โคลงสี่สุภาพ ต่างเรื่อง ต่างเวลา

ขอขอบคุณ คุณครูภาทิพ ผู้เป็นแรงบันดาลใจในการศึกษาเรื่องโคลงสี่สุภาพ และได้แนะนำสั่งสอน,ตลอดถึงครูบาอาจารย์ทั้งหลาย ที่ได้อาศัยศึกษาผลงาน จากหนังสือต่างๆ

๐ โรคกายที่ว่าร้าย                    รุนแรง
 ยังอาจหายสำแดง                    เดชได้
 โรคกรรมยากเปลี่ยนแปลง      เปลื้องปลด
 ประมาทสองสิ่งไซร้                  อาจสิ้นชีวี
 

๐ กรรมดีผิก่อไว้                       วันวาน
 กรรมจักเป็นแก่นสาร              สวัสดิ์พร้อม
 กรรมชั่วชั่วสามานย์                มีมาก มายนา
 กรรมจักตามแวดล้อม             เร่งเร้าเราเอง

 ๐ กลัวเกรงกรรมชั่วช้า            ชิดเชย
 กรรมบ่ห่อนล่วงเลย                 ละเว้น
 กรรมนั้นจักคอยเผย               ผลผลิต
 ตามส่งตามหนุนเน้น               ณ ผู้กระทำ
 ....................................................
  ๒๑.๑๑ น. : ๓๑ ส.ค. ๕๔

 ๐ เรียมเองหาใช่เชื้อ               ชาติบัว
 บ่หวั่นหวาดเกรงกลัว              กลัดกลุ้ม
 เพียงเพราะมั่นใจตัว                เต็มที่
 ถึงบ่มาโอบอุ้ม                         ออดอ้อนก็ตาม

 ๐ พยายามเลือกเฟ้น             ฝากใจ
 เลือกมากคงคลาไคล             คลาดแคล้ว
 อดชมพักตร์พิสมัย                สมพาส
 บุญบ่สมควรแก้ว                   เกี่ยวข้องเคียงเขนย๚ ๛
 ................................................................
 "...ตีความจากสาร..." ๑๙.๒๖ น. : ๑๐ ก.ย. ๕๔

๐ หลงใหลลายลักษณ์แล้ว             เลยลอง
 กลอนกาพย์กลกลั่นกรอง            กล่าวแกล้ง
 ร้อยรักษ์ร่ายเรืองรอง                  เริงรื่น
 ซึ้งซาบสุดเสแสร้ง                       สร่างสิ้นโศกศัลย์๚๛
 ............................................................................
 ๙.๒๓ น. : ๑๒ ก.ย.๕๔

 ๐ เพียงพากเพียรเพริศแพร้ว          พรรณราย
 กลอนกาพย์โคลงคลี่คลาย              ขัดข้อง
 ขาดขยันขาดมุ่งหมาย                     มนสิ -การนา
 คงบ่พาพจน์พร้อง                           เพราะพริ้งพึงใจ๚๛
 

๐ ลองถูกลองผิดพลั้ง                    ไปพลาง
 แรกแรกย่อมหลงทาง                  เที่ยงแท้
 สนใจไป่ปล่อยวาง                        วิวัฒ -นานอ
 วันหนึ่งจักเลิศแล้                         และแล้วงดงาม๚๛
..................................................................................
 ๑๑.๔๘ น. : ๑๒ ก.ย.๕๔

๐ ก่อนตัดไป่ยับยั้ง                     ห้ามปราม
เขาตัดค่อยไล่ตาม                      จับบ้าง
ฝากคำฝากความถาม                ถึงท่าน
ฤาปล่อยให้มล้าง                        ลอบเอื้ออำนวย

๐ เอออวยแอบร่วมด้วย               หรือไร
มีเอี่ยวกับเขาไหม                       มิรู้
หูตาบ่กว้างไกล                          เกินเหตุ
ฤาท่านมัวมาอู้                            แอบลี้หลบงาน๚๛
..........................................................

๑๒.๔๑ น. : ๒๐ ก.ย.๕๔

 ๐ บางสิ่งในโลกล้วน                      ลวงเรา
ขาดสติมักมัวเมา                           มืดแท้
ครวญคิดใคร่ขัดเกลา                   กรองอาต -มาแฮ
อย่าอยู่อย่างผู้แพ้                         เพลี่ยงพล้ำมารยา๚๛

.........................................................

๒๕ ก.ย. ๕๔

 ๐ น้ำท่วมจงอย่าแล้ง                     น้ำใจ

น้ำจิตคิดแผ่ไป                            โอบเอื้อ

 น้ำป่าที่รินไหล                            ฤาจะ สู้แฮ

 น้ำจิตคิดหนุนเกื้อ                         กอบกู้น้ำตา

 ๐ ฝนฟ้าธรรมชาติสร้าง             สรรมา

 ฝนตกสายธารา                          หลั่งล้น

 ฝนแล้งย่อมเรียกหา                   ห่อนหยุด ยั้งนอ

 ฝนที่ตกท่วมท้น                          ที่แท้มนุษย์ทำ

 ๐ กรรมเกิดเพราะมอดไม้              ทั้งมวล

 บุกรุกป่าสงวน                               โง่แท้

 บ่พินิจใคร่ครวญ                            คราก่อน ทำนา

 เหตุเกิดบ่คิดแก้                             ก็ไร้ความหมาย

๐ ความตายจึงเยี่ยมเย้า                    ยังชน

 ทุกข์ยากสุดจักทน                            รับได้

 แท้จริงเพราะมือคน                           ลิขิต

 เพียงเพราะเพียรแผ้วไม้                  หมดสิ้นสมดุล๚๛

 ..........................​..........................

 ๐๘.๕๔ น. : ๒๘ ก.ย.๕๔ เหย้า,เย้า,

 ๐"วัสสานต์"ยังมิสร่างสิ้น                    สลายไป

 "เหมันต์"ค่อยเคลื่อนคลาไคล           เยี่ยมเหย้า

 ธรรมชาติเปลี่ยนแปรไว                    วันหนึ่ง เร็วแล

 มัวแต่หมองหม่นเศร้า                       หมดสิ้นสุขศานติ์๚๛

 ..............................​..............................​

๑๖.๑๔ น. : ๓ ต.ค.๕๔  วัสสานต์ เขียนตามบาลี

 ๐ ความคิดมีอยู่แล้ว                   เลือกสรร ศัพท์แฮ

 ค่อยคิดค่อยประพันธ์                เพราะพร้อง

 คำโคลงจักอนันต์                      อนรรฆค่า

 ดีกว่ารีบร่ำร้อง                         ลิขิตแล้วเลือนราง๚๛

 .............................​................................

 ๒๑.๓๒ น. : ๓ ต.ค. ๕๔

 ๐  หนักแน่นมิตอบโต้                    ต่อยคืน

 ลมพัดก็หยัดยืน                           อยู่ได้

 ทุกข์ราษฎร์ที่กล้ำกลืน                  ก็รีบ แก้แฮ

 ดีกว่าวางวากย์ไว้                        วิวาทเว้นวิวัฒนาฯ

 ..........................​..........................​.

 ๐๖.๐๓ น. : ๔ ต.ค.๕๔

 ๐ เขาบ่เก่งเรื่องถ้อย                      วาที

 ซื่อซื่อบ่เสียดสี                            ใส่ร้าย

 ยิ้มรับกับขันตี                              เติมแต่ง ใจนา

 ดีกว่าผู้แปดป้าย                          ปดโป้ป่วยการฯ

๐ กาสิโนสิยั่วเย้า                        ยวนใจ

 ถูกผิดพินิจไป                           ประจักษ์แจ้ง

 "ทุ่งกุลา"สิไฉไล                       ฤาร่อ แร่นา

 ครวญใคร่คิดโต้แย้ง               ยับยั้งฤายิน๚๛

 ..............................​.............................

 ๑๐.๑๔ น. : ๔ ต.ค.๕๔

 ๐ ขอบคุณที่ชี้แนะ                      แนวทาง

 รีบเร่งเลยหลงวาง                     วากย์พลั้ง

 สอดส่องมิอำพราง                   พจน์พร่ำ เตือนนา

 มีมิตรมาเหนี่ยวรั้ง                   รอดพ้นพลาดพรรณน์๚๛ (พลัน)

 ..............................​............................

๙.๐๓ น. : ๕ ต.ค. ๕๔

 ๐ หลายแรงรวมเร่งเร้า                  ลงพาย

 เรือแข่งคงเฉิดฉาย                        ชนะได้

 หลายกลวิธีมากมาย                      มาต่อ เติมนา

 หลายทรัพย์จับจ่ายไซร้                ส่งให้เรือเร็ว

 ๐ เรือเหลวเพราะทรัพย์น้อย           นั่นเอง

 คู่แข่งจึงข่มเหง                                หื่นหั้น

 ฝีพายหวาดหวั่นเกรง                     เกินกว่า เหตุนา

 ชัยชนะขาดสะบั้น                           บอกร้ายแสลงเรือ

 ๐ เขาเหนือกว่าเก่งกล้า                  เกินเรา

 ซ้อมหนักมิดูเบา                              เบื่อซ้อม

 เราสินั่งหงอยเหงา                        หงุดหงิด

 แพ้พ่ายรายรุมล้อม                        รบเร้าราวี

 ๐ อยากมีชัยน่านน้ำ                      แนะวิธี

 อ่านออกบอกตนมี                        เหลี่ยมพร้อม

 ออกเรือออกให้ดี                          ดุจดั่ง ม้านา

 แลหมั่นขยันซ้อม                          สะท้านสะเทือนชล๚๛

๑๙.๔๖ น. : ๗ ต.ค.๕๔

 ๐ ใจหนึ่งรักโลภเลี้ยว                    ลวงเรา

 ใจหนึ่งนั่นขลาดเขลา                   ขัดข้อง

 ใจหนึ่งขาดขัดเกลา                      กุมโกรธ

 ใจจดจ่อหอห้อง                          แห่งห้วงอเวจีฯ

 ..............................​..............................​.....

๒๒.๓๔ น. : ๗ ต.ค.๕๔

 ๐ คำโคลงให้คล่องคล้าย                  คำคม

 สลักเสกสร้างสาสม                          สลักไซร้

 คลายเศร้าโศกขื่นขม                       คลายขัด ข้องนา

 สืบส่งดำรงไว้                                   สืบสร้างสถาพรฯ

 ๐ แพงพวยผุดผ่องแผ้ว                    เพียงแข

 บานเบ่งภู่ผึ้งแล                                ลูบไล้

 โรยราร่วงหล่นแปร                          เป็นเหี่ยว เฉานา

 ผึ้งภู่สมสู่ไซร้                                    สร่างสิ้นสัมพันธ์๚๛

 ๐ แพงพวยงามเพริศแพร้ว               เพียงแข

 บานเบ่งภู่ผึ้งแล                                 ลูบไล้

 โรยราร่วงหล่นแปร                           เปลี่ยนกลีบ

 ผึ้งภู่เคยกรายใกล้                            กลับเร้นเลือนหาย๚๛

 ..............................​..............................

 ๑๒.๓๘ น. : ๘ ต.ค.๕๔

 ๐ เทียนหยดงามหยดย้อย                ยียวน

 ไร้กลิ่นไร้หอมหวน                          ยั่วเย้า

 ภู่ผึ่งจึ่งเรรวน                                  หลบหลีก

 ไร้ซึ่งสิ่งคลึงเคล้า                           ไป่แคล้วโรยรา

 ..............................​...............

๑๓.๒๙ น. : ๘ ต.ค.๕๔

 ๐ เฟื่องฟ้าชื่ออยู่ฟ้า                      ฟากโพยม

 โดดเด่นดุจดั่งโฉม                        เฉิดหล้า

พระพายพัดกระหน่ำโหม              หาญหัก ร่วงแล

ถึงจะงามระย้า                               หยุดยั้งยืนยงฯ

 ..............................​..............................

 ๑๗.๑๗ น. : ๘ ต.ค.๕๔

 ๐ วัยรุ่นมักเลือดร้อน                     รุนแรง

 หัวต่อหัวเลี้ยวแปลง                      ปีกกล้า

 อวดโ่อ่อวดสำแดง                        เดชฤทธิ์

 ชอบตื่นเต้นทายท้า                      ทอดทิ้งธุระตนฯ

 ..............................​..............................​.....

 ๑๘.๑๐ น. : ๘ ต.ค.๕๔

      โคลงสี่สุภาพข้างต้นนี้แต่งในวันเวลา และเรื่องราวที่ต่างกัน เพื่อประโยชน์ทางการศึกษาเรื่องโคลง เพื่อเป็นคติเตือนใจสำหรับตนเอง และเพื่อสะท้อนเหตุการณ์บางอย่างที่เกิดขึ้นในสังคม บางทีก็เป็นเรื่องการเมือง แต่ทั้งนี้ก็ไม่ได้เข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง หากทำดีก็ยกย่อง ทำไม่ดีก็สะกิดให้มีสติ และมุ่งหวังความสามัคคีในสังคม ความเจริญของประเทศชาติเป็นที่ตั้ง

     ขอขอบคุณผู้มาเยือนทุกท่าน

     พระมหาวินัย

[โสภณ เปียสนิท]

แวะมานมัสการพระคุณเจ้า

แว่นแก้ววันก่อน

แว่นแก้ววันนี้ (1สัปดาห์)

[พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ..]

อาจารย์แว่นแก้ว คล้ายกับเป็นผักชนิดหนึ่งนะ ที่อีสานนี่เขานำมาเป็นอาหาร เป็นผัก ภาพนี้สงสัยคงจะเป็นสระที่บ้านสวนของอาจารย์ ขอบคุณครับที่มาเยี่ยม บันทึกนี้เพียงรวบรวมคำโคลงเหล่านี้เอาไว้เพื่อประโยชน์ทางการศึกษา ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องขอขอบคุณคุณครูภาที่เป็นแรงบันดาลใจ และได้แนะนำสั่งสอน

[มนัสดา]

คุณยายแวะมานมัสการหลวงพี่ค่ะ

[ครูสุภาภรณ์]

      นมัสการค่ะ  ไพเราะและงดงามอีกทั้งยังแฝงด้วยข้อคิดดี ๆ อีกมากมาย  อ่านแล้วอ่านอีก  ช่างเพราะพริ้งจริง ๆ เลยค่ะ

[พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ..]

ขอบคุณ คุณยาย และคุณครูสุภาภรณ์ที่มาเยี่ยม ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง.

[ลำดวน]

กราบนมัสการค่ะ

บทร้อยกรองงดงามทางภาษาทุกบทเลยนะคะ

ถ้าเป็นดิฉัน เขียนได้หลายๆเรื่องเลยค่ะ

ตามมากราบนมัสการขอบพระคุณที่ไปเยี่ยมค่ะ