หลังจากส่งเสริมให้น้องซอมพอรักในการอ่านแล้ว
และโดยความชอบส่วนตัวของน้องซอมพอที่ชอบวาดรูปแล้ว
พ่อน้องซอมพอจึงส่งเสริมการเขียนของลูก โดยเริ่มจากเล็กๆ ตั้งแต่เขาเริ่มหัดเขียน ก ข ค เลย
คือให้เขาฝึกคัด ก ข ค
หลังจากนั้นก็ฝึกหัดเขียนคำ เริ่มจากชื่อตัวเอง นามสกุล ชื่อพ่อ ชื่อแม่ ชื่อคนในบ้าน เรื่อยมาจนชื่อโรงเรียน ชื่ออำเภอ ชื่อจังหวัด
เขียนผิด เขียนถูก ไม่สวย ไม่เป็นไรแต่ขอให้เขาได้เขียน และให้กำลังใจ ชื่นชมเขาทุกครั้ง
เมื่อเริ่มเขียนเป็นคำได้แล้ว ก็เริ่มให้เขียนเป็นประโยค เริ่มจากให้เขียนหัวเรื่องในภาพที่เขาวาดด้วยทุกครั้ง
หลังจากเขียนหัวเรื่องภาพได้แล้ว ก็ตั้งโจทย์ให้เขาเขียนอธิบายใต้ภาพ ประกอบเรื่อง
เมื่อเขาเขียนเก่งมากขึ้น ก็ชวนเขาทำสมุดนิทาน ตั้งชื่อเรื่องเอง วาดภาพเอง เขียนเรื่องราวเอง เป็นนิทานแบบเด็กๆ
ไม่สนใจว่าจะเป็นอย่างไร ขอให้เขาได้เขียน ได้วาด เป็นพอ
พอเขาโตมาพอเขียนคำต่างๆ แต่งประโยคได้ ก็ฝึกการเขียนที่ยากขึ้น
ให้เขาฝึกเขียนคำศัพท์ที่ยาก
แต่งประโยคจากคำที่กำหนดให้
และเมื่อเขาได้เรียนคณิต บวก ลบ แล้ว ก็ฝึกให้เขาบันทึกรายรับ-รายจ่ายประจำวันของเขาเอง
นอกจากจะช่วยให้เขารู้จักเขียนบันทึกแล้ว ยังให้เขารู้จักการใช้จ่าย รู้จักการทำบัญชีครัวเรือนด้วย
แล้วในช่วงปิดเทอมนี้ก็ฝึกให้เขาก้าวไปอีกขั้นหนึ่งคือ การบันทึกประจำวัน
ก็เอาสมุดให้เขาเล่มหนึ่ง ให้เขาบันทึกว่าแต่ละวันในช่วงปิดเทอมได้ทำอะไรบ้าง บันทึกไว้ วาดภาพประกอบให้สวยงามตามแต่ชอบ
ตอนนี้ค่อนข้างชัดเจนว่า
น้องซอมพอ
ชอบวาดรูป ดูจากที่เขาวาดทุกวัน แทบจะทุกครั้งที่ว่าง
รักการอ่านหนังสือ ดูจากที่ว่างจะหยิบหนังสือมาอ่านจากนิทาน มาเป็นการ์ตูนสร้างสรรค์เสริมปัญญา เรียกว่าว่างๆ ไม่อ่านหนังสือก็วาดรูป นี่ยังไม่รวมหยิบหนังสือไปอ่านทุกครั้งที่เข้าห้องน้ำ
รักการเขียน ดูจากการที่เขียนบันทึกประจำวัน บันทึกบัญชีครัวเรือน เขียนเรื่องราวประกอบภาพวาด เขียนนิทาน
เคล็ดลับของคุณพ่อ มีเพียงให้กำลังใจ ชื่นชม สนับสนุนอุปกรณ์ และนำเรื่องราวมาบันทึกใน Blog ให้เขาได้เห็นว่าสิ่งที่เขาได้ทำมาอยู่ใน net แล้ว
เพียงเท่านี้ ก็ส่งเสริมการเขียนของเด็กๆ ได้แล้วครับ
เก่งจังเลยค่ะ ชื่นใจนะค่ะ :)
สวัสดีค่ะ
ส่งกำลังใจให้ทั้งคุณพ่อและคุณลูกมากๆนะคะ