คนรุ่นราวคราวเดียวกับผม (เลยหลักสี่ไปครึ่งทาง) ส่วนใหญ่แล้วจะมีความกลัวที่เป็นอุปสรรคต่อการเรียรู้อยู่ 2 อย่าง หนึ่งก็คือกลัวฝรั่งเพราะทั้งขาว ทั้งสูงใหญ่กว่าเรา เวลาพูดอะไรก็จะฮึมฮัมอยู่ในลำคอฟังไม่ค่อยจะรู้เรื่อง แถมกลิ่นตัวก็แปลก ๆ สองก็คือกลัวคอมพิวเตอร์ เพราะมันเป็นวิทยาการสมัยใหม่มีขั้นตอนและความสลับซับซ้อนในการใช้งานมาก ราคาก็แพงจึงคิดว่ามันน่าจะเป็นเรื่องไกลตัว เป็นเรื่องของอีกชนชั้นของสังคม ก็เลยทำให้พวกที่เลยหลักสี่ส่วนใหญ่จะตามการเปลี่ยนแปลงของโลกใบนี้ไม่ค่อยจะทันนัก
แต่ด้วยได้รับโอกาสจาก "สคส" ให้เข้าร่วมโครงการวิทยากรจัดการความรู้ฝึกหัด และคิดว่าอย่างไรเสียก็คงจะหลีกเลี่ยงการใช้งาน weblog ไม่ได้แน่ จึงพยายามที่จะเรียนรู้การใช้งาน แล้วก็พบว่ามันไม่อยากอย่างที่คิด เพราะได้เรียนรู้จากคู่มือการเข้าใช้ GotoKnow version 2 ฉบับย่อ ซึ่งก็ขอถือโอกาสขอบพระคุณผู้เรียบเรียงไว้ ณ โอกาสนี้ด้วย และก็ถือเป็นการวัดความสำเร็จของคู่มือ เพราะว่าหากคนที่มีระดับความเชี่ยวชาญคอมพิวเตอร์อย่างผมทำได้คนอื่น ๆ ก็คงจะทำได้ไม่อยาก แต่ก็ยังมีอีกหลายส่วนที่ยังมึน ๆ อยู่คงจะต้องเรียนรู้ไปใช้ไป อย่างที่หลายท่านได้แนะนำว่าเป็นการเรียนรู้จากการปฏิบัติ และก็คงจะได้รับการแนะนำเพิ่มเติมจากพี่เลี้ยงเมื่อได้เริ่มต้นเข้าร่วมโครงการและจากอีกหลายท่านที่มีโอกาสได้อ่านบันทึกนี้ ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวและช่วยชี้แนะด้วยนะครับ
บันทึกนี้คงจะช่วยสะท้อนในเรื่องKM ที่เกี่ยวกับการเรียนรู้ของผู้ใหญ่(Adult Learning) ในประเด็นที่ว่า "the need to know" คือผู้ใหญ่ต้องการจะเรียนเมื่อเขาเห็นว่าการเรียนนั้นจะให้ประโยชน์กับตน
ไม่มีความเห็น