วัฒนธรรมท้องถิ่น : แนวคิดเรื่องลืมในภูมิปัญญาไทยอีสาน

ทำดีเป็นฮอยไว้...บ่ว่าดีกะตามซ่าง...ทำซั่วซูซ่วยใว้...ไผ่ซิย่องกะซ่างตาม

ผมหยิบ...ผญา...เป็นหนังสือเล่มเล็ก ๆ ของศูนย์รวมสงฆ์ชาวอีสาน...เขียนด้วยอักษรไทย...แต่ใส่ภูมิปัญญาท้องถิ่นอีสาน...มีความลุ่มลึก...คำคม...เหมาะสำหรับคนไกลบ้าน...ทุกคน

หนังสือเล่มนี้...พิมพ์เมื่อปี 2523 ครับ...ผมอ่านบางช่วง...ข้อความกินใจดีครับ...เช่น...ลืม...

ลืมบุญคุณพ่อแม่วิ่ง หาเงินส่งให้ศึกษา

จนได้เป็นพระมหา ก็เพราะเงินเพิ่นหาให้

ลืมฮอดยามเจ็บไข้ สองเขือเพิ่นวิ่งแล่น

ลืมอ้อมแขนตั้งแต่น้อย มารดาอุ้มบ่ได้วาง

ลืมบุญคุณพ่อแม่ล้าง ขี้เยี้ยวจากกายา

ลืมข้าวปลาพ่อเคยหา มาสู่กินหยิบป้อน

ลืมยามนอนกินนมท่าน จนโตเองสิเป็นบ่าว

ลืมยามหนาวเพิ่นแล่นหาผ้าตุ้ม คลุมไว้ให้อุ่นกาย

ลืมฮอดสายสมรหล้า สาวแพงน้องอ่อน

ที่เคยสอนให้น้อง หัดไหว้พ่อแม่คีง

ลืมน้องสาวผู้เคยวิ่ง แล่นลัดบาดยามเห็น

ลืมผู้เคยไปส่งเพล เมื่อ...มหา...เมือบ้าน

ลืมคำหวานน้องสาวหล้า คราวมหาไปยามแม่

น่าเอ็นดูแท้ ๆ บาดนางน้องมานั่งนำ

ลืมผู้เคยหาบน้ำ มาให้พี่สรงกาย

ลืมน้องสาวผู้เคยพาย ส่งกระเป๋ากลับกรุงกว้าง

ลืมน้องสาวผู้เคยให้ ยามอ้ายไกลเพราะเป็นห่วง

คราวอ้ายกลับเมืองหลวง น้องโบกมือแท่แล่น้ำตาย้อย

ย่าวไหล ฯลฯ

เป็นอย่างไรบ้างครับท่านผู้อ่าน...ฮา ๆ เอิก ๆ ผมอ่านแล้ว...คิดฮอด...จริง ๆ

โปรดติดตามตอนต่อไป

ด้วยความปรารถนาดี

จาก...umi

เขียนใน GotoKnow โดย ยูมิ
ใน วัฒนธรรมท้องถิ่น

คำสำคัญ (Tags): #แนวคิดทางวัฒนธรรมศึกษาทางภาคอีสาน

หมายเลขบันทึก: 46882เขียนเมื่อ 28 สิงหาคม 2006 14:45 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน 2012 09:58 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (4)

ดร.อ้อ สุชานาถ

เขียนเมื่อ 28 สิงหาคม 2006 14:52 น. ()

ขอบคุณค่ะ
บางคำ บางสำนวน อ่านแล้วก็ไม่เข้าใจจริง ๆ ค่ะ เช่นคำว่า แท่แล่ หรือ สองเขือเพิ่นวิ่งเล่น ฯลฯ
แต่รวม ๆ ทั้งสิ้น ก็สรุปใจความได้ กับคำว่า ลืม ไม่ว่า ลืมอะไรก็ไม่ดีทั้งนั้น โดยเฉพาะการลืมตัว