ให้ปลา, สอนจับปลา แล้วอย่าลืมสอนขายปลา!
- เราต่างคุ้นเคยกับสุภาษิต "ให้ปลาฉันหนึ่งตัว ฉันมีกินแค่หนึ่งวัน สอนฉันจับปลา ฉันมีกินตลอดไป"..
-
นี่เป็นความจริงแต่อยู่บนสมมติฐานว่า ผู้นั้นรู้วิธีจัดการกับปลาที่หามา คือ
การทำให้สุก มิฉะนั้นเขาก็ต้องกินปลาดิบ เสี่ยงต่อพยาธิใบไม้ในตับ
รู้วิธีถนอมอาหาร มิฉะนั้นเขาก็จะไม่มีปลากินในช่วงฤดูมรสุมที่ออกหาปลาไม่ได้
รู้วิธีเอาปลาไปขาย มิฉะนั้นถึงเขาก็จะได้กินแต่ปลา ไปตลอด ! -
มองมาที่ การพัฒนาคน..
หากเราให้เป็นของ เป็นเงิน ไม่ว่าจะครั้งเดียว หรือขึ้นเงินเดือนกี่ร้อยกี่พันบาท ก็เปรียบเสมือนการให้ปลา
หากเราเพิ่มพูนวิชาชีพแก่เขา ก็เปรียบเสมือนการสอนจับปลา
แต่..ลำพังเพียงความรู้เฉพาะอย่าง มิได้การันตี ความสำเร็จในชีวิต
มาดูตัวอย่างในชีวิตจริงกันคะ...
- ข้าพเจ้าเป็นขาประจำของ "ห้าง Goodwill" เหตุผลคือ ของดีราคาถูก แถมซื้อแล้วยังภูมิใจที่เป็นส่วนหนึ่งในการช่วยผู้ด้อยโอกาสอีกต่างหาก
- อะไรนะ ? มีห้างแบบนี้จริงๆ หรือ
จริง..ของดีราคาถูก เพราะสินค้าส่วนใหญ่ เป็นข้าวของเครื่องใช้ สภาพดีถึงดีมาก ของผู้ล่วงลับ ที่ญาตินำมาบริจาค.. - ใช้ของคนตายไม่กลัวเจ้าของมาทวงหรือ..
ก็ยังไม่เคยเจอนะ ข้าพเจ้าเชื่อว่า เป็นเพราะจิตของผู้ล่วงลับมิได้ผูกพันกับของนอกกายเหล่านี้ อีกทั้งการได้ช่วยผู้ด้อยโอกาส น่าจะส่งผลบุญให้ผู้ล่วงลับ ต่างจากของโจรที่ปล้นขโมยมา เปรียบเหมือนตอนผ่าศพอาจารย์ใหญ่ เราก็ไม่รู้สึกกลัว เพราะรู้ว่าท่านเจ้าของร่าง มีความเต็มใจ และท่านยังได้รับอานิสงค์จากวิทยาทานที่ให้กับนักศึกษาแพทย์ด้วย.. - ข้าพเจ้าเชื่อว่า เมื่อตายแล้ว เอาร่างไปมิได้ฉันใด สิ่งของผู้ตาย หากนำไปเผาก็คงติดตามไปมิได้ฉันนั้น..เอามาต่อชีวิตให้กับคนที่ยังมีลมหายใจมิดีกว่าหรือ
... - แล้วช่วยผู้ด้อยโอกาสตรงไหน
Goodwill เป็นองค์กรอิสระ ที่ "เลี้ยงตนเอง"โดยมีพันธกิจดึงผู้ด้อยโอกาสมายืนในสังคมได้อย่างมีศักดิ์ศรี ด้วยหลักการ "สอนจับปลา" และ "สอนขายปลา" - ผู้ด้อยโอกาส คือ กลุ่มคนพิการ คนไม่ได้รับการศึกษา รวมทั้งผู้อพยพมาจากประเทศโลกที่สาม..ปีที่แล้ว Goodwill ได้ให้งานทำแก่คนเหล่านี้ 2.4 ล้านคน และ "ศิษย์เก่า" 1.7 แสนคน มีศักยภาพหางานจากบริษัทอื่นๆ ด้วยตนเอง .. ที่มา
- สอนจับปลา ด้วยการ ให้งานทำในร้าน ตั้งแต่งานไร้ฝีมือ อย่างทำความสะอาดของบริจาค ไล่ไปจนถึง งานใช้ทักษะ อย่างการทำบัญชีสินค้า
- สอนวิธีขายปลา ด้วยการสอนสิ่งจำเป็นในการแข่งขันสมัครงาน เช่น ภาษาอังกฤษ เทคนิคการเข้าสังคม ทักษะการสื่อสาร..เพื่อให้ คนเหล่านี้ สามารถออกไปหางานอื่นๆ ที่ต้องการให้สูงสุดของศักยภาพตน แทนที่จะจำกัดอยู่แค่การขายของใน goodwill ตลอดไป
... - การให้โอกาส คือทานอันยิ่งใหญ่...
-
Goodwill สาขา seattle : คุณป้า นั่งจองโซฟาที่จะซื้อ
- ภายใน ดูเผินๆ เหมือนห้างสรรพสินค้าทั่วไป แต่เป็นของบริจาคท้้งนั้น
- วันนี้ได้ ตะกร้าผ้า กับที่แขวนเสื้อ
ความเห็น (22)
ขอบคุณค่ะ เป็นแนวคิดที่ดีมาก ได้ประโยชน์หลายต่อค่ะ
เห็นด้วยครับ แต่แปลกใจที่เมืองไทยมีร้าน Goodwill ด้วยหรือครับ
คำอธิบายบอกว่า Goodwill สาขา Seattle
ใช่คะ ประโยชน์หลายต่อ บิดนิดหนึ่ง เปลี่ยนจากอามิสทาน เป็นวิทยาทาน คะ :-)
สวัสดีคะ เท่าที่ทราบตอนนี้ที่เมืองไทยยังไม่มีองค์กรขนาดใหญ่แบบ goodwill คะ
แต่มีกลุ่มจิตอาสา ทำกิจกรรมดีๆ หลายกลุ่มคะ
ขณะเขียนบันทึกนี้ กำลังศึกษาในอเมริกาและมาเยี่ยมคนใกล้ตัวที่ seattle, WA คะ
ชอบใจแนวคิด "ของบริจาคสร้างงาน" "เปลี่ยนอามิสทาน เป็นวิทยาทาน" และอยากให้เกิดในบ้านเราเพิ่มขึ้นคะ
ของไทยเรา ใครก็ไม่รู้ให้ประชานิยมจนติดกันไปทั้งเมือง
ให้ปลาแล้วยังครับ คนต่อมาก็ แจกต่อกันอีก
คนนี้ ก็ได้ข่าวแว่วๆ ว่าจะมาแจกอีกเพียบ
ชาวประชาจะไปหาปลา จับปลา กันเปล่าหนอ
น้องๆ หนู ท่องบทนี้ ถ้าไม่ออกไปหาปลาเอง
อย่างน้อยให้รู้คุณค่าของปลาหน่อยก็ยังดี ;-)
ป.ปลานั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป
ขนส่งจากแดนไกล
ใช้น้ำแข็งเปลืองน้ำมัน
แช่เย็นก็เสียไฟ หุงต้มไซร้แก๊สทั้งนั้น
พลังงานต้องหมดกัน โอ้ลูกหลานจำจงดี
น่าสนใจมากค่ะ
น่าจะมีคนนำมาทำที่เมืองไทยบ้างนะคะ
จะได้เป็นทั้งผู้บริจาค และผู้ซื้อค่ะ
การให้โอกาส คือ การให้ทานอันยิ่งใหญ่ ... เป็นสัจธรรมที่สุดครับ ;)...
แต่หลายครั้งเรามักจะทิ้ง หรือ ละเลยโอกาสที่ผ่านมาใช่ไหมครับ
หา "สติ" เพื่อเก็บ "สตางค์" หรือ หา "สตางค์" เพื่อเก็บ "สติ" ดี
ขอบคุณครับคุณหมอที่หาเรื่องให้คิดทุกวันเลยเนี่ย 555
เพิ่งรู้ว่าในดลกใบนี้มีอะไรแบบนี้ด้วย จริงๆ ก็ยังมีอะไรอื่นๆที่เราเองยังไม่รุ้
เยี่ยมเลยคะ
เชื่อว่าคนไทยเรามีจิตใจเผื่อแผ่อยู่เป็นทุนเดิม
เพียงแต่เพิ่มเรื่องบริหารจัดการ
หา "สติ" เพื่อเก็บ "สตางค์" หรือ หา "สตางค์" เพื่อเก็บ "สติ" ดี
ลึกซึ้งอีกแล้วนะคะ :-)
คิดว่า
ที่แน่ๆ หากขาดสติ ปล่อยโอาสดีๆ ไป หรือกลายเป็นให้โอกาสคนไม่ดี ก็เสีย สตางค์
แต่เก็บสตางค์ จะช่วยเพิ่มสติ หรือ ทำให้ขาดสติ มากขึ้น อันนี้ไม่แน่ใจคะ
ยินดีคะ หวังว่าโอกาสหน้าคงได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันอีกนะคะ :-)
Glad to see that you have let go of an ego --to own things--.
I don't have issues 'to use' many pre-used things.
When we no longer need things, why do we want to hold on to them.
Many people keep things because they can't let other people use their things.
I heard from somewhere: why do we want to own a drill, when we only want a few holes?
[One of the Buddha's rules [vinaya] is 'to reuse clothes used to cover the dead'. We can learn from this.]
[In Aus, these shops go by the name 'op shop' (Opportunity Shop), Many charity organizations run them to get 'fund' for their work. In a way, we can use them as a 'snob meter' --that measure how snobbish people in this area are-- ;-) ]
เมืองไทยก็คงจะเป็นที่ วัดสวนแก้ว ของพระอาจารย์พยอม ที่นนทบุรีค่ะ
แต่สภาพของสินค้าไม่มีการจัดการ นำมาวางเรียง ๆ (สุมๆ ๆ) ตามสภาพ ไม่มีการทำความสะอาดก่อน ของจึงเก่าและไม่น่าใช้ไปอย่างน่าเสียดายค่ะ
Prof.Sr,
Thank you for your thoughtful comment.
I am curious how different between the charities in snobbish (หัวสูง?) area and down to earth area.
As I notice, Goodwill is somewhat an "economic meter" ie, Goodwill in Bellvele Seattle ( Microsoft head quater) have more "high end" stuffs than average.
แนวคิดท่านพระพยอม นำสิ่งเหลือใช้มาสร้างงาน นับว่าน่าชื่นชมเช่นกันคะ
โดยเฉพาะสินค้าอิเลคโทรนิคส์..คาดว่าต่อไปจะเป็นของรกบ้าน ที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
เอาไปทิ้งก็เสียต่อสิ่งแวดล้อม
..แต่อย่างที่ว่าคะ ถ้ามีการจัดให้ดูดี จะเพิ่มมูลค่าของได้อีก
การให้โอกาส คือทานอันยิ่งใหญ่
รู้วิธีจับปลาเป็นแล้ว ต้องรู้วิธีขายปลาด้วย
ไม่มีในตำราครับ.......
เรียนจบแล้ว...ต้องรู้จักนำความรู้ไปให้เกิดประโยชน์ต่อตนเอง สังคมและประเทศชาติ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณที่ให้เกียรติติดตามคะอาจารย์
ใช่คะ วิธีขายปลา มักไม่มีในตำรา
การให้เรียนรู้ตามสภาพจริง เพื่อไปทำประโยชน์ได้ในสภาพจริง
จึงเป็นแนวคิดการศึกษายุคใหม่ที่น่าสนใจ
ชอบบทความของ ท่าน อ.วิรัตน์ ศรีคำจันทร์ เรื่องยกเครื่องการศึกษาฯ คะ
Two things I would like to make clear:
1) "Prof. Sr" is not a correct way to address me ;-) . I am not 'officially' in a teaching profession and have no claim to such title. 'SR' is my 'initials' (firstname and surname). I have been scribbling 'sr' on documents for 'yonks' (since the days in public service).
2) You've got the idea of 'snob meter'.
My nearest town sports 4 opshops, 2 with mostly local contents and the others with wider regional contents.
By 'contents' I mean 'pre-used things' ;-)
The local opshops have lot of old (fashion) clothes, old crockeries, cutleries and utensils. Lots of antiques.
The regional opshops have furniture, books, electricals, toys, gadgets and more 'modern' things.
You can tell what the demography of this town is like, can't you? ;-)
สวัสดีครับ แวะเวียนมาทักทายครั้งแรกครับ...
ดีจริงครับ เป็นวิธีคิด และวิธีปฏิบัติที่ดีมากจริงๆๆ ในเมืองไทยมีไหมครับ
จะได้ตามไปช่วยอุดหนุนบ้าง....
Khun Sunthorn, ( sorry for my misunderstood, I hope this time would be right :-)
Thank you for the clarificaton :->
I think for fun that
if there were a goodwill-like in Chiang Mai, my hometown, it will be as your local opshops.
While one locate in BKK would be as the regional opshops.
ขอบคุณคะ หวังไว้เช่นนั้นเช่นกันคะ