก็จะได้รับเงินเพิ่มเท่าที่ทำเกิน.นายอัลเบิร์ตรับจริงวันละ๒๕๐เหรียญ..สิงคโปร์ดอลล่าร์..ประมาณ๖,๒๐๐บาทต่อวัน.คิดที่๒๓บาทต่อหนึ่งเหรียญ -ที่จริงจะรับมากหรือน้อยต้องขึ้นกับค่าเงินในแต่ละวันด้วยครับ.ผมแปลให้เพื่อนร่วมงานคนไทยฟัง พอทราบรายรับของนายอัลเบิร์ตพี่แกลืมตัวร้อง โอ้โฮ ! เพราะกลับมาเทียบกับตัวเอง..ได้เพียงวัละ๖๐๐บาทเท่านั้น.

**กัปตันเรือชาวอินโดฯCaptain.ได้รับน้อยกว่าจนท.เซอร์เวย์เพราะเป็นลูกจ้างจากต่างบริษัทกัน ได้รับเดือนละ๒,๐๐๐เหรียญ. สิงคโปร์ดอลล่าร์.. ประมาณ๔๖,๐๐๐บาทต่อเดือน.คิดที่๒๓บาทต่อหนึ่งเหรียญ-ที่จริงจะรับมากหรือน้อยต้องขึ้นกับค่าเงินในแต่ละวันด้วยครับ.

*** หัวหน้าช่าง. Chief Engineer. เป็นคนฟิลิบปินส์ ได้เดือนละ๑,๒๐๐เหรียญตามที่เขียนแล้ว.หรือประมาณ๒๗,๖๐๐บาท:เดือน.

ลูกเรือรับ๖๐๐เหรียญหรือประมาณ๑๓,๘๐๐บาทต่อเดือน. อ่านแล้วอาจรู้สึกว่าน้อยแต่พอคูณด้วยอัตราของเงินอินโดฯแล้วจะร้องใหม่ว่า..มากจัง ! ใช่แล่วครับหลายแสนรูเปี๊ยส.กินอยู่บนเรือแสนสบาย เท่าที่ร่วมงานมาผมเห็นว่าทำงานเรือนั้นระบบเขาดีมากครับ เขาจะส่งเงินเดือนสองในสามไปที่บ้านทุกเดือน ผู้ที่ทำงานจะได้เงินใช้จริง๑ส่วนเท่านั้น !พอทางบ้านรับเงินก็จะไม่มีปัญหา..เมื่อไม่ทำให้ลูกเรือเป็นห่วงเขาก็จะได้ทำงานอย่างตั้งใจ..ไม่ต้องหวังเหวิด..ที่นี้เค่าใจ่แหล่วหม่าย..? ช่วงเที่ยงผมบอกให้พ่อครัวปอกเปลือกแตงโมไว้  เพราะตั้งใจจะนำมาผัดไข่ให้กินในมื้อเย็นตอนหั่นลูกเรือมามุงกันใหญ่.ไม่เคยเห็นสิครับบางคนถามว่า.จะกินได้จริงหรือ ? กินได้สิ.โดยเฉพาะส่วนที่ยังมีเนื้อแดงติดอยู่จะออกหวานๆ..ผมบอก.

๑๒๑๕ น.เรือสำรวจมาลอยลำอยู่บริเวณหินฉลาม มุ่งหน้าเข้าสู่สัตหีบ ผมส่องกล้องดูเห็นตั้งแต่ช่วงหัวเกาะจวง  เขากรมหลวงฯและแสมสาร แล้วเลี้ยวกลับออกทะเลไปอีก โดยกัปตันเปลี่ยนจากเส้นสำรวจ๕๙ไปที่เส้น๕๘ กลับมาถือเข็ม๓๖๐มุ่งหน้ากลับไปที่เดิม  โดยได้ผ่านหินฉลามมาอีกครั้ง. 

๓๒.ขอส่องดูก่อนจึงบอกได้ว่า..ใครมากู้ลอบที่หัวเกาะจวง ? - บนเรือสำรวจฯ 

   

๑๔๓๐ น. เรามุ่งลงใต้ด้วยเข็ม๑๘๕ ด้วยความเร็วประมาณ๘น๊อตโดยทิ้งเรือติดตามทั้งสองลำไว้ข้างหลัง ห่างประมาณ๒-๓ไมล์.วัลย์วารีย์๑และพรวิราม๑.ผมเชคทาง วิทยุเขาตอบมาอย่างน่าสงสารว่า..ผมวิ่งเต็มที่แล้ว Full Speed. จึงทำให้เราต้องไปกันตามระยะห่างดังกล่าว ตลอดเส้นทางที่มุ่งลงใต้.เราหยุดเก็บซั้งแล้วออกเดินทางต่อ ขณะนั้นสวนทางกับเรือจีนชื่อตรีอัน-TRI-AN.ที่แล๊ท๐๑๒-๑๐-๑๕เหนือและ ลอง๑๐๐-๕๗-๒๐ตะวันออก  และต่างฝ่ายต่างจากไปตามภารกิจของตน.

๑๖๐๐ น. ผมใช้ช่วงว่างลงไปผัดเปลือกแตงโม หมูและไข่ เพื่อให้พ่อครัวอินโดฯได้เห็นเป็นขวัญตา ห่อด้วยกระดาษฟลอยแล้วกลับไปทำงานต่อ  เรายังพบว่ามีสิ่งกีดขวางอยู่มากพอสมควร.นาทีนั้นเราจึงยุ่งกันพักใหญ่  หลังจากนั้นเรามุ่งลงใต้ด้วยเข็ม๑๘๐เรือวางสาย เรือติดตามและเรือสำรวจได้ตัดกันเป็นมุมฉากที่แล๊ท๐๑๑-๕๙-๕๔เหนือและลอง๑๐๐-๕๖-๔๑ตะวันออก. แล้วเลยไปทำการสำรวจที่เส้น๔๐ โดยทิ้งเรือติดตามไว้เบื้องหลัง  เพราะติดเรือลากสายเคเบิ้ลยาวประมาณ๓ ก.ม. ถือว่าเป็นการพักเครื่องไปในตัว.

๑๗๔๕ น. เรือสำรวจได้หยุดเก็บซั้งอีก๑กอก่อนตะวันตกดิน..ใครที่มีโอกาสมาเห็นพระอาทิตย์ตกกลางทะเลล่ะก็..ผมว่าสุดยอดมากเพราะมิใช่ว่า..จะมาชมกันได้ง่ายๆ การไปดูพระอาทิตย์ขึ้นหรือตกตามป่าเขานั้นธรรมดาครับ  ถ้ามีโอกาสลองมาดูแบบผมบ้าง..ขนาดพระอาทิตย์ตกไปนานแล้ว..ในทะเลยังคงความสว่างอยู่นานทีเดียว.. หลายท่านคงคิดว่าเป็นงานที่น่าเบื่อล่ะสิก็พี่เล่นทำกันจากเช้ามืดยันค่ำเลยนี่นา!เพื่อเงินครับ. ไม่มีอะไรน่าเบื่อหรอก. กัปตันจึงนำเรือเข้าสู่พื้นที่ทอดสมอ ค้างแรมคืนกันในน่านน้ำไทยอีกหนึ่งคืน หมดหน้าที่ของผมแล้ว.ขอแวะเข้าไปจัดการกับเปลือกแตงโมผัดไข่เสียหน่อย.

๒๕ ม.ค.๒๕๓๖.ผมจำได้ว่าเช้านี้ตื่นนอนทำกิจวัตรแล้ว มีโอกาสอาบน้ำเป็นครั้งที่หนึ่งหรือสองตั้งแต่เรือออกจากฝั่งในครั้งที่สอง  ผู้อ่านอาจจะคิดว่าไม่เหม็นตัวกันหรืออย่างไร ? ผมตอบตามความจริงว่าไม่เหม็นหรอกครับเพราะวันหนึ่งๆ  เราอยู่แต่ในห้องแอร์ งานที่ทำก็มิใช่งานแบกหาม เหงื่อแทบจะไม่ออกเลยก็ว่าได้ ถ้าไม่ออกมาถูกแดดก็แทบจะไม่ถูกความร้อนเผาตัวเลยแม้แต่น้อย   แล้วจะเหม็นได้อย่างไร เหม็นตรงไหน? ไม่เลยผมไม่ได้เข้าข้างตัวเอง..เอา..แม้จะมีคนว่าเหม็นบ้างแต่เราก็อยู่รวมกันเฉพาะพวกที่เหม็นๆด้วยกัน จึงไม่มีใครเหม็นใครนั่นเอง !เออแปลกคนบอกว่าไม่เหม็น..ก็จะให้เหม็นให้ได้.หลังอาหารเช้าแล้วผมยังคุยกับนายอัลเบิร์ตต่ออีกเพื่อจะนำข้อมูลมาเขียนให้ได้.

๐๖๑๕ น.เรือถอนสมอแล้วออกเดินทางทันที ทีมของเรา.จนท.เซอร์เวย์. -ผม-กัปตัน.และพนง.เก็บสิ่งกีดขวางก็เข้าประจำตำแหน่งของตัวเอง ในห้องถือท้ายเริ่มด้วยการสำรวจเส้นที่๕๕ ระยะทางประมาณ๖๐ไมล์ทะเล ขึ้นไปทางเกาะจวง จนท.สำรวจไม่ยอมให้เวลาผ่านไปเปล่าๆหยิบกล้องส่องทางไกล แล้วส่องดูทันที สักครู่จึงพูดว่า..เฮ้ย ! มองหาเศษซั้งหรือวัสดุกันหน่อย - Hey look for the trap.ได้ครับ Yes. พนักงานเก็บสิ่งกีดขวางตอบโดยไม่ต้องมองหน้า  ผมได้แต่ชมเชยในใจที่เขารับผิดชอบดี  และทำงานคุ้มค่าเงินวันละ๒๕๐เหรียญ. เพราะถ้ามีเศษอะไรหลงไปที่เรือวางสายล่ะก็คงถูกตำหนิแน่เลย ส่วนจะต้องถูกหักเงินหรือไม่ ?ผู้เขียนไม่ทราบจริงๆ. และผมมิได้ถามด้วยสิเพราะเมื่อวันก่อน  ก็ถามเรื่องรายได้ไปแล้วจึงรู้สึกเกรงใจครับ.ปกติชาวต่างชาตินั้นเขามักจะถือถ้าใครไปถามเรื่องไม่ควรถามเช่น อายุ รายได้ฯ ไม่ทราบว่าพี่แกอายหรืออย่างไร ?ถ้าใครได้อ่านทหารเรือไทยในอเมริกา-๒ ช่วงที่ผมอบรมภาษาอยู่ที่ศูนย์ของทอ.อม.ลั๊คแลนด์ เท๊กซัส.ยังจำได้ไหมล่ะครับ ? ที่ผมถามครูสาวในชั้นเรียนไงล่ะ !ดูสิขนาดขออนุญาตแล้วน๊ะเธอยังโกรธพอสมควร ถ้าไม่ขออนุญาตก่อนสงสัยจะสอบไม่ผ่านเป็นแน่. สำหรับกัปตันและจนท.เซอร์เวย์นั้นเขาทราบวัตถุประสงค์และให้ความร่วมมือด้วยดี แถมยังพูดเล่นว่าอย่าลืมส่งมาให้อ่านด้วยน๊ะ..Eh ! don’t forget to sent me one for reading. โธ่พี่อัลเบิร์ต..ใจคอจะให้ผมแปลเป็นภาษาอังกฤษ..แล้วส่งไปให้จริงๆหรือ ?

๓๓.ผู้เขียนและลูกชาย - เราเคยทำงานที่บริษัทเดียวกัน.ปี๒๕๕๑.

 

๐๗๔๕ น.เรือออกจากจุดทอดสมอมาประมาณ๑๒ไมล์ จึงพบกับน้องซั้งกอที่หนึ่งผมจึงแจ้งไปให้เรือติดตามเก็บแล้วหิ้วตามมา เพื่อจะชี้จุดที่ต้องนำไปหย่อนไว้ ห่างจากจุดที่เก็บขึ้นมาประมาณ๑.๕ไมล์  หลังจากเรือตำรวจน้ำหายหน้าไปหลายวัน พี่แกกลับมาคอยคุ้มกันให้เราได้สองสามวันแล้ว..น่ากลัวจะแอบไปรับแต๊ะเอียเพราะช่วงนั้นเป็นช่วงวันตรุษจีนพอดี..เซ็งลี้ตั่วถั่งนาเถาแก.พื้นที่ในอ่าวไทยย่านนี้ไม่ค่อยมีปัญหาเหมือนทางใต้  ถ้าเราย้ายซั้งของเขาเฉยๆจากที่หนึ่งไปไว้อีกที่หนึ่งคงไม่มีปัญหาหรอกครับ ยังไงๆเจ้าของก็ต้องตามจนพบ.แต่นี่ไปตัดของเขาน่ะสิ ! บางครั้งเขาต้องเสียปลาไปเป็นเรือนแสน.แต่บริษัทฯกลับชดเชยให้เขาตามราคาของซั้งเท่านั้นเอง..เป็นเราก็คงจะไม่ยอม.

๑๑๐๐ น. เราได้รับแจ้งจากเรือวางสายว่ายังเหลือเส้นสำรวจอีก๓เส้น  คือเส้นที่๕๕ เรากำลังสำรวจอยู่โดยมุ่งหน้ามาที่เกาะจวง อีก๒เส้นคือเส้นที่๔๗และ๖๐   เรือวางสายกำลังวางสายอยู่ที่เส้น๕๘และมุ่งหน้าลงใต้ และวิ่งไล่หลังเราอยู่ ส่วนเส้นสำรวจสองเส้นหลังนี้. เส้นที่๔๗และ๖๐.คงจะไม่มีปัญหาใดใด ?  เพราะส่วนใหญ่ได้เคลียร์หมดแล้ว สิ่งกีดขวงาที่ยังพบอยู่ก็คือเรือประมงเท่านั้น ! พูดถึงวันที่จะต้องจบงานแล้วใจหายเหมือนกัน. พรุ่งนี้เย็น. เราคงต้องจากกันแล้ว ผมเองอยากให้งานยืดออกไปอีก.ก็แหมวันละ๖๐๐บาทเทียวน๊ะ! อีกใจหนึ่งก็อยากให้จบเร็วๆเพราะใกล้ครบกำหนดวันลาแล้ว  อยากไปพบครอบครัวด้วย โดยเฉพาะไอ้หมึก. คำที่ผมชอบเรียกลูกชาย.เพราะยังตั้งใจจะพาเขาไปนั่งม้าหมุนบ้าง  ยิงปืนบ้าง และชิงช้าสวรรค์บ้าง  เวลามีงานหลวงพ่ออี่ครั้งใด ?ไอ้หมึกของผมจะต้องเล่น๓-๔อย่าง. ขึ้นอันโน้นลงมาอันนี้ไปเรื่อย.ไม่เคยคิดถึงคนจ่ายเงินเลยฟังมันพูดสิ.ป๋าหนูจะเล่นม้าหมุนน๊ะ ! เอาก็เอาแล้วเราก็จูงไอ้หมึกของเราไป..สมัยที่ผมเป็นเด็ก..ไม่เคยมีโอกาสได้เล่นกับเขาหรอกครับเพราะบ้านผมเป็นครอบครัวที่ยากจน  เรามีพี่น้อง๗คน. สงสารพ่อที่ทำงานเพียงคนเดียว ถ้าอยากได้อะไร ?ผมต้องตื่นแต่เช้าแล้วไปรับขนมกล้วยขนมใส่ไส้ของป้าชะลอ วิ่งขายตามซอกซอยเพื่อเอาเปอร์เซ็น แล้วจึงไปเรียนเพราะตอนนั้นผมเรียนรอบบ่าย..ที่วัดธาตุทอง..เขียนถึงตรงนี้ผู้อ่านท่านใดที่ยังมีบุตรหลานเป็นของตัวเอง ควรสละเวลาพาเขาเที่ยวบ้างตามโอกาสอย่าลืมว่า แม้เด็กๆจะสนุกแต่เชื่อเถอะครับ..คนพาเที่ยวก็พลอยมีความสุขไปด้วยกับการไล่จับกันบ้าง  แม้กระทั่งเวลาที่เราได้ดุ หรือขู่เขาบ้าง..เฮ้อ ! อ่านเอ๊ยเขียนถึงบรรทัดนี้แล้วอยาก..อยากกลับไปเป็นเด็กจริงๆ แม้ว่าผมจะไม่ค่อยได้ไปไหนช่วงที่ยังเป็นเด็ก..พ่อผมไม่ค่อยอนุญาตและผมก็ไม่ได้สนใจนัก ได้เที่ยวบ้างตอนที่พ่อไปเข้าเวรนั่นแหละเพราะแม่ผมไม่ค่อยห้าม..แต่มิใช่บ่อยนัก. พอเรามีลูกเองเราก็เลยไม่อยากห้ามเขาเหมือนในสมัยเรา. เพียงแต่ตามดูแลห่างๆจะได้เห็นช่วงที่เขาเติบโต ก่อนที่เราจะจากเขาไปอย่างสงบ..

* ตอนนี้เขามีงานทำแล้ว  ผมจึงหมดห่วงและมีเวลามาเขียนเรื่องได้มากขึ้น.

ผมได้รับแจ้งให้ประสานกับเรือเล็กในการเติมน้ำ-น้ำมัน ก่อนจะแยกย้ายกันไปเพราะจบงาน.น่าจะจบจริงๆใน๒๗ม.ค.๓๖ ผมยุ่งมากครับเพราะเรือตำรวจน้ำเอง ก็ได้วิทยุเข้ามาเพื่อขอรับน้ำมันกับเขาบ้าง.เรือสำรวจยังวิ่งอยู่ที่แล๊ท๐๑๒-๒๒-๐๑เหนือ  และลอง๑๐๐-๕๖-๓๐ตะวันออก. ใกล้กับบริเวณหินฉลามอีกครั้งที่เข็ม๓๔๘เหนือ เหลือระยะทางที่จะต้องทำการสำรวจจริงๆอีกเพียง๖,๓๗๗.๖เมตร หกกิโลเมตรเศษๆ.ดูจากจอคอมพิวเตอร์ในห้องถือท้าย.ผมกำลังมองไปที่เข็ม๒๒๕ตะวันตกเฉียงใต้เห็นเรือน้ำมัน น่าจะเป็นเรือเกาหลี. ขนาดเรือนั้นยาวมากครับ  ผมคะเนว่าน่าจะยาวเท่ากับตึกแถวเรียงกันสามตึก. แล่นผ่านเราไปอย่างช้าๆ.

๓๔.เรือวางสาย บอลติคซี. ภาพโดยผู้เขียน. - จากเรือสำรวจ.

๑๒๓๐น. เรามุ่งหน้าลงใต้โดยถือเข็ม๑๘๒องศา. หลังจากที่ผมลงไปจัดการกับผัดผักบุ้งและหมูผัดเปรี้ยวหวานในมื้อเที่ยง  เราได้เริ่มทำการสำรวจเส้นที่๖๐  ตามที่ได้รับแจ้งจากเรือวางสาย เราเดินทางด้วยความเร็วเป็นพิเศษ  เพราะตลอดเส้นทางนั้นค่อนข้างจะราบเรียบ. เราอยู่ที่แล๊ท๐๑๒-๒๔-๑๔เหนือแลลอง๑๐๐-๕๓-๕๑ตะวันออก.ไม่น่าเชื่อเพราะขณะนั้นมีเรือน้ำมัน มุ่งหน้าเข้าหาเรือสำรวจพร้อมกัน.สามทิศทาง..ผมรีบลงไปหยิบกล้องคู่ใจขึ้นมาพร้อมถ่ายภาพทันทีแล้วจึง..กลับมาทำงานต่อ พอเข้ามาใกล้ผมอ่านชื่อจึงรู้ว่าเรือลำนี้ชื่อยูนิเมอร์ซี่. Uni-Mercy.บรรทุกตู้คอนเทนเนอร์  ห่างจากจุดนี้ไปไม่มากนักเราพบกับลอบ๒อัน. Box Trap. ผมจึงสั่งเรือติดตามเก็บขึ้นมาไว้บนเรือก่อน เราได้เลี้ยวกลับมาที่เข็ม๓๐๐ที่แล๊ท๐๑๒-๑๒-๐๐เหนือและลอง๑๐๐-๕๓-๔๑ตะวันออก. เริ่มเข้าสู่ปลายเส้นสำรวจที่๖๐.

๑๕๓๐น.  เราเริ่มเข้าสู่เข็ม๐๘๐ตะวันออก  ซึ่งเป็นเส้นสุดท้ายหมายเลข๔๗ ที่แล๊ท๐๑๒-๑๕-๓๕เหนือและลอง๑๐๐-๔๙-๕๓ตะวันออก ไปทางใต้ของเกาะจวง.  ทีแรกเราคิดว่าน่าจะจบลงแล้ว..  แต่ที่ไหนได้..เราได้รับแจ้งใหม่ว่ายังมีเส้นสำรวจที่ตกค้างอยู่ที่หัวหิน  และจะต้องกลับไปทำการสำรวจอีกครั้ง เพราะของเดิมนั้นปรากฎว่าคอมพิวเตอร์ไม่สามารถบันทึกไว้ได้  เรายังคงมุ่งหน้าสำรวจและค้นหาสิ่งกีดขวางกันต่อไป  เพื่อนำออกให้พ้นทางก่อนที่เรือวางสาย  จะเข้ามาวางสายภายในคืนนี้  สิ่งกีดขวางที่พบในบริเวณนี้ส่วนใหญ่จะเป็นโฟม ไม่ไผ่และทุ่นลอยน้ำ ฯ ไม่น่าจะมีผลต่อเรือวางสาย.

๑๗๓๐ น. เรามาอยู่ที่แล๊ท๐๑๒-๐๔-๕๐เหนือและลอง๑๐๑-๐๕-๔๘ตะวันออก  สุดระยะของเส้นสำรวจที่๔๗ ทีแรกกัปตันจอห์นตั้งใจจะทิ้งสมอตรงจุดนี้  จนท.เซอร์เวย์เชคแผนที่ละเอียดแล้วและแจ้งให้เลื่อนไปทางตะวันออก เพราะใต้ทะเลช่วงนั้นมีท่อก๊าซวางผ่านช่วงมาบตาพุดไปยังสงขลา.

๑๘๐๐ น.  หลังจากทิ้งสมอแล้วทำให้ผมได้พักผ่อนเร็วขึ้นกว่าปกติ ผมตั้งใจจะชมภาพยนตร์แบบเสียงในฟิล์มสักสองเรื่องจึงจะเข้านอน ขณะชมภาพยนตร์เพลินๆอยู่นั้นผมถูกตามให้ขึ้นไปพูดวิทยุ  เพื่อแจ้งเรือติดตามให้เลื่อนเรือออกจากจุดทิ้งสมอ  สาเหตุเพราะข้างล่างมีท่อก๊าซวางเต็มไปหมด  ผมพยายามอธิบายจนคอแห้งพี่แกยังดื้อครับพูดคำเดียวว่า..ไม่เป็นไร..ในที่สุดต้องยืมมือตำรวจน้ำให้ไปบังคับให้เลื่อนเรือ เออแปลกน๊ะคนเราบางครั้งการพูดกันดีดีกลับไม่เป็นที่ต้องการ   สงสัยจะเป็นสัตว์ใหญ่แต่ปางก่อน.ต้องให้เขาโขกสับจึงจะยอมทำตาม.ไม่อยากพูดหยาบคายจริงๆ..โธ่ไอ้วัว !

๑๙๐๐ น.  ผมกลับมาดูอีกครั้ง..ได้ผลครับ..แหมก็ย้ายเองได้นี่นา..ทำไมต้องให้ถึงมือตำรวจด้วยล่ะเพ่ ? บางคนชอบทำตัวเป็นเหล็กสกัด  ต้องโดนค้อนตีจึงจะยอม.. ผมกลับมาดูภาพยนตร์ต่อจนจบ๒เรื่อง. จึงเลื้อยลงไปนอนได้..

๒๖ ม.ค.๒๕๓๖. หลังจากนำสมอเรือขึ้นจากน้ำแล้ว  เราเติมน้ำมันให้กับเรือวัลย์วารีย์๑ อีกหนึ่งลำต้องทอดสมอรออยู่ก่อน  เพราะมีปัญหาที่ระบบเกียร์ เสร็จภารกิจแล้วค่อยกกลับมาซ่อมทำ.

๐๗๓๐น.เรือสำรวจมุ่งหน้าสู่หัวหินทันทีหลังจากเติมน้ำมันเสร็จแล้ว  ผมใช้เวลาว่างช่วงนี้มาจัดการกับชาร้อนและขนมปังทาแยม เรามุ่งหน้าลงใต้.ตามทางที่แล่นมายังไม่พบกับน้องซั้งแต่อย่างใด ?เพราะยังมิได้เข้ามาถึงเส้นสำรวจเส้นสุดท้ายนั่นเอง. เส้นที่๑๑๙.อยู่ที่บริเวณหัวหิน.ระหว่างทางมีเรือสินค้าขนาดใหญ่ชื่อ.แสงไทย.ผ่านจากทางใต้มุ่งไปทางเหนือ.ไม่ใช่เชียงราย.น่าจะไปแหลมฉบังหรือท่าเรือศรีราชา  ผมยังว่างงานจึงมีเวลานั่งชมวิวไปเรื่อยๆ  และได้ลงมาเติมชาร้อนอีกเป็นแก้วที่สองสำหรับเช้าวันนี้ นายอัลเบิร์ตเพื่อนร่วมงานชาวสิงคโปร์นั้นใช้เวลาเป็นเงินเป็นทองจริงๆครับเพราะ..พี่แกกำลังบวกลบคูณหารรายได้ของแกช่วงสุดท้าย๒๘วันประมาณ๑๓๕,๐๐๐บาท-แสนเศษๆ.ผมต้องทำงานปีเศษๆจึงจะได้เงินเท่ากับที่นายอัลเบิร์ตทำเพียง๒๘วัน..

๑๒๓๐น. ผมดูจากแบริ่งเรือในจอนำทิศของคอมพิวเตอร์ เราถือเข็ม๒๖๙ และกำลังลอยอยู่ที่แล๊ท๐๑๒-๓๑-๕๔เหนือและลอง๑๐๐-๓๑-๐๔ตะวันออก. มองออกไปทางซ้ายที่เข็ม๒๒๕ ขณะนี้เรือกำลังมาอยู่แถวๆเขาสามร้อยยอด สวยมากทีเดียว. ถ้าหันกลับมาทางเข็ม๐๔๕จะเห็นภูเขาและฝั่งสัตหีบเด่นชัดทีเดียว.เรือกำลังอยู่ช่วงกึ่งกลางระหว่างทางใต้และตะวันออก อากาศช่างดีเหลือเกินเพราะท้องฟ้าเป็นสีน้ำเงิน แดดแรงมาก จนอยากจะตากผ้าห่ม. ใบพัดและหางเสือเรือยังคงทำงานต่อไปอย่างเงียบๆ..ในน่านน้ำไทย..

๓๕.เรือติดตามพรวิราม๑.ภาพโดยผู้เขียน.จากเรือสำรวจ.-ในอ่าวไทย.ปี๒๕๓๖.

๑๖๐๐น. เรือสำรวจอยู่ห่างฝั่งหัวหินประมาณ๓-๔ไมล์ มองเห็นฝั่งอยู่ลิบๆ. เรากำลังจะเสร็จภารกิจในการสำรวจเส้นที่๑๑๙  แสงยังสว่างจ้าพอสมควร จนทำให้สามารถมองเห็นลานจอดเครื่องบินของกรมตำรวจ .ที่ปีกซ้ายและขวา ยังเห็นคอนโดมิเนียม และตึกรามบ้านช่องเต็มไปหมด.ไม่เหมือนหัวหินในอดีต..คิดถึงเพลงของสุเทพขึ้นมาทันทีหัวหินสิ้นมนต์รัก..ผมผ่านหัวหินทางบก.เมื่อปี๒๕๒๘เพราะได้ย้ายครอบครัวจากสงขลากลับมาประจำที่สัตหีบ จากนั้นผ่านมาทางเรือทุกครั้งที่มีชื่อเข้าร่วมการฝึก ระหว่างนย.และทร.ไทยบ้าง  ระหว่างนย.ไทยและนย.อม.บ้าง.

๑๗๐๐น.เรือสำรวจเข้าใกล้ฝั่งที่สุด ตรงปลายของเส้นสำรวจ.ห่างประมาณ๘๐๐เมตร.แล้วเลี้ยวกลับออกทะเลไปอีก ต่อมาเราเตรียมการเติมน้ำมันให้กับเรือติดตาม  วัลย์วารีย์๑และอรุณทรงศิลป์๓.  น่าจะเป็นการเติมครั้งสุดท้าย. ทางเจ้าของเรือก็ไม่ยอมให้เสียโอกาส  เพราะหลังจากเติมน้ำมันเต็มแล้วก็ปล่อยเรือกลับปักษ์ใต้ทันที  เป็นการยุติการว่าจ้างมิฉะนั้นจะต้องเสียค่าจ้างอีก..ถ้ายังให้เรือติดตามกลับมาที่สัตหีบพร้อมเรือสำรวจ.เรือสำรวจและเรือติดตาม  มาลอยลำรออยู่ที่ด้านหัวของเส้นสำรวจที่๑๑๙ เมื่อเรือวางสายมาถึงก็จะออกนำให้ เราเดินทางด้วยความเร็วประมาณ๕น๊อต..ผมตื่นขึ้นมาอีกหลังจากหลับ-ตื่นๆมาตั้งแต่สามทุ่ม.

 

๒๗ ม.ค.๒๕๓๖. แม้จะหลังเที่ยงคืนแล้ว  แต่ผมยังต้องมานั่งแปลและส่งวิทยุไปที่เรือติดตาม อย่างเชื่องช้าด้วยความเงียบและอาการโคลงของเรือ  อุปสรรคที่มีตั้งแต่หัวค่ำเริ่มเบาลง ไปตามระยะเวลาและกระแสน้ำ  ผมยังขึ้น-ลงๆเพื่อนำขนมปังและกาแฟร้อนมากิน เพื่อบรรเทาความง่วงจนเกือบจะตีสี่แล้ว  ผมลงมาปลุกให้เพื่อนขึ้นมาทำแทนเพราะขอนอนบ้าง.

๐๘๐๐น.ผมเริ่มด้วยกาแฟร้อนและไข่ดาว แล้วขึ้นมาเปลี่ยนเพื่อนร่วมงานบนสะพานเดินเรือ  เรามาสิ้นสุดเส้นสำรวจ๑๑๙เอ. ห่างจากฝั่งหัวหินประมาณ๒-๓ไมล์  แล้วเรือได้เลี้ยวกลับมาที่เข็ม๐๙๐ตะวันออก ที่จริงเส้นสำรวจเส้นนี้น่าจะสำรวจเสร็จช่วง๐๒๐๐น. ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใดจึงล่าช้ามาจนสาย. ผมมีโอกาสคุยกันทางวิทยุกับล่ามบนเรือวางสาย.บอลติคซี.ชื่อคุณไพบูลย์และคุณสุทัศน์ จึงทราบถึงความล่าช้าที่เกิดจากอุปกรณ์ ต่อมาผมแปลให้นายอัลเบิร์ตฟังเขาจึงสบายใจขึ้น และดีใจที่ความล่าช้านั้นมิได้เกิดจากเรือสำรวจ..

๑๑๐๐น.ผมลงไปเติมกาแฟอีก๑แก้ว และพักผ่อนด้วยการดูวีดีโอหนึ่งเรื่อง.ช่วงนี้ไม่มีอะไรทำเพียงแต่ต้องลอยลำรอเวลา..เราได้รับข่าวไม่ดีจากเรือวางสายว่า จะต้องทำการสำรวจใหม่ที่เส้นสำรวจ๑๐ ,๑๗และ๓๐ สาเหตุเพราะได้เกิดผิดพลาดจากคอมพิวเตอร์  ผมกังวลมากกว่าใครๆบนเรือสำรวจเพราะวันลาของผมจะหมดลงแล้วในวันพรุ่งนี้..ผมคุยกับจนท.เซอร์เวย์ พี่แกก็ยังเป็นห่วงผมเรื่องการขาดราชการด้วย  ระหว่างกำลังคิดอยู่ก็ได้ยินทางวิทยุว่าเรือเล็กจะเข้าฝั่งที่หัวหิน.เพื่อไปซ่อมทำหางเสือ.จึงรีบวิทยุคคุยกัน และบอกพี่สมนึกส่งโทรเลขไปลาต่อให้ด้วย  อย่างน้อยหัวหน้าจะได้รู้ว่าผม.โตนี่-ฟาง.ยังมีชีวิตอยู่. ยังไงๆก็โปรดรับทราบไว้ก่อนกลับมาแล้ว..ค่อยมาว่ากันน๊ะ!กัปตันจะให้ผมโทรไปลาด้วยเครื่องที่สามารถติดต่อผ่านดาวเทียม  พอพี่แกบอกราคาค่าโทรแล้วผมไม่กล้าใช้..กลัวทางบริษัทฯเขาจะมาหักเงินย้อนหลัง. ค่าโทรนาทีละประมาณ๑๒เหรียญอเมริกันดอลล่าร์.โทรได้ทั่วโลก.

๑๕๐๐น. ผมลงมาอาบน้ำและซักผ้าแล้วพักผ่อน จนกว่าจะเริ่มงานใหม่  สำรวจเส้นที่ตกค้างและยังไม่เรียบร้อย.เรือสำรวจออกเดินทางมายังเส้นสำรวจที่ตกค้าง. ห่างจากจุดเติมน้ำมันประมาณ๕๐ไมล์.เราทราบว่าจะมีร่องความกดอากาศต่ำจากมองโก เลียพัดผ่านเข้ามายังประเทศไทย. ข่าวภาคภาษาไทยและอังกฤษจะรับฟังได้ช่วงสิบโมงเช้า ทางสถานีวิทยุจากกรมอุตุนิยมฯ.ช่วงเดียวกันได้มีคลื่นสูง๓-๔เมตร และลมแรงประมาณ๑๕-๑๘น๊อต.เรือเล็กห้ามออกจากฝั่ง.. 

[โตนี่ ฟาง]

สวัสดีครับดร.ยังไม่ได้ไหลไปกับน้ำน๊ะครับ หรือว่าไหลไปแล้วแต่กลับมาอีก..

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

  สวัสดีค่ะ 

   แวะกลับมาอ่านอีกครั้ง...อ่านสนุกและได้รับความรู้นะคะ...ชื่นชมประโยคที่ว่า 'เพียงแต่ตามดูแลห่างๆจะได้เห็นช่วงที่เขาเติบโต'...เสียดายตัวเองที่ไม่มีโอกาสได้ดูแลและเห็นการเติบโตของใคร...ภาพเรือเดินสมุทรบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์...ถ่ายภาพได้สวยงามมากค่ะ

[โตนี่ ฟาง]

สวัสดีครับดร.พจนา..ผมเพิ่งได้ดูจากทีวีเมื่อเช้านี้เอง..น่าสนุกสนานสำหรับเด็กๆในยูเอสเอ..แต่ที่บ้านเราหลายๆคนกำลังนิยมตามไปแท๊งค์กับเขาด้วย เพราะชนรุ่นใหม่เป็นลูกครึ่งมากและไป-มาๆระหว่างไทยและต่างประเทศ..แม้ชื่อเดิมจะเป็นมิสกิมเงี๊ยบแต่ยังพยายามเรียกตัวเองว่า..มิสโดโรทีหว่องวิไลศรี..

Have a nice late Thanksgiving Day - US.

Tony-Fang.

25-11-2011