เลาะเมืองลาว 4 (อยากเป็นเขยลาว)
วันสุดท้าย ที่จำปาศักดิ์ผมได้รับการชักชวนให้อยู่ร่วมงานทอดกฐินประจำปีของหมู่บ้าน พร้อมชมหมอลำซี่งวงใหญ่ในค่ำคืนนี้ ซึ่งคณะศรัทธาเจ้าภาพจากสหรัฐอเมริกา นำมาทอดถวายที่วัดโพธิ์ชัย บ้านโพธิ์ชัย เมืองจำปาศักดิ์
คนลาวอพยพไปอยู่ที่สหรัฐอเมริกาเป็นจำนวนมาก...ในยุคที่บ้านเมืองมีประสบปัญหาการเมืองภายในช่วงการเปลี่ยนแปลงการปกครองจากระบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ เป็นระบอบคอมมูน บ้านเมืองเกิดความขัดแย้งอย่างรุนแรง โดยผู้ที่เป็นปฎิปักษ์กับแนวคิดคอมมูน จำเป็นต้องลี้ภัยทางการเมืองมาอยู่ตามแนวชายแดนไทย เพื่อความปลอดภัย โดยมีกลุ่มประเทศมหาอำนาจมารับช่วงต่อให้ไปอาศัยในประเทศของตน โดยเฉพาะประเทศสหรัฐอเมริกา และแคนนาดา มีคนลาวอพยพไปอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก
ภายหลังสถานการณ์ความขัดแย้งเบาบาง กอปรกับรัฐบาลลาวเปิดโอกาสให้คนลาวพลัดถิ่นทั้งหลายกลับเข้าประเทศได้ ทำให้ญาติพี่น้องได้พบหน้าค่าตากัน และมีเงินจำนวนไม่น้อยจากคนลาวพลัดถิ่นที่นำกลับมาพัฒนาประเทศ เฉกเช่นงานบุญกฐินที่บ้านโพธิ์ชัยในปีนี้
นอกจากมีงานบุญกฐินแล้ว ปรากฎว่าผู้เฒ่าในชุมชนซึ่งเป็นพ่อของมิตรสหายในต่างแดนของผมเอง ก็เสียชีวิตในคราวเดียวกัน ทำให้หมู่บ้านนี้มีสองงานคือ งานศพ และบุญกฐินตั้งอยู่ตรงข้ามกันคนละฟากถนน ดังนั้นวันนี้ผมจึงมีหน้าที่สำคัญในการช่วยหยิบจับโน่นนี่ในงานศพ และเตรียมแต่งตัวหล่อไปดูหมอลำบุญกฐินค่ำคืนนี้
การแสดงหมอลำวันนี้เป็นหมอลำประยุกต์ระหว่างหมอลำซิ่งกับคอนเสิร์ต คือมันไม่ชัดเจนไปในทางใดทางหนึ่ง โดยจะเน้นการร้อง ประกอบการเต้นของหางเครื่อง และจังหวะดนตรีที่คึกคัก พอความเมาได้ที่ ดนตรีเร้าใจ แข้งขามือไม้ผมจึงไม่ค่อยอยู่เป็นสุข ออกเสต็บลีลาไปตามดนตรีและหางเครือง เผลอแป๊บเดี๋ยวผมก็ไปดิ้นเป็นไส้เดือนคลุกขี้เถ้าที่หน้าเวที...ซะงั้น
แต่พอได้สติมองซ้าย มองขวา ไม่ยักจะมีใครมาเต้นกะเรา ทีมงานที่มาด้วยกันก็เต้นอยู่ที่มุมด้านซ้ายของเวที ไม่น่าเชื่อว่าผมจะรู้สึกอายขึ้นมาทันทีทันใด ก่อนที่จะย้ายตัวเองกลับยังที่มั่น ซึ่งผมมารู้ทีหลังว่าที่นี่เขาไม่นิยมเต้นหน้าเวที เหมือนเมืองไทย เขาจะนั่งดูเป็นระเบียบเรียบร้อย ก็มีบ้างที่เมาแล้วเต้น แต่ก็จะเต้นอยู่รอบนอกไม่ไปหน้าเวที ยกเว้นคนบ้าเท่านั้นที่เต้นหน้าเวที....เฮ้อ!! อยู่ดีดีผมก็ถูกจัดกลุ่มเป็นคนบ้า (ถ้าเป็นรำวงการเต้นหน้าเวทีเป็นเรื่องปรกติของคนลาว)
หลังหมอลำเลิก ผมไม่รู้จะนอนที่ไหนดี เพราะ check out ออกมาจากที่พักแล้ว ที่บ้านบุญกฐินผมก็ไม่คุ้นเคย จะพอรู้จักบ้างก็บ้านงานศพ...และที่ว่างสำหรับผมในคืนนี้คือ ข้าง ๆ โลงศพนี่เอง....
หลังนอนไปแค่สองชั่วโมง ก็คงจำเป็นต้องตื่นแม้ร่างกายจะอ่อนเพลียเต็มทน เพราะผู้คนเริ่มทะยอยมาตระเตรียมจัดการงานศพแต่เช้ามืด ผมก็จำเป็นต้องย้ายตัวเองออกไปหาที่นอนใหม่...สายมากแล้วพี่เพชรซึ่งเป็นกัลยาณมิตรผู้เอื้ออารีย์ปลุกให้ผมตื่น พร้อมจัดแจงให้ผมอาบน้ำอาบท่า จัดสำรับกับข้าวมาดูแล พร้อมเบียร์ให้ถอน 1 ขวด ...แบบนี้ค่อยมีแฮง!!!
ผมต้องกลับวันนี้แล้ว...พี่เพชรฝากผมให้ไปกับรถขนวัสดุก่อสร้าง เพื่อไปต่อรถที่ทางแบ่ง (ทางแยก) แล้วต่อรถเข้าด่านชายแดนช่องเม็ก จ.อุบลราชธานีอีกที และขณะที่โบกมือลามิตรสหายที่มารอส่ง ผมยังสั่งความไว้ว่า "หาเมียให้แนเด้ออ้าย!! สิมาอยู่จำปาศักดิ์นำเด้อ!!" พร้อมเสียตอบรับกันเป็นปี่เป็นขลุ่ย "เออ.เออ...สิหาไว้ถ่าดอก...โชคดีเด้อน้อง จังแวมายามกันใหม่"
ติดตามต่อ เลาะเมืองลาว 5
ความเห็น (5)
เบียร์ลาวดื่มแล้วเหมือนเบียร์ไทยหรือเปล่าครับ
จัดไปท่านจัดไป...รอภาค 5 อยู่
1. โสภณ เปียสนิท : เมาเหมือนกันครับผม....
2.: ได้เลยเพื่อน
สวัสดีค่ะคุณ'ย่ามแดง'
ติดตามอ่านอยู่ค่ะ...
3. ดร. พจนา - แย้มนัยนา: ขอบคุณครับผม...จะลงตอนใหม่เร็ว ๆ นี้ครับ...