วิกฤตสังคมไทยยุคโลกาภิวัตน์

          วิกฤตที่เกิดขึ้นในสังคมทุกวันนี้มีมากมายเหลือเกิน ในเรื่องปัญหาต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นในด้านการเมือง เศรษฐกิจหรือสังคมดำรงอยู่เต็มไปหมด ที่ส่งผลกระทบต่อกันไปมา ทำให้ปัญหาที่เคยเป็นปัญหาเล็กๆ กลายเป็นปัญหาใหญ่  เช่น  ปัญหาจราจร  ปัญหาอุบัติภัยในชีวิตและทรัพย์สินของประชาชน ปัญหาน้ำท่วม ปัญหาที่ใหญ่อยู่แล้วการกระจายรายได้ที่ไม่เป็นธรรม สภาพแวดล้อมเสื่อมโทรม การว่างงาน การเสื่อมโทรมทางศีลธรรม ฯลฯ

          ในท่ามกลางกระแสโลกาภิวัตน์ เราจะต้องช่วยกันสร้างกระแสธรรม หรือกระแสธรรมาภิวัตน์ ให้เข้มแข็งและแผ่กระจายให้กว้างขวาง นอกจากส่งเสริมการใช้เทคโนโลยีที่เหมาะสม ซึ่งเป็นเรื่องของนามธรรมเกี่ยวกับความคิด จิตใจ และพฤติกรรม จิตใจซึ่งเป็นนามธรรม เป็นสิ่งที่มองไม่เห็น แต่ก็มีบทบาทที่สำคัญในการกำหนดความคิดและพฤติกรรมของคน จิตใจจึงควรได้รับการพัฒนาเป็นพิเศษ หากจิตใจไม่ได้รับการพัฒนา การพัฒนาในด้านต่างๆ ย่อมไม่ประสบผลสำเร็จ ตามคำกล่าวที่ว่า "จะพัฒนาอะไรก็ติด ถ้าจิตไม่พัฒนา"

          การทำสิ่งที่ดีงามนั้นไม่ใช่ของที่น่าอาย หากเป็นของที่ทุกคนทำได้ไม่ยาก เพราะความดีนั้นทรงค่าและทรงผลดีอยู่ตลอดกาลมิได้เปลี่ยนแปลง มีแต่ค่านิยมในความดีเท่านั้นที่เปลี่ยนแปลง