เพราะเกินกว่าใครจะเข้าใจ
...วันนี้เป็นอีกวันที่ฉันยังนั่งคิดถึงเธอมาก ที่สุดเหมือนเดิม...นั่งอ่านไดอารี่ที่เคยเขียนไว้ วันแรกที่ฉันเขียนมันให้เธอ...
(20/12/53)...ยังไม่เคยเข้าใจเลยวัน ความรักของเรามันเริ่มก่อตัวที่ตรงไหน อะไรที่ทำให้เรารักกันในวันนี้ ความสัมพันธ์ก่อตัวขึ้นได้ยังงัย เริ่มต้นที่จุดไหน... แต่พอมารู้ตัวอีกที ความรู้สึกที่มีให้กันของเราสองคนมันก็มีมากมาย เกินจะถอนกลับ ความรักบนคำเตือนมากมาย แต่สุดท้ายเสียงของหัวใจก็ดังกว่าสิ่งอื่นๆ
อาจเป็นเพราะความเข้าใจ ทำให้ความรักเราก่อตัวขึ้น ความห่วงใย ดูแลอย่างดี เป็นสิ่งที่ไม่เคยได้จากใคร แต่เมื่อพบเธอ เธอหยิบยื่นในสิ่งที่ฉันขาดให้ เติมเต็มในความรู้สึกที่ฉันต้องการได้ทุกช่องว่าง คงไม่แปลก ที่ ฉัน จะ เรียก ว่า ...ความรัก...
อยากจะทำทุกอย่างเพื่อรักษาความรักของเราไว้ อยากจะตอบแทนความรักที่มีให้กันด้วยความมั่นคง เลิกทำตัวตามใจ ทำอะไรตามอารมณ์ เพื่อที่จะเป็นคนรักที่ดีที่สุดของเธอ เมื่อวันนี้เราเลือกที่จะก้าวไปพร้อมกันแล้ว เธอเลือกที่จะให้ฉันเป็นคนที่ยืนอยู่ข้างเธอ คนดีของฉัน...ฉันพร้อมที่จะเข้าใจทุกอย่างและเป็นกำลังใจให้เธอเสมอ อย่ากลัว อย่ากังวลเลยว่าจะทำให้ฉันเสียใจ
เธอสัญญาว่าจากนี้และตลอดไป จะดูแลฉันให้ดีที่สุดและขอมีเพียงฉันผู้เดียว อ้อมกอดตรงนี้จะมีไว้ให้ฉันเพียงคนเดียว ขอบคุณนะคะ คนดีของฉัน...
ความรักของเราแม้ว่ามันจะเดินไปทางไหน สิ่งเดียวที่เราจะมีให้กัน...คือ เข้าใจและให้อภัย เท่านั้น... แล้วรักเราจะเดินไปถึงฝันพร้อมกัน
...แม้วันนี้เราตกลงที่จะถอยกันคนละก้าวเพื่อให้เราได้ตามหาควาามฝันของตัวเอง ด้วยภาระหน้าที่ของเรา ทำให้ความรักของเรามันไม่เป็นอย่างที่เราสองคนฝันไว้...แต่เธอก็ยังเป็นคนเดียวที่ฉันรักเสมอ ยังรอคอยให้เราได้กลับมาอยู่ใกล้ๆกัน ณ. วันนี้ต่างคนต่างเดินตามความฝันของตัวเองก่อน ในวันที่พร้อมแล้วเราจะกลับมาอยู่ด้วยกัน หัวใจของผู้หญิงคนนี้ พร้อมให้อภัยเธอเสมอ...
...เพราะรักมากเกินกว่าใครจะเข้าใจ...
ความเห็น (1)
เปงกำลังใจให้นะ