นักสู้ผู้ยิ่งใหญ่ ...บันทึกลุงสมปอง 3

วันที่ 16 ก.ย. 53

เช้ายนี้ตื่นขึ้นมารู้สึกกระปรี้กระเปร่ามากขึ้น แต่ขายังไม่มีกำลังเท่าที่ควร คุณพี่ทวี ภิญโญรัตนโชติ โทรมาหาแต่เช้าบอกว่าจะมาเยี่ยม

การรับยาเช้านี้เหมือนทุกวัน

ช่วงบ่ายโมงกว่าๆ ก็ปรากฎว่าคณะของคุณทวี ภิญโญรัตนโชติ ประมาณ 10 กว่าคนก็มาถึง ก็ดูเหมือนว่าวันนี้เป็นการชุมนุมคนเป็นโรคมะเร็ง เพราะคุณทวี ภิญโญรัตนโชติก็เป็นมะเร็งที่หมอไม่เอาแล้วเช่นกัน ส่วนคนผมไม่รู้จักชื่อก็เป็นมะเร็งเช่นเดียวกัน ทำให้ผมคุยกันอย่างออกรสชาดที่เดียว เพราะมีอะไรเราเอามาคุยกันได้ทุกแง่ทุกมุมของความเจ็บปวดทรมาน เราคุยกันได้ประมาณ 2 ชม. คุณทวี ภิญโญรัตนโชติ ก็ขอตัวกลับ

กลางคืน

-          หลับหัวค่ำได้ 2 ชม. กว่าๆ ตื่น 4 ทุ่มกว่าๆ

-          อาการปวดท้อง อาเจียน มีน้อยกว่าคืนก่อน

-          อุจจาระเหมือนของคนปกติมากขึ้น

-          ตื่นนอนตี 5 รู้สึกกระปรี้กระเปร่ามากขึ้น

-          กำลังขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อย

วันที่ 17 กันยายน 2553

เช้านี้ตื่นขึ้นมาอาการทั่วไปเช่นเดียวกับเมื่อวาน วันนี้ตั้งใจจะไปซื้อตั๋วเครื่องบินเพือ่ไปหาหมอสมหมายที่สิงห์บุรีกับลูก แต่ลูกต้องออกไปหาดใหญ่ ผมใช้วิธีโทรศัพท์ให้น้องสมเกียรติที่สหกรณ์ออมทรัพย์ครูพัทลุงทำให้ แต่ปรากฎว่าน้องสมเกียรติลาหยุดงาน ผมก็เลยโทรไปหาคุณสุนี สุวรรณลิขิต ปรากฎว่าคุณสุนีติดประชุมอีก เลยนัดตอนบ่าย ซึ่งตอนโทรนั้นคุณสุนีย์บอกว่ากำลังรับประทานอาหาร เมื่อคุณสุนีมาถึงผมกำลังจะหลับพอดี ผมขอตัวนอนก่อน ช่วงนี้แหละคุณสุนีได้ไปหาหมอดูที่ผมเคารพนับถือและเคยเถียงกับผมว่า ผมไม่ตายเมื่อปี 2542 เมื่อคุณสุนีย์ไปถึงก็ยื่นวันเดือนปีเกิดให้ แกก็บอกว่าผู้ป่วยรายนี้มีปัญหาในช่องท้อง และหมอก็เป็นวินาศด้วย แล้วห้ามเดินทางโดยเด็ดขาด เมื่อผมโทรไปคุณสุนีย์ก็รีบไปหาผม มาถึงก็เล่าความจริงทั้งหมดให้ผมทราบ ผมตอบว่าผมเชื่อตามที่เล่ามาและผมขอยกเลิกการเดินทาง “การที่คุณสุนีย์มาบอกความจริงให้ผมฟังในครั้งนี้ ใครว่าผมงมงายก็ไม่ว่า แต่สำหรับตัวผมเหมือนกับเป็นการเพิ่มพลังภายในให้กับผม เพราะผมถือว่าพลังภายนอกหมด เราต้องทดแทนด้วยพลังภายใน คือจิตใจของผมเข้มแข็งมากขึ้นทันที” เช่นเดียวกับคำโฆษณาที่ว่า “จับเสือใส่ถังพลังสูง” ภาษาอังกฤษใช้คำว่า “Put the tiger in your tank” พลังนี้เป็นพลังที่อยู่ในตัวมนุษย์แล้ว ดังมีคนเคยเล่าว่าไฟไหม้เกิดต้องช่วยกันโกลาหล มีชายคนนึงไปคว้าเอาตุ่มน้ำซึ่งมีน้ำอยู่เกือบเต็มแบกหนี

หลังจากคุณสุนีย์คุยจบสิ้นแล้ว ผมก็โทรให้ญาติผมมาพบ ภายใน 10 นาที ท่านมาตามที่ผมนัด ผมติดใจหมอดูที่ถามผมว่า เอาของแหลมอะไรมาไว้ในบ้าน ข้างผมก็นึกไม่ออก หาก็ไม่พบ เพราะผมไม่เคยหาดาบหรือหอกมาไว้ในบ้าน เมื่อผมถามท่านภายใน 1 นาที ท่านก็บอกว่า ผาล (เป็นอุปกรณ์ชนิดหนึ่งที่ใช้ไถนากับวัวกับควาย) ท่านบอกที่ตั้งถูกด้วย ผมก็ให้ภรรยาไปเอามา แล้วมท่านก็ทำพิธีเก็บให้อย่างถูกต้อง, ผาลอันนี้ คุณณรงค์ ปานนอก เอามาให้ผมเมื่อประมาณเดือนเมษายน 53 เมื่อญาติผมขอตัวกลับบ้าน

วันนี้ผมเริ่มรับประทานอาหารได้มากขึ้น คือ น้ำพริกปลาครึ่งถ้วย มะเขือลวก 4 ลูก ถั่วลวกอีกพอประมาณ แต่ถือว่าหลังจากการฉายแสง มื้อนี้เป็นมื้อที่อาหารลงกระเพาะมากที่สุด ก่อนนอนได้เข้าห้องน้ำปรากฎว่าอุจจาระเป็นปกติแล้ว

กลางคืน

-          หลังจากรับประทานอาหารเสร็จผมเริ่มง่วงและหลับ

-          หลับตลอดคืนเพราะไม่เจ็บไม่ปวด

-          ตื่นขึ้นมาตี 4 ขอสวดมนต์ พาหุง  และชินบัญชร แผ่เมตตา กรวดน้ำ