เมื่อฉันเป็นแม่..ทางไกล
เรามีลูกสาว 2 คน ตั้งแต่เล็ก เราเลี้ยงดูลูกแบบใกล้ชิด ไปรับ-ไปส่งโรงเรียน แม้กระทั่งเรียนพิเศษ ไม่กล้าแม้จะให้ลูกนั่งรถเมล์ จนกระทั่งจบ ม 6
เราได้แต่คิดว่า .....
ทำยังไงดี ลูกเราจะทำอะไรเองได้บ้าง ถ้าไปไกลแม่ เราจะทำอย่างไร โลกทุกวันนี้ยิ่งอันตราย กังวลไปหมด
เมื่อลูกเข้ามหาวิทยาลัย
แม่เริ่มรู้สึกดีขึ้น ค่อยๆหมดห่วง เริ่มฝึกให้ลูกไปไหน มาไหนด้วยตัวเอง ตอนหลังฝึกให้ขับรถป๊อบ และรถยนต์ จนสามารถขับรถได้
มีคุณแม่บางคนแนะนำเราว่า..
ถ้าลูกอยู่ไกลจากเรา ในที่สุดแล้ว ลูกจะทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เพราะเขาเคยเห็นพ่อ แม่ทำ ทั้งซักผ้า รีดผ้า ถูบ้าน ทำกับข้าว ไม่ต้องกังวล
เมื่อจบไปทำงาน แต่ละคนก็ไปอยู่ไกลบ้านมาก
ตอนทำงานใหม่ๆ ก็ลองไปใช้ชีวิตกับลูกบ้าง เพื่อดูสิ่งแวดล้อมและความปลอดภัยของลูก ถ้าเราพอช่วยเหลืออะไรได้บ้าง ก็ทำเพื่อลูกจะได้ไม่เครียดกับสิ่งแวดล้อมใหม่ๆ เช่น จัดหาที่อยู่อาศัยที่ปลอดภัย ใกล้ที่ทำงาน ตามความชอบของลูก
คนโต ....Nan
เป็นวิศวกรอยู่ที่บริษัทแห่งหนึ่ง แถวระยอง แต่มาพักแถวศรีราชา เพราะเธอชอบอยู่ในเมือง บนคอนโดสูง มองเห็นน้ำทะเลและภูเขา รวมทั้งเห็นผู้คนมากมายในเมืองศรีราชา
เธอชอบดูหนังเกาหลี ชอบไปเที่ยวเกาหลี คนนี้ active ตลอดเวลา แต่อารมณ์เย็น ไม่ค่อยเครียด ชอบทำการฝีมือ กระเป๋า ควิ๊น อ่านนิยาย ความจริงเธอชอบเรียนนิเทศศาสตร์ อยากเป็นคนเขียนบทละคร
คนเล็ก...Pat
เป็นวิศวกรไฟฟ้า .....
อยู่แถวบางกรวย นนทบุรี เป็นคนเอาจริงเอาจังทุกเรื่อง ตรงต่อเวลา จะทำอะไรต้องวางแผนทุกอย่างและตลอดเวลา มีน้ำใจ ห่วงใยแม่ที่สุด แม่ต้องคอยแนะนำให้ปล่อยวาง ที่จริงแล้วเธอนิสัยเหมือนแม่ ตอนทำงานใหม่ๆ
ปัจจุบันเป็น แม่..ทางไกล
-
ตอนเย็นๆ ก็โทรไปคุยกับลูกบ้าง
-
เมื่อได้โอกาส..ก็ไปเยี่ยมลูกบางเวลา
-
เมื่อลูกกังวลบางประการเกี่ยวกับการทำงาน การเรียนปริญญาโท เราก็คอยเตือนสติให้ทำใจให้สบาย ขอให้ตั้งใจทำงานหรือเรียนให้ดีที่สุด ได้เท่าไหร่ ก็เท่านั้น เพราะเราทำดีที่สุดแล้ว แม่ไม่ได้หวังว่าลูกจะต้องสอบได้คะแนนดีดี ขอให้เรียนแล้วนำมาใช้ในชีวิตจริงได้ ก็พอแล้ว
-
เมื่อลูกไม่สบาย เราก็ดูแลกันทางโทรศัพท์ ถ้าเป็นไม่มาก ฟังอาการแล้วก็แนะนำให้ซื้อยาหรือไปหาหมอ ลูกคนโตไม่ค่อยมีปัญหาเพราะเธอมีประกันสังคม รพ เอกชน ไปหาหมอสะดวกเพราะอยู่ใกล้ที่พัก คนเล็กก็มี รพของ กฟผ แต่เธอชอบมาหาหมอที่ รพ ที่แม่ทำงานอยู่
ทุกวันนี้ ...
ลูกทำทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง ดูแลตัวเองได้ ซักผ้า รีดผ้า ทำกับข้าวแบบง่ายๆได้ แต่เวลาแม่ไปเยี่ยม ยังชอบให้แม่ช่วยถูห้องและเก็บห้องให้ เพราะเธอบอกว่า แม่ถูบ้านสะอาดที่สุด ตอนนี้เธอขับรถยนต์ในกรุงเทพฯได้ในถนนบางสาย ลูกจะคอยเป็นห่วงแม่มากกว่า เวลาเราเดินทางคนเดียว กลัวแม่หลงทาง ..
เรามีโอกาสเห็นพัฒนาการของลูกจากวัยเด็กจนโต
มาถึงวันนี้ ...
เราก็ภูมิใจที่เกิดมาเป็นแม่...
แก้ว..
ความเห็น (27)
โปรด "อย่าเลี้ยงลูกทางโทรศัพท์" อย่างเดียวนะครับ
ขอบคุณค่ะ คุณอักขณิช ที่แนะนำ
ก็หาโอกาสไปเยี่ยมลูกบ้าง 2 เดือนครั้ง
ไปพักผ่อน ทั้งพ่อ แม่ลูก ปีละ 1-2 ครั้ง
สวัสดีครับ ตามมาชื่นชมผลงานครับ
คนเป็นพ่อ, แม่ ก็คงจะอย่างนี้เกือบทุกคนแหละเนาะ
เฝ้ามองวันที่ลูกเติบโต และประสบผลสำเร็จ
ดีใจด้วยครับที่ลูกๆ เก่งและเป็นไปดั่งที่แม่เฝ้าฝัน
ในขณะเดียวกันก็คงต้องเสียใจกับพ่อ, แม่หลายคน
ที่ต้องระทมกับความไม่เอาไหนของลูกๆ
จะติดตามอ่านบันทึก ของ แม่แก้ว เอ้ยพี่แก้ว (เรียกไงดีน่า)
เข้าใจความรักผูกพันเช่นนี้ค่ะ การเป็นที่ต้องการของกันและกัน คือคุณค่าที่ดีของชีวิตครอบครัวนะคะ
- สวัสดีค่ะ พี่แก้ว
- น่าภาคภูมิใจมากค่ะ
ตอนลูกเรียนมัธยมไม่ซื้อโทรศัพท์มือถือให้ จนกระทั่งไปเรียนมหาวิทยาลัยจึงซื้อให้คนละเครื่อง แรกๆก็โทร.หาทุกวัน เราให้แบบเติมเงิน ใช้มากไม่ได้ แต่พักหลังเราโทร.ไปเพื่อให้ลูกประหยัด นานเข้าเขาก็ไม่โทร.มา แต่พอโทร.มาหาถามว่า พ่อเป็นไงบ้าง แม่เป็นไงบ้าง นั่นเป็นสัญญาณว่าตังค์หมด..ฮา...
พี่แก้วครับ
น้องโตเป็นสาวแล้วครับ
แต่พี่แก้วก็ยังสาวอยู่
สาว-สาว-สาว- เลยครับ
น่าปลื้มใจกับพี่แก้วและพี่เขยนะครับ
คุณพาดีซอ
จริงๆแล้ว การเลี้ยงลูก ตอนวัยรุ่นจะเลี้ยงยากที่สุด
เราจะต้องคอยเป็นเพื่อน ให้ลูกได้ระบายในสิ่งที่เขากดดัน
ช่วงทำงาน ก็เป็นช่วงที่เธอจะต้องปรับตัวกับการทำงานระยะแรก เราต้องคอยให้กำลังใจ
ในช่วงนี้เป็นช่วงที่แม่ สบายใจที่สุดจ๊ะ
พี่ใหญ่คะ
มีลูกเหมือนมีเพื่อนค่ะ พอลูกโต ลูกต้องไปทำงานไกลบ้าน ก็เหงาเหมือนกันค่ะ
ป้าแดงคะ
ขอบคุณค่ะ โชคดีที่ลูกเติบโตและได้ทำงานให้เป็นประโยชน์ต่อสังคมได้ค่ะ
ท่านอัยการคะ
เหมือนกันค่ะ ตอนนี้มีแต่แม่เท่านั้นที่ต้องเสียค่าโทรฯ
เพราะลูกจะต้องการประหยัด หรือคิดว่ายังไงเราก็ต้องโทรไป
คุณอดิเรกคะ
เวลา พ่อ แม่ลูกไปด้วยกันเขาแซวว่า พ่อมีลูกสาว 3 คน
5555...ไม่คุยนะนี่
เลี้ยงลูกแบบเดียวกันเลยค่ะ มีลูกสาว 2 คน คนโตเป็นนิสิตแพทย์ปี 4 คนเล็กกำลังเรียน ม.4 คาดหวังว่าอนาคตลุกจะเรียนรุ้และทำอะไรได้ด้วยตัวเอง เหมือนกัน ขอบคุณที่แบ่งปัน นะคะ ชื่นชมคุณแม่ค่ะ
ตอนเด็กพอลล่าอยากเรียน วิศวะ เหมือนกันค่ะ
แต่แม่บอกว่า พยาบาล เหมาะกับผู้หญิงมากกว่า เชื่อแม่ค่ะ
รู้สึกว่าตัวเอง ห้าว และแมนกว่าที่คิดค่ะ อิอิ
เท่ จังเลยน้องๆ ทั้งสอง
ขอบคุณพี่แก้วที่มาแบ่งปัน
เชื่อว่า แม่ทุกคนคงมีความรู้สึกแบบนี้ ห่วงไปทั้งหมด
ตอนนี้ติกก็กำลังปล่อยลูกชาย ให้เขาเข้าไปอยู่หอ จ่ายเงินเป็นรายเดือนเพื่อฝึกบริหารจัดการ
เหมือนกันค่ะ ตอนนี้มีแต่แม่เท่านั้นที่ต้องเสียค่าโทรฯ
เพราะลูกจะต้องการประหยัด หรือคิดว่ายังไงเราก็ต้องโทรไป
เหมือนกันอีกคะ พี่แก้ว
คุณเนาวรัตน์คะ
ขอบคุณที่มาทักทาย การเลี้ยงลูกเป็นสิ่งที่น่าเรียนรู้ ลูกจะเป็นอย่างไรอยู่ที่การเลี้ยงดูแลทำให้ดูด้วยค่ะ
พอลล่าคะ
พี่ว่าพอลล่า ดูท่าทางคล้ายวิศวกรเหมือนกันนะ เท่ ทะมัดทะแมง แต่เราเป็นพยาบาลก็ดูดีเหมือนกันค่ะ
ติก
การดูแลลูกชาย ก็เป็นเรื่องที่พี่แก้วไม่มีประสบการณ์ เพราะมีแต่ลูกสาว
การเลี้ยงลูกชายให้ได้ดี พี่เห็นน้าของพี่เลี้ยงลูกชาย ทั้งกอดทั้งหอม ทั้งชื่นชมลูก โตมาเป็นชายชาตรี รับผิดชอบดีมากๆค่ะ
เดี๋ยวนี้ไกลก็เหมือนใกล้คะ
สาว-สาว-สาว เห็นด้วยคะ :-)
พี่แก้วไม่บอกไม่รู้นะนี่ว่าลูกๆ โตเป็นสาวกันแล้ว นึกว่าลูกๆ ยังเล็กอยู่เลย เพราะคุณแม่ยังสาวไงค่ะ :)
มาให้กำลังใจคุณแม่ทางไกลค่ะ
คิดดูแล้ว น่าจะจุดประเด็นชวนคุยกันเรื่องการเลี้ยงลูกทางไกลนะค่ะ เพราะสมัยนี้ลูกๆ ต้องห่างจากครอบครัวเพราะเรื่องเรียนและการทำงานค่อนข้างเยอะเหมือนกันค่ะ ^_^
ไกลก็เหมือนใกล้จริงค่ะ ทั้งมือถือ face book
แต่ยังไงก็ต้องพบกันอย่างน้อย 2 เดือน 1 ครั้ง
เพื่อจะได้เห็นหน้าตากัน
ดร จัน
พี่แก้วมีลูกสาวคนแรก ..ตอนนั้นอายุ 24 ปีค่ะ คนที่สองห่างกัน 1 ปี 6 เดือน
ตอนนี้ลูกๆ..เลยโตทันแม่
น้องมะปรางค์
ดีนะ
ประเด็นเลี้ยงลูกทางไกล บางคนก็ไกล แบบต้องอยู่หอพัก บางคนต้องไปทำงานคนละจังหวัด บางคนต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ เป็นต้น
เพราะจะทำยังไงลูกถึงจะดำรงตนให้เป็นคนดีอยู่ได้ เมื่อไกลพ่อ แม่
พ่อ แม่จะจัดการอย่างไร
หัวอกเดียวกันเลยค่ะลูกคนโตเข้ามหาวิทยาลัย
คิดถึงมากมายก็ได้แต่โทรหา
เดือนนึงพยายามไปเจอครั้งนึงค่ะ
หวัดดีค่ะพี่แก้ว
ต้องบอกว่าลูกสาวสวยมาก และดูทันสมัย ฉลาด สวยเหมือนแม่เลย
แดงก็คิดเหมือนกัน คนโตคงไม่ห่วง เพราะช่วยงานบ้านเอาตัวรอดได้ แต่คนเล็ก ก็กำลังฝึกให้ทำอาหารทานเอง เวลาชิมต้องบอกว่าเยี่ยมอร่อยมาก
ลูกๆเรียนเก่งมากนะคะพี่ เป็นบุญวาสนาเลยนะคะ
วันนี้โทรไปแซวลูกทั้งสองตอนเย็นๆ
คนเล็กไปออกกำลังกาย ดูแลสุขภาพดี
คนโต บอกงานหนักมาก รายงานก็มาก นั่งทำงานโต๊ะเล็กหน้าคอม ปวดหลัง แม่ขอเตือนว่า ต้องเปลี่ยนที่นั่งบนดต๊ะทำงาน