โครงการเสริมสร้างกตัญญูกตเวที

การศึกษาในความหมายของสิกขา คือตัวเดียวกระมังที่สามารถทำให้คนมีความรู้และจรรยาที่ควรค่าแก่สังคม

โครงการ เสริมสร้างกตัญญู

รูปแบบของโครงการ คล้ายกับการจัดการความรู้ โดยให้ผู้เรียนได้เรียนรู้ประสบการณ์ความกตัญญูของอาจารย์ต้นแบบซึ่งผมเห็นว่ามีอยู่จำนวนหนึ่งใน ฟอเรสท์ ประสบการณ์ที่อาจารย์เหล่านี้จะถ่ายทอด ต้องเป็นการเล่าให้ฟัง โดยไม่ต้องสอนเนื้อหา ทั้งในมุมมองของความเป็นพ่อแม่และมุมมองของความเป็นลูก

หัวเรื่องที่อยู่ในขอบข่าย อย่างเช่น การที่อาจารย์มีความกตัญญูต่อพ่อแม่ มีเหตุผลลึกๆ ภายในอย่างไร การที่อาจารย์เป็นพ่อแม่คน มีเหตุผลลึกๆ อย่างไรกับการมีลูกคนหนึ่ง

ความคาดหวัง สานต่อความกตัญญูกตเวที ที่ผู้เรียนมีอันต้องหาประสบการณ์อย่างต่อเนื่อง ประสบการณ์ในวันนี้คือการถ่ายทอดออกจากผู้อาบน้ำร้อนมาก่อน อาจารย์หลายท่านเคยผ่านประสบการณ์ที่สร้างความเดือดเนื้อร้อนใจให้กับพ่อแม่มาแล้ว ประสบการณ์เหล่านี้น่าจะเป็นเครื่องเตือนสติกับอนุชน

เบื้องหลังโครงการนี้เป็นอย่างไร สืบเนื่องจากการพูดคุยระหว่าง ฮิบโป จิ้งจอก และหมีขาวใจดี ถึงภาวะของเด็กปัจจุบันที่ไม่สนใจความกตัญญูต่อพ่อแม่ เรื่องที่เกิดคือปัญหาสังคม ที่มีผลต่อไปในอนาคต คือปล่อยให้พ่อแม่อยู่เพียงลำพัง ในบ้านพักคนชรา ทั้งที่กลุ่มผู้รับผิดชอบคนแก่เฒ่าเหล่านี้ไม่ใช่รัฐหากแต่ควรเป็นลูก

ปัจจุบัน เด็กมีแต่จะรับฝ่ายเดียว เมื่อไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการก็จะโทษผู้เป็นพ่อเป็นแม่ ความรู้สึกว่าพ่อแม่มีพระคุณไม่ได้เกิดขึ้นใจจิตใจของเด็กเหล่านี้เลย บางครั้งก็น่าโทษพ่อแม่เหมือนกัน ที่นำพาความชั่วให้กับลูกได้สืบสานเช่น เมื่อลูกขออะไรก็ให้โดยไม่มีเงื่อนไข การเข้าไปเรียนในโรงเรียนที่มีชื่อเสียงทางสังคม พ่อแม่ก็ซื้อเก้าอี้ให้ การเข้าทำงานพ่อแม่ก็ช่วยหาช่องทางให้ ดังนั้น สิ่งใดที่ได้มาโดยง่าย สิ่งนั้นมักคงความเป็นคุณค่าได้ไม่นาน และอีกหลายเรื่องราวที่เราได้คุยกันระหว่างที่กำลังรับประทานอาหารอยู่ในโลตัสและระหว่างเดินทางไปที่พัก

26-8-49 ระหว่างนักศึกษากำลังสอบ จิ้งจอกจึงพยายามคิดหารูปแบบอะไรสักอย่างที่จะทำให้เด็กเหล่านี้เกิดความกตัญญู และมีกตเวทีให้ได้ (ใจหนึ่งก็บอกว่า ไม่รู้ว่าดีเพียงใด) มองเห็นว่า อาจารย์ต้นแบบมีอยู่ เราน่าจะขอความร่วมมือจากผู้มีเมตตาเหล่านั้นได้

----------ซึมซับความรู้สึกที่ดี ก่อนหลับตาลงวันนี้ ไม่สายเกิน----------