คืนสัตย์
คำมั่นสัญญาให้ไว้ ใครใครได้ยินอย่าสงสัย
พอกาลผ่านเกินออกไป แล้วไยลืมย้ำคำตน
วาจาว่าจริงคือสัตย์ ยังหยัดยืนยงกี่หน
เพียงลมลอยผ่านผู้คน วกวนลืมวันวาจา
กลับคำเคยกล่าวเอาไว้ เพียงให้เห็นภาพเสน่หา
ลืมถ้อยร้อยรสพจนา ลืมเวลาลบลิ้นสิ้นดี
นี่หรือคือผู้นำเรา น่าเศร้าหมดสิ้นศักดิ์ศรี
ลืมถ้อยท่านลบวจี ลืมวลีที่เล่าให้คนชม
พูดมากไม่จำคำสัตย์ สารพัดเปลี่ยนหวานเป็นขม
พูดที่เปลี่ยนทิศทางลม คำคมจึงขมเปลี่ยนไป
ปากใจจึงป้อนไม่ตรง ไม่คงคำสัตย์สดใส
ทุกถ้อยที่ท่านกล่าวไว้ จึงไร้ร่องจริงอย่างจาร
ค่ำคืนดึกดื่นแดนใด
หากมืดที่ใจหมดสิ้น
มิเห็นแม้ทางยลยิล
ดี - ชั่ว เคล้ามลทินอวิชชา
คิดถึงคุณครูมากจึงแวะมาถามไถ่...ทุกข์หรือสุขเป็นอย่างไร
อยากรู้ไว้เผื่อช่วยได้ยามหมองตรม
ความแตกต่างระหว่างคนกับสุนัข
แววตาที่มีความสุขของคนทั้งสอง
และรอยย้ิมที่ได้ช่วยให้พ้นจากอุทกภัย
แววตาที่หวาดกลัวแฝงด้วยทุกข์คือสุนัข
น่าเห็นใจและสงสารทั้ง คน และ สัตว์ เพราะต่างมีชีวิต เช่นกัน
แต่ที่เหมือนกันก็คือ ในภาวะเช่นนี้ คือความเดือดร้อน
ทั่วทุกแห่งหน ขอเป็นกำลังใจ พี่น้องไทยที่ประสบภัยทุกคนครับ