มีช่างไม้สูงอายุคนหนึ่งต้องการจะเกษียณตัวเองก็เลยบอกความต้องการดังกล่าวกับ นายจ้าง เกี่ยวความต้องการที่จะเกษียณและใช้ชีวิตที่หรูหรากับภรรยา ซึ่งช่างไม้ก็บอกว่าเขาอาจจะเสียดายค่าจ้างที่จะได้รับแต่เขาก็ต้องการที่จะเกษียณ นายจ้างก็บ่นเสียดายที่จะต้องสูญเสียช่างฝีมือดีไป แต่ก็ได้ขอร้องให้ช่างคนนี้ช่วยสร้างบ้านให้อีกสัก 1 หลังช่างไม้ผู้นั้นก็ตอบตกลง ครั้นพอบ้านสร้างเสร็จ
> ก็พบว่ามันไม่ใช่งานที่เป็นฝีมือของช่างคนนี้เลยแม้แต่น้อย
> งานที่ออกมาก็เป็นงานแค่เปลือกนอก(จอมปลอม)
> วัตถุดิบที่ใช้ก็ด้อยคุณภาพ
> มันช่างเป็นการจบชีวิตช่างฝีมือดีที่ไม่สวยหรูเลย
> และเมื่อนายจ้างสำรวจงานชิ้นนี้ของช่างผู้นี้
> นายจ้างก็ได้ยื่นกุญแจให้แล้วบอกกับช่างไม้ว่า
> "นี่คือบ้านของคุณ .........ผมขอมอบให้คุณเป็นของขวัญ"
> เมื่อช่างไม้ได้ยินเช่นนั้น ถึงกับตกใจและอุทานกับตัวเองว่า
น่าละอายจริงๆถ้าเขารู้สักนิดว่ากำลังสร้างบ้านของตัวเองอยู่เขาก็คงตั้งใจสร้าง ให้ดีกว่านี้ เช่นเดียวกับพวกเราที่กำลังสร้างชีวิตของตัวเราเองด้วยการสั่งสมสิ่งต่างๆวันละ เล็กวันละน้อย และบ่อยครั้งที่เราไม่ได้ใช้ความพยายามอย่างที่สุดในการสรรสร้างชีวิตของตนเอง และเมื่อวันๆหนึ่งมาถึงเราก็จะตระหนักว่าเราต้องใช้ชีวิตอยู่กับทุกสิ่งทุกอย่าง ที่เราเป็นผู้สร้างขึ้นมาทั้งหมด และเมื่อถึงวันนั้นเรามักจะพูดเสมอว่าถ้าเราสามารถกลับไปได้เราจะทำทุกอย่างให้ ดีขึ้น แต่ความจริงหาได้เป็นเช่นนั้นไม่ ..........เพราะพวกเราทุกคนก็คือช่างไม้ในทุกๆ วันพวกเรากำลังตอกตะปู, ปูกระดานหรือแม้แต่กำลังเลือกกำแพงให้กับชีวิตตัวเอง
ดังคำพูดที่ว่า "ชีวิตก็คือสิ่งที่เราสร้างด้วยตัวเราเอง" ทัศนคติ และ ทางเลือกต่างๆที่พวกเราได้เลือกกันในวันนี้ก็เสมือนกับการสร้าง"บ้าน" (ชีวิต) ที่เราจะต้องอยู่กับมันให้กับตัวเอง ......ดังนั้นจงสร้างบ้านด้วยความฉลาด
ชอบจัง...เปรียบเทียบชัดเจน
และอย่าลืมสร้างบ้านด้วย...ใจ (ที่ดี) ด้วยนะคะ