นิรันดร์กาลนั้นนานนัก...แต่รักนี้นานกว่านั้น


วันเสาร์ที่ 19 พฤศจิกายน 2554 ณ..โรงแรมแห่งหนึ่ง...โคราช

ชื่อบันทึกมาจากสโลแกนงานแต่งงานครับ...

พอกลับจากสวนสัตว์และสวนน้ำ...ผมหาที่พักราคาพอเพียง...ประมาณเกรดกลาง ๆ แถวชานเมือง

ความจริงผมไม่ชอบเลยที่มีการจัดเกรดอะไร ๆ ต่าง ๆ เหมือนการแบ่งชนชั้น...แต่จริงแล้ว...สิ่งเหล่านี้...ยังไม่หายไปจากโลก...ทั้ง ๆ ที่พวกเราคร่ำครวญอยากเห็นโลกพระศรีอาริย์...ในไม่ช้า 

พวกเรารีบอาบน้ำ...เพราะต้องเข้าตัวเมือง...ผมไม่ชินเส้นทาง...พวกเรากำลังจะไปงานแต่งงานญาติครับ...ตอนนี้ ถ้ามีงานแต่งงาน ผมวิเคราะห์ในใจตนเองได้ว่า ตัวเองได้ไปร่วมงานประมาณ 50 % อีก 50 % ฝากซอง...ของขวัญและคำอวยพรครับ

งานนี้ต้องไป ทั้งแง่หน้าที่และความรู้สึกอันดีที่มีต่อเจ้าภาพ

แต่ก็สร้างความลำบากให้กับผมไม่น้อย เพราะแต่งงานที่โรงแรม...ผมเองต้องแต่งตัวให้สุภาพ เพราะปกติแต่งกายไม่สุภาพเลยครับ

เพื่อความประหยัด ผมจึงเลือกใส่สูทแต่งงานของผมเองเมื่อหลายปีก่อน...เปลี่ยนแต่เสื้อข้างในเท่านั้น...หลังจากแต่งงานวันนั้น...ผมใส่สูทตัวนี้อีก 2 ครั้ง..งานแต่งงานน้องสาว และหลานชายครับ

เมื่อมาถึงโรงแรม...ผมรู้สึกอายตนเอง เดินเหินไม่สะดวก คงเพราะไม่ชินการแต่งงาน ...สถานที่...และบรรยากาศในงาน

ย่างเข้าในงาน...พวกเรามาถ่ายรูปกับเจ้าบ่าวเจ้าสาว...รอยยิ้ม...ความรักที่อบอวล...คำอวยพร....เจ้าบ่าวกับเจ้าสาว หล่อและสวยมาก เหมือนตุ๊กตาเซรามิกเจ้าหญิงเจ้าชายตะวันออก จนแอบถามน้องพนักงานโรงแรมว่า... ผมมาผิดงานผิดคนหรือเปล่า

ผมและภรรยา เดินไหว้ญาติผู้ใหญ่...ส่วนลูกชายของผม...เหมือนสิ่งมีชีวิตที่ผุด ๆ โผล่ ๆ เพลินเพลิดกับการกิน...ผู้คน...ตามประสาเด็ก

 

สำหรับผม...งานแต่งงานเป็นเพียงฉากแรกของชีวิตคู่

ที่จะพบความสุข...ความทุกข์...โชคดี...โชคร้าย...ปนเปกันไป

 

บางคนอาจจะได้รับความโชคร้ายอย่างเดียว...ที่ไม่สามารถประคับประครองชีวิตคู่ได้

มันอาจเป็นเพียงฝันตื่นหนึ่งของมนุษย์กระจ้อยร่อยคู่หนึ่ง...ท่ามกลางขุนเขามหึมา

ตื่นขึ้นมาลำพัง...เพื่อเดินทางและเรียนรู้ชีวิตอีกครั้งต่อไป...

 

แต่สำหรับชีวิตคู่ของผม ...พบความสุข...ความทุกข์...โชคดี...โชคร้าย...ปนเปกันไป

แต่สิ่งหนึ่งที่ผมสัมผัสได้จากภรรยา และลูก...คือ

มีแต่พวกเขาเท่านั้นที่ไม่เคยทอดทิ้งคนแปลกหน้าอย่างผม

พวกเขาเป็นคนเดียวในโลกใบนี้ที่เข้าใจผม...

 

 

 

 

 

หมายเลขบันทึก: 468976เขียนเมื่อ 22 พฤศจิกายน 2011 06:06 น. ()แก้ไขเมื่อ 26 เมษายน 2012 20:34 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

สวัสดีค่ะ

คนที่รักห่วงใยให้ได้ทกอย่าง...

ครอบครัว พ่อ แม่ ลูก...

ความรักผูกพันธ์...ที่แท้จริง

ลูกชายน่ารักมากค่ะ

สวัสดีค่ะ...

"แต่สิ่งหนึ่งที่ผมสัมผัสได้จากภรรยา และลูก...คือ

มีแต่พวกเขาเท่านั้นที่ไม่เคยทอดทิ้งคนแปลกหน้าอย่างผม

พวกเขาเป็นคนเดียวในโลกใบนี้ที่เข้าใจผม..."

น่ารักจังค่ะ... ขอชื่นชมในความมีกันและกันของครอบครัวอบอุ่นครอบครัวนี้ค่ะ

เป็นรสชาติของชีวิตครับ 

เก็บดอกไม้มาฝากครับ


นิรันดร์กาลนั้นนานนัก...แต่รักนี้นานกว่านั้น

ซึ้งและคลาสสิคมากๆ ค่ะคุณหมออิสาน :)

 

 

 

 

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท