สมบัติของ "พ่อ" : ๙. ผิดเป็นครู ถูกก็เป็นครู

 

     ช่วงนี้เป็นเทศกาลวิสาขบูชา เป็นวันประสูติ ตรัสรู้ ปรินิพพาน เรามาระลึกนึกถึงและปฏิบัติตามรอยพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าเป็นบุคคลเช่นไร เป็นบุคคลที่เสียสละ เป็นคนที่ไม่ทำตามใจตัวเอง ทำตามธรรม เคารพในพระธรรม ไม่ยึดถือทุกอย่างว่าเป็นตัวเราว่าเป็นของเรา เป็นผู้ที่อุบัติขึ้นในโลก เรามาเดินตามรอยท่านพระวินัยคือคำสั่งเพื่อบังคับจิตใจของเราให้ปฏิบัติไปในทางที่ดี ที่ถูก ที่ต้อง ที่ไม่เป็นบาป ไม่เป็นกรรมไม่เป็นเวร ไม่ให้ไปตามความอยากของเรา ไม่ให้เราปล่อยวางในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ไม่ให้เป็นคนฟรีสไตล์ ไม่ให้เราทำตามอัตตาตัวตน มีความประพฤติปฏิบัติในชีวิตประจำวันที่ดีงาม

     เราก็ถือว่าเราเป็นคนที่โชคดี ได้มาบรรพชาอุปสมบท ได้มาเป็นอุบาสกอุบาสิกา ประพฤติปฏิบัติตามรอยของพระพุทธเจ้า ถ้าเราปฏิบัติตามศีลตามข้อวัตร เราจะเป็นบุคคลที่จะมีสมาธิตามธรรมชาติ คือมีความตั้งมั่นในความดีตลอดกาล ไม่ว่าเราจะอยู่ในแห่งหนตำบลใด เราจะมีความตั้งมั่นตลอดกาล ไม่เลือกกาลไม่เลือกสถานที่ อยู่ที่ไหนก็มีความตั้งมั่นอยู่ในศีลในธรรม เป็นผู้ที่มีความตั้งมั่นตลอดไป ไม่ว่าฝนจะตกแดดจะออก ฤดูร้อน ฤดูฝน ฤดูหนาว เราก็มีความตั้งมั่นอย่างนี้ ความตั้งมั่นเขาเรียกว่าเราเป็นคนมีสมาธิ คนมีสมาธิถึงเรียกว่าคนมีความสุข คนมีความสุขถึงเรียกว่าคนมีปัญญา

     คนเราถ้าได้ทำความดีมันมีความสุข ถ้าทำความไม่ดีแล้วมันร้อนใจ มันฟุ้งซ่าน มันไม่สงบ มันเสียกำลังใจ มันขาดความเชื่อมั่นในตัวเอง ความรู้ท่วมหัวมันก็เอาตัวไม่รอด เราอย่าไปทำผิด พูดผิด คิดผิด เช่นว่าความผิดเล็กน้อยก็เป็นสิ่งที่ไม่ดี ให้เราเป็นคนละอายต่อบาปเกรงกลัวต่อบาป พยายามเห็นโทษเห็นภัยในความผิดพลาดในวัฏสงสาร คนทำอะไรผิดศีล ผิดข้อวัตรปฏิบัติ คือคนขาดดุลชีวิต ขาดทุนชีวิต

 

 

     คนเรามันต้องใจกล้าใจอาจหาญ ทำความดีอย่าได้กลัว อย่าไปกลัว ปกติคนเรานั้นนะส่วนใหญ่มันกลัวมันไม่กล้าทำความดี กลัวเหน็ดกลัวเหนื่อย กลัวผอม กลัวไม่สะดวก กลัวไม่สบาย กลัวจะไม่ร่ำไม่รวย สารพัดกลัว จิตใจคิดแบบนี้เขาเรียกว่าจิตใจเป็นอสุรกาย อสุรกายมันมาอยู่ในหัวใจของเรา เราอย่าได้ไปกลัวมัน คนกลัวอย่างมากก็เสมอ ไม่มีชนะ มีแต่เสมอกับแพ้ คนกลัวมันทำลายศักยภาพตัวเอง ความดี ศีลก็ดี ข้อวัตรปฏิบัติ การทำความดีทุก ๆ อย่างเราอย่าได้กลัว อย่าไปรั้ง ๆ รอ ๆ ชัก ๆ ช้า ๆ อย่าไปประหม่า รีบตัดสินใจให้มันรวดเร็ว ถ้าไม่อย่างนั้นนิสัยของอสุรกายมันจะอยู่ในหัวใจของเรา เราพยายามไล่อสุรกายของจากตัวเรา อสุรกายมันกลัวความดี อสุรกายนี้มันมีทิฏฐิมานะมาก มีตัวตนใหญ่ มันหน้าใหญ่หน้าโต มันกลัวเสียฟอร์ม มันกลัวทำอะไรไม่ได้ดี มันกลัวเสียฟอร์ม จะเป็นนักเทศน์มันก็กลัวทำไม่ได้ มันกลัวเสียฟอร์ม มันรักษาศีล ๕ มันก็ยังกลัว ยิ่งรักษาศีล ๘ ยิ่งกลัว อยากจะตื่นขึ้นตี ๓ ทำวัตรสวดมนต์มันก็ยังกลัว กลัวไปกลัวมาเลยเป็นโรควิตกกังวล เป็นโรคเครียด ส่งผลให้เป็นคนอาหารไม่ค่อยย่อย ท้องอืดท้องเฟ้อ กลายเป็นโรคกระเพาะอาหาร กลายเป็นโรคประสาทไป กลายเป็นโรคจิต ผลมาจากความกลัว

     เราอย่าไปกลัว อะไรมันจะเกิดก็ให้มันเกิด อะไรมันจะดับก็ให้มันดับ เราพร้อมที่จะเผชิญกับความจริงทุกเมื่อ กล้าคิดกล้าทำกล้าเสียสละ ฝึกให้เป็นคนที่ตัดสินใจให้เร็วในการทำความดี อย่าเป็นคนชักช้า ถอยหน้าถอยหลัง ถ้าใจมันไม่กล้า ใจมันวิ่งหนี ให้หายใจเข้าหายใจออกให้ชัดเจน ทำหลาย ๆ ครั้งเพื่อเรียกสติสัมปชัญญะกลับมาให้ใจมันอยู่กับกาย คนเรามันต้องเผชิญกับธรรมชาติไม่ว่าร้อนไม่ว่าหนาว ไม่ว่าเกิดแก่เจ็บตาย กับธรรมชาติเราพร้อมที่จะเผชิญ ต้องเผชิญด้วยความสง่างาม สิ่งที่มันแล้วก็แล้วไป ให้เราตั้งใจใหม่ ตั้งแต่นี้ต่อไปเราจะเป็นคนใหม่ คิดใหม่ ทำใหม่ไปในทางที่ดี ๆ เพราะเราเสียเวลามามากแล้ว เอาประวัติศาสตร์เป็นครูเป็นบทเรียน ผิดเป็นครูถูกก็เป็นครู เราพร้อมที่จะประพฤติปฏิบัติธรรม เดินตามรอยของพระพุทธเจ้า

 

 

     ช่วงเทศกาลวิสาขบูชานี้เรามาระลึกถึงพระพุทธเจ้า เดินตามรอยของพระพุทธเจ้า เอาความดีเป็นที่พึ่ง เอาพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง เราต้องเป็นคนกลับมาดูตัวเองว่าเราเดินตามรอยพระพุทธเจ้าหรือยัง ให้เราตั้งปณิธานในใจไว้เสมอว่า ถ้าเรามันจะตายขอให้มันตายเพราะเราปฏิบัติตามพระพุทธเจ้า อย่าให้มันตายเพราะกิเลส ให้หายใจเข้าให้สบายออกสบาย พระพุทธเจ้าให้หายใจให้สบาย อยู่ที่ไหนท่านก็สบาย ไม่ทุกข์ทางด้านจิตใจ มีพุทโธ มีผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบาน พยายามฝึกตัวเองปฏิบัติตัวเองทุก ๆ วัน ทุก ๆ เดือน ทุก ๆ ปี เป็นปฏิปทา ไม่ว่าเราจะเดิน เราจะนั่ง เราจะนอน บริโภค ทำการทำงาน ให้จิตใจของเราสะอาดบริสุทธิ์ มีความสุข มีความดับทุกข์ตลอดกาล ตลอดเวลา ทุก ๆ สถานที่

ชินวโร ภิกขุ
(บันทึก)
วันพฤหัสบดีที่ ๑๙ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๕๔

---

 

 

 

 

 สมบัติของพ่อ