อดทนด้วย....พลังความรัก ( สิบสาม )
ระยะทางจากบ้านไปยังโรงเรียนก็นับว่าพอสมควรคือไม่ใกล้ไม่ไกลจนเกินไป แค่พอขับรถฟังเพลงเพลินๆสักไม่เกินสิบเพลงก็ถึงแล้ว แต่....ระหว่างทางนี่ซิมีเรื่องให้ตื่นเต้นตลอด นอกจากทางจะคดเคี้ยวเลี้ยวลด ขึ้นเขาแต่พองาม และผ่านทั้งหมู่บ้านอื่นรวมทั้งป่าเขาลำเนาไพรที่ยังพอสวยสดงดงาม เพราะถ้าเลยโรงเรียนไปจะมีรีสอร์ทและโรงแรมที่ขึ้นชื่ออยู่หลายแห่ง และที่เป็นต้นเหตุของความตื่นเต้นก็คือ....มีบริษัทระเบิดหินอยู่ที่นี่ด้วย
เวลาขับรถไปโรงเรียนจึงต้องระวังพวกรถบรรทุกสิบล้อที่ขนหินกันทั้งวันทั้งคืน ช่วงเช้าไม่ค่อยเท่าไหร่เพราะต่างคนต่างไปในทางเดียวกัน เราก็หลีกให้เขาไปก่อน ( แต่หลีกบ่อยๆก็เสียเวลาเหมือนกันเนาะ ) แต่หากเป็นช่วงโรงเรียนเลิกล่ะก็ต้องระวังกันสุดฤทธิ์ พวกเขาจะแข่งกันทำเวลาและมาพร้อมๆกัน ไหนจะระวังเรื่องฝุ่น หวาดระแวงเรื่องหินหล่นแล้วยังกลัวโดนมันทับแบนอีก...เวรกรรม มีครูและนักเรียนหลายต่อหลายคนมาแล้ว ที่มาเสียชีวิตเพราะเส้นทางสายนี้ ดีที่ว่าอยู่มาได้สักพักมีการสั่งระงับการระเบิดหิน...... เพราะมันกระเทือนไปถึงเบื้องบนดอยสุเทพและพระตำหนัก....ยิ้มออกล่ะ
แต่ก็ต้องมาเจอกับเรื่องที่ทำให้ยิ้มไม่ออกอีกอย่างหนึ่งคือ....เจ้าตัวข้างบนน่ะ วันดีคืนดีมันมากันมืดฟ้ามัวดินเต็มต้นไม้หลายๆต้นที่อยู่ติดโรงรถ (ลองหลับตานึกถึงต้นไม้ที่มีเจ้าหนอน กระดึ้บๆหลายพันตัวพร้อมกัดกินใบไม้ไปด้วย ) แล้วห้องเรียน krugui ก็ดันไปอยู่ใกล้ๆโรงรถเสียด้วย ถ้าใครเอารถเข้าไปจอดในโรงรถช่วงนั้นมันก็จะเกาะติดตัวติดรถกลับบ้านไปกับเราด้วย อื้ยยยยย.......เอ้า.......ก็แก้ปัญหาโดยการเอารถไปจอดที่อื่นชั่วคราว แต่มันคงอยากเรียนหนังสือกับเด็กเพราะชอบเข้ามายั้วเยี้ยหลังห้องประจำ เด็ก(ครูด้วย) ที่กลัวก็จะไม่กล้าเข้าใกล้ เด็กที่ไม่กลัวก็จะจับมาเล่นและปล่อยใส่เพื่อนจนวุ่นวายไปทั้งห้อง.......ทุ๊กวัน บางคนยังจับมาหลอกครูอีกแน่ะ.....บอกแล้วว่า...ครูไม่กลัวๆแต่....หยะแหยงจนขนลุก
แล้วเหตุการณ์ก็จะดำเนินไปอยู่อย่างนี้สักประมาณหนึ่งอาทิตย์ ซึ่งเป็นอุปสรรคทางด้านจิตใจและการเรียนการสอนอย่างใหญ่หลวง จนต้นไม้โกร๋นหมดทุกต้น (จริงๆ) เหลือแต่กิ่งก้านยืนร้องไห้ด้วยความทุกข์ระทมถึงใบของมัน เจ้าตัวยั้วเยี้ยจะค่อยๆหายไปกลายเป็นสงบนิ่งอยู่ในที่ทางของมันเพื่อรอเวลา.....
และแล้ว.....เมื่อถึงเวลาแห่งความพร้อมของมัน เด็กๆต่างได้ชื่นชมกับความสวยงามที่ทำให้โลกสดใสของมันเต็มสนามฟุตบอลโรงเรียน มันพากันบินว่อนด้วยความร่าเริงที่สามารถเข้มแข็งพอที่จะรอดชีวิตมาได้กลายเป็น"ผีเสื้อ"ที่แสนสวย..... เป็นไงค่ะแหล่งเรียนรู้ใกล้ตัวที่ไม่ต้องไปเสาะแสวงหาที่ไหนเลย พอถึงเวลามันก็มาของมันเอง
ขอขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ ยังไม่สิ้นสุดแค่โรงเรียนนี้ค่ะ......
ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต
และเครดิตภาพจาก http://www.kaweeclub.com/hi5-blog-diary/t3792/
ความเห็น (32)
มีครบทุกรสเลยนะคะ ภาพประกอบน่ารักมากค่ะ ตัวดักแด้กับผีเสื้อ สะท้อนคุณค่าของความหลังที่น่าจดจำ
พี่ใหญ่ที่ใจดี 
แสนจะซาบซึ้งใจกับไมตรีที่มีต่อ krugui มาตลอดนะคะ เข้ามาให้กำลังใจและ
ฝากเมนท์ที่น่ารักเอาไว้ให้เป็นคนแรกเลย
ถูกแล้วค่ะประสบการณ์ชีวิตที่มีครบทุกรสชาติชนิดจะอยู่ในความทรงจำไม่รู้ลืม
นึกถึงทีไรกลายเป็นมีความสุขทุกเรื่องเลยค่ะพี่
ขอบคุณมากมายนะคะ...
ดาไม่ชอบหนอน แต่เคยชิมรถด่วนค่ะ สบายดีนะคะ คิดถึงค่ะ
สวัสดีค่ะ 
หายเงียบไปนานเลยนะ คิดถึงเช่นกันค่ะ
หนอนที่เราเอามากินกันที่เรียกว่า"รถด่วน" นั้นเป็นหนอนจากต้นไผ่จ้า
เคยชิมเหมือนกันแต่...ไม่ชอบ
หากมาเห็นเจ้าหนอนบนต้นไม้แล้วล่ะก็รับรอง กรี๊ดดดดดแน่ เพราะลักษณะมัน
กระดึ๊บๆเหมือนเจ้าตัวสีเขียวที่อยู่บนนิ้วมือจากภาพข้างบน แล้วคิดดูซิมัน
ยั้วเยี้ยๆเต็มต้นไปหมด มองไกลๆเห็นเลยว่าต้นไม้มันดิ้นได้ อื้ยยยยยย
- โห!พี่ครูขา..ยั้วเยี้ย ปกติไม่กลัว แต่ขนาดนี้ ไม่ไหว บายค่ะ
- ขอบคุณเรื่องราวหลากรสนะคะ รอชมตอนต่อไป..
แวะมาดูด้วยคนค่ะ
เห็นแล้วเสียวบอกไม่ถูกเลยค่ะ
หยะแหยง..มากๆๆๆๆ
แต่ก็แฝงไปด้วยความสวยนะค่ะ
น้องติ๋ม 
ใครได้มาเห็นก็ขอบายทั้งนั้นแหละค่ะ ชนิดที่ว่าเดินมาใกล้ๆต้องวิ่งเลยเชียว
นึกถึงทีไรขนลุกทุกที.....
ยินดีที่จะรออ่านบันทึกต่อไปนะจ๊ะ
สวัสดีค่ะ 
ไม่ได้กลัวนะแค่....หยะแหยงนะคะ จนแทบไม่อยากมองเลย ไม่เคยคิดมาก่อน
ว่าชีวิตนี้จะมาเจอกับเหตุการณ์นี้ ช่วงนั้นจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวคอยแต่จะ
หวาดระแวงอยู่ตลอด
แต่พอมันเป็นผีเสื้อออกมาแล้วทำไมมันถึงสวยงามมากมาย...
ยินดีอย่างยิ่งกับไมตรีจิตจาก ***************
ขอขอบคุณมากค่ะ มีความสุขกับค่ำคืนนี้ทุกคนนะคะ
สวัสดีค่ะพี่krugui
แวะมาเยี่ยมหนหนึ่งแล้วแต่พอกดบันทึกแล้วหลุดค่ะ เน็ตที่บ้านเป็นบ่อยค่ะ ไม่เป็นไรแวะมาใหม่วันนี้
ผ่านไปได้ด้วยดี ผ่านเรื่องตื่นเต้นมาเพื่อพบความสวยงามนะค่ะพี่ครู
น่าติดตามค่ะ ไปตามลุ้นบันทึกหน้าก่อนนะค่ะ
อยากให้ข้ามวงจรชีวิต...ผีเสื้อไปบ้าง
เอาแต่ตอนเป็นไข่..แล้วก็ออกเป็นผีเสื้อเลย น่าจะดี 55
น้องอุ้ม 
อืมมมมเน็ตไม่เป็นใจเลยเนาะ ของที่บ้านไปอัพเป็น 6 เมก ก็พอใช้ได้สำหรับ
ภายในที่อยู่อาศัย ไม่เหมือนพวกที่เขาทำธุรกิจต้องแรงๆเพราะต้องดึงมาให้
ลูกค้าใช้
ความจริงเรื่องราวที่ลุ้นระทึกมีอีกมากมายแต่กลัวคนอ่านจะเบื่อเลยต้องเอาแบบ
ย่นย่อแต่พองาม คริคริ
ยินดีมากจ้าที่ติดตามกันมาตลอด คิดถึงเสมอจ้ะ...
น้องครูแหวว 
แหมๆๆๆๆจะข้ามวงจรชีวิตกันไปง่ายๆได้เหรอ อิๆๆๆรู้นะว่ากลัววววววววววว
มันคงแปลกถ้าข้ามไปเพราะเหมือนคนเราเกิดมาเป็นเด็กทารกแล้วข้ามไปเป็น
ผู้ใหญ่เลยนี่ เสียดายช่วงเวลาที่หายไปเพราะช่วงชีวิตความเป็นเด็กเป็นช่วงที่
สนุกสนานและอยากให้คงอยู่ให้นานที่สุดเล๊ย.....
ตอนมันยั้วเยี้ยก็อย่าไปดู ดูตอนมันโบยบินอย่างสวยงามก็แล้วกันนะจ๊ะ
ไมตรีจากน้องสาวขอนแก่น ยินดีรับไว้ด้วยความขอบคุณยิ่ง
มิตรภาพจะคงอยู่ตลอดไป คิดถึงกันเสมอๆจ้า.....
สวัสดีค่ะ
อยากเห็นภาพผีเสื้อแสนสวย บินว่อน เต็มสนามฟุตบอลค่ะ...
พี่ครู อยากเห็นแต่ตอนเป็นผีเสื้อ ตอนเป็นหนอนไม่อยากเห็นเลยค่ะ 55
สวัสดีค่ะ
ตอนนั้นไม่ได้จับภาพเอาไว้เลยค่ะ รู้แต่ว่าเด็กๆตื่นเต้นกันมากทั้งเด็กทั้งครู
เด็กๆวิ่งไล่จับผีเสื้อกันแต่สู้ผีเสื้อไม่ได้หรอกค่ะ
ฝากภาพนี้มาก่อนนะคะ 
น้องอิง 
คงเหมือนครูป.1 อีกคนแล้วนะที่ไม่อยากเห็นตัวหนอน แต่อยากให้มันข้ามวงจร
ชีวิตช่วงนี้ไปเป็นผีเสื้อเลย เหมือนจากเด็กทารกแล้วเป็นผู้ใหญ่เลย อิๆๆๆ
ถ้าไม่มีเจ้าหนอนน้อยก็จะไม่มีเจ้าผีเสื้อแสนสวยมาให้เราชื่นชมกันนะจ๊ะ
เอาภาพสวยๆไปชมก่อนนะ 
ขอบคุณกำลังใจที่มอบให้นะคะ +++++ รับไว้ด้วยความยินดี
ยิ่งกับมิตรภาพที่ได้รับค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- ด้วยความรักต้องฟันฝ่าความกลัวให้ได้นะคะ
- ตัวหนอนนี่คนไม่กลัวเขาก็จับมาเล่นเอามาหยอกคนที่กลัวนะคะ
- ทางบ้านดิฉันจะมีหนอนผีเสี้อที่กินใบขี้เหล็กตัวเขียวๆเมื่อเป็นดักแด้เอามาคั่วรับประทานได้ค่ะ ตอนเด็กๆเคยไปเก็บดักแด้นี้ค่ะเพื่อนคนที่ไม่กลัวก็ไปเอาตัวที่มันหดตัวเตรียมเข้าดักแด้แล้วมาวางไว้รอบๆคอทำเป็นสร้อยอวดเรา เรารึก็กลัว
- แต่ที่ห้องเรียนของท่านมีมาก็คงจะไม่มากเท่าในรูปนะคะ แล้วก็ผ่านมาได้แล้วนี่คะ
- และก็ได้ชื่นชมตอนเขาสวยงามเป็นผีเสื้อชดเชยความกลัวแล้วนี่คะ
- ดังนั้นสิ่งที่เรามองว่าไม่ดีก็มีดีซ่อนอยู่ค่ะ
วันนี้เห็นผีเสื้อมากมาย
มีเรื่องน่าตื่นเต้นเยอะเนาะ ^^
ความอดทน เป็นมงคลชีวิตอย่างยิ่ง..
ยอมรับเลยคะ..ใกล้ชิดธรรมชาติสุดๆ
สวัสดีค่ะ
มันน่าโมโหคนที่ไม่กลัวจริงๆเลย ถ้ายิ่งรู้ว่าใครกลัวเขาจะยิ่งหยอกแรงเชียวค่ะ
คิดถึงทีไรก็ยังขนลุกและหยะแหยงเช่นเดิม ถึงแม้ว่ามันจะผ่านไปนานแล้วแต่
ก็ยังไม่ลืมและไม่อยากเจออีกเลย ไม่ทราบนะคะว่าเขากินหนอนผีเสื้อกัน
หรือเปล่าเคยเห็นแต่กินหนอนไผ่กัน ราคาแพงเสียด้วยซิ
นั่นซินะพอออกมาเป็นผีเสื้อแล้วทำไมคนถึงไม่กลัวก็ไม่รู้แถมยังพากันชอบใจ
และหลงรักมันกันเป็นแถววววววว
ยินดีที่เข้ามาทักทายกันและยินดีที่รู้จักนะคะ
อาจารย์โสภณ 
แน่ใจนะคะว่าเห็นแต่ผีเสื้อไม่เห็นอย่างอื่นมั่งเลย
สวัสดีค่ะ 
ใช่ค่ะชีวิตมีแต่เรื่องตื่นเต้นมากมายตลอดเวลา แต่...มันก็ผ่านไปทิ้งไว้แค่
ความทรงจำที่จะไม่ย้อนคืน นึกถึงแล้วทั้งสุขและทุกข์....
ถ้าไม่มีความอดทนเพียงพอก็คงไม่มีวันนี้และไม่มีบันทึกมาเล่าสู่กันฟังนะคะ
สวัสดีค่ะ
บางคนใกล้ชิดธรรมชาติมากเกินไปจนกลายเป็นทำลายไปเลยก็มีนะคะ
แต่ใกล้ชิดแบบในภาพเห็นทีคงต้องขอบายก่อนล่ะขนาดมองเห็นแต่ไกล
ยังขนลุกเพราะจำนวนของมันชวนให้ไม่อยากเข้าใกล้เลย
ขอบคุณกำลังใจจาก +++++ ที่มีให้กันเสมอมา....
สวัสดีค่ะ
อ่านไปก็ิยิ้มสนุกไปด้วย เป็นสุดยอดบันทึกเลยนะคะ เพราะมีภาพสวย ๆ ประกอบด้วย
น้องเองไม่กลัวและไม่รังเกียจหนอน ชอบที่มันตัวนิ่ม ๆ ค่ะ แต่บางคนเห็นแล้วคง...ขนลุกแน่ ๆๆ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ ขอบคุณเรื่องสนุกๆ ตื่นเต้นๆ ค่ะ ^_^
สวัสดีค่ะ 
อื้ยยยยยยยยมาเจอคนไม่กลัวหนอนเข้าให้แล้ว ถึงจะตัวนิ่มไม่นิ่มก็ขอบายก่อน
ไม่แค่ขนลุกเท่านั้นนะยัง...หยะแหยงด้วย
ขนาดเมื่อกลางวันกินผัดไทอยู่ดีๆ แล้วเจอหนอนในจานผักแค่ตัวเดียว แทนที่
จะเขี่ยเจ้าหนอนทิ้งแล้วกินผักต่อ แต่.....เลิกกินเลยค่ะ
บันทึกได้เดินทางไปถึงบทส่งท้ายแล้วนะคะตามไปอ่านได้ค่ะ....