ความเหงาเจ้าอยู่ไหน?
ความเหงาเจ้าอยู่ไหน
หลากอารมณ์โถมผ่านม่านรู้สึก
ในสำนึกโศกซ้ำจนย่ำแย่
หรือสุขแสนแดนสรวงในดวงแด
ยังเผื่อแผ่ความเหงาเข้าปะปน
เกิดคำถามความเหงาเจ้าอยู่ไหน
หลบอยู่ในปลายตรอกซอกถนน
แอบสิงสู่อยู่ในดวงใจคน
หากหลงทนเป็นทาสแทบขาดใจ
ถามชาวดงธรรมดาในป่าดิบ
เขากระซิบตอบว่า “ข้าไม่ใช่”
“ข้าพอเพียงปล่อยวางอยู่ข้างใน
เหงาอยู่ไกลเกินกว่าหาไม่เจอ”
ถามเรื่องเหงาชาวกรุงยิ่งยุ่งกว่า
บ้างตอบ “มาทุกคราวที่เราเผลอ”
บ้างไม่เหงาไม่เคยเลยนะเออ
บ้างละเมอยังเหงาจนเรางง
เหงาไม่ใช่อาคารสถานที่
เหงาไม่มีชนชั้นอันสูงส่ง
เหงาไร้คำจำเพราะหรือเจาะจง
เหงายังคงเคว้งคว้างพลางล่องลอย
หลบในเรือนรู้สึกอันลึกเร้น
เอื้อมมาเค้นบังคับจับแล้วปล่อย
ไปแล้วมามาแล้วไปไม่เคยคอย
เห็นเพียงรอยเลาเลาเงาบางบาง
(ขอบคุณทุกภาพจากอินเทอร์ใกล้มือคว้า)
โสภณ เปียสนิท
39/3 เขาพิทักษ์ หัวหิน ประจวบคีรีขันธ์ 77110
ความเห็น (35)
เรียนท่านอจ.โสภณ
- ตำตอบของ...ความเหงา...อยู่ที่ "จิต+ใจ" ( มุมมองของผู้ตอบนะคะ)
เรียนคุณสมศรีครับ
- ฮั่นแน่ มีคนเห็นความเหงาแล้ว
- เจ้าแอบอยู่นี่เอง
- ไม่ใกล้ไม่ไกล
- แต่หาเท่าไรก็ไม่เจอ
- ทุกยามเผลอก็เจอทุกที
เหงาจัง...
อาจารย์เก่งจังนะคะ
แต่งกลอนก็ดี
บทความก็เขียนเก่ง
บทวิเคราะห์ก็ได้
บรรยายความสุขธรรมชาติก็น่าอ่าน
อยากเรียนแบบบ้างสักครึ่ง...ก็ยังดี
เหงา คำนี้บางคราก็เคยเหงา
แก้ด้วยเราหาใช่ใครอื่นใดหนา
ทำทุกวันทำให้ชิน ทำให้ชา
จะรู้ว่าความเหงานั้นไม่นิรันดร์..
แอบมาแต่งกลอนแก้เหงาด้วยคนครับ อาจารย์..
@@@เสียงถามหาความหงอยเหงาเจ้าอยู่ไหน
ใครต่อใครถึงต้องอ้างไม่ห่างหาย
มีตัวตนหรือล่องหนจนชีพวาย
หาแทบตายกายแนบใจใจแนบกาย@@@
เรียนคุณครูลำดวนครับ
- ขอบคุณครับ รู้ว่ายอแต่อดยิ้มไม่ได้ครับผม
มันมาบ่อยครับ อาจารย์ เวลาเผลอสติ มันทำร้ายเสียจนลืมตัว
เรียนคุณปีเตอร์พีครับ
ขอบคุณสำหรับคำกวี
ที่มาเติมเต็มนะครับ
เป็นเวทีทดลองเขียนกันครับ
เรียนครูไก่ครับ
ขอบคุณสำหรับกวีเพราะๆ
นำมาวางไว้ เพื่อเพิ่มอรรถรส
แลกเปลี่ยนบทกวีกัน
เรียนคุณพ.แจ่มจำรัสครับ
ผมเคยเหงาครั้งแรกที่จำได้คือ
ตอนออกจากบ้านไปเป็นเณร
ตอนเย็นยามโผล่เผล้ เห็นแสงตะวันที่ขอบเขา
นกดุเหว่าร้องมาไกล ๆ นั่งใกล้กุฏิริมป่าช้า
วังเวงสุดๆ ร้องไห้เป็นอาทิตย์
หลังจากนั้น ไม่ร้องไห้ ปีหนึ่งกลับบ้านแค่ครั้งสองครั้งเท่านั้นเอง
สวัสดีครับอาจารย์โสภณ
เห็นอาจารย์ที่ไร นึกถึงท่านอาจารย์ ดร.สุนทร ท่านเคยเป็นพระจบ ดร จากอินเดีย
แปลเก่งมาก แปลคำสวดมนต์จากไทย เป็นอังกฤษ
แต่งกลอนก็เพราะ มหาวิทยาลัยที่นี่จ้างไปเป็นอาจารย์ท่านก็ไม่เอา
ตอนนี้ท่านสึกไปเสียแล้ว ไม่ได้เจอมาหลายปี เพราะกลับไปอยู่เมืองไทย
ได้เห็นอาจารย์ก็เหมือนเห็นกัลยาณมิตรนะครับ
เรียนคุณบ้านไกลครับ
- อาจถือเป็นการประกาศตามหามิตร
- ไปด้วยในคราวเดียวกันนี้
- หากท่าน อ.ดร. ผ่านมาทางนี้
- โปรดแจ้งให้ทราบด้วยนะครับ
โอ้ความเหงา มันช่างหนาว มันช่างยาวนานและทุกข์ทน รอคอยใครบางคน มาหยุดมัน
เหงา = คนไม่มีแฟน
เหงามาก = คนที่เคยมีแฟน
เหงาที่สุด=คนที่มีแฟนเหมือนไม่มี
สวัสดีค่ะ อจ.มาให้กำลังใจและเก็บเกี่ยวความรู้ รักษาสุขภาพค่ะ
- ความเหงา ไม่มีตัวตน ยังสามารถนำมาแต่งเป็นบทกลอนที่ไพเราะเพราะพริ้งได้
- มีตัวตนขึ้นมาเลย
- ความเหงาของอาจารย์โสภณ น่ารักดีนะคะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์
- มาถามหาที่มาของความเหงาเช่นกัน
- อ่าน...แล้ว...ยังหาเหงาไม่เจอ
- แอบซ่อนไว้ตรงไหน เผลอเมื่อไรมาทุกที
- มันเป็นของคู่ใจ ไม่อยากให้เขาหายไปไหนหรอก
- กล้วความอ้างว้างมากกว่าความเหงา ค่ะ อิๆๆ
- สวัสดีค่ะ อาจารย์โสภณ
- เขียนได้ไพเราะกินใจคนเหงาดีจังค่ะ
-
...อันความเหงาใครเคยเศร้าเฝ้ารู้สึก
ชำแรกลึกในกมลคนท้อถอย
ยามอยู่เดียวเปลี่ยวจิตคิดเฝ้าคอย
ตะวันคล้อยยิ่งเจ็บปวดร้าวรวดใจ...
ดอกไผ่ - อิอิ กลอนพาไป...คนเหงาคือคนที่อยู่ว่างแล้วก็นั่งจ่อมจมอยู่กับตนเอง
แท้จริงชีวิตนี้มีอะไรให้ทำอีกมากมาย ถ้ารู้จักหาอะไรทำชีวิตนี้ไม่มีเหงานะคะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
อาจารย์แต่งกลอนได้เพราะมากๆ เลยค่ะ
ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ^^
- อยากเจอจังเลยค่ะ เจ้าความเหงาเนี่ย
- วันๆ หาเวลาว่างแทบไม่ได้
- เสียใจด้วยนะเจ้าความเหงา
เรียนคุณ Nopparat ครับ
- เหงา = คนไม่มีแฟน
- เหงามาก = คนที่เคยมีแฟน
- เหงาที่สุด=คนที่มีแฟนเหมือนไม่มี
ผมว่าคำนี้เท่ดีมากเลยครับ
เรียนคุณมะลิครับ
ขอบคุณที่แวะมาเสมอ
เรียนครูดาหลาครับ
- โดยแท้แล้วความเหงาคืออาการของจิตที่ขาดความดีหล่อเลี้ยง
- โดยแท้แล้วความดีก็คือบุญ
- โดยแท้แล้วบุญก็คือคุณธรรมทุกข้อ แต่ละข้อ
- โดยแท้แล้ว หากต้องการแก้ความเหงา
- ต้องแก้ด้วยการทำความดีทุกข้อครับ
- เต็มเปี่ยมเมื่อใดความเหงาก็หายไป
เรียนครู
ครับ
เท่เลยครับ หากไม่เหงาแล้วกลัวอ้างว้าง
ว่าไปนั่นเทียวนะครับ
- เกือบตีหนึ่งแล้ว
- ข้างนอกเงียบงันกันไปหมด
- มีเพียงเสียงแมลงกลางคืนร้องร่ำจากที่นี่ที่นั่น
- แว่วเสียงหมาเห่ามาไกลๆ จากที่ไหนสักแห่ง
- อาจมีบางห้องเปิดโทรทัศน์
- ความมืดครอบคลุมฟ้าสนิท
- แม้ฝนไม่ตก แต่ก็ไม่มีหมู่ดาวให้มองหา
- มวลเพื่อนพ้องต่างก้าวเข้าสู่นิทรารมณ์ใต้ผ้าห่มอันอบอุ่น
- เพื่อรออรุณรุ่งของวันพรุ่งนี้ เพียงเพื่อจักได้มีชีวิตอยู่อีกหนึ่งวัน
- และวันต่อไป
เรียนคุณธรรมทิพย์ครับ
- ขอบคุณที่แวะมา
- แถมเอากวีมาแบ่งปัน
- ผู้ผ่านทางอ่านแล้วจะได้มีความสุข
- เป็นสุนทรียะของชีวิตนะครับ
อ่านแล้วคิดถึงเพลงพี่ปู พงษ์สิทธิ์ค่ะอาจารย์
ขอบคุณสำหรับดอกไม้ใน blog ของหนูนะคะ ^^
ความเหงาจาก...ป่าคอนกรีต..ค่ะท่าน
เรียนคุณต๋อมแต๋มครับ
เอาภาพที่ไหนมานี่ น้ำตาเป็นสายเลยครับ
แถมคำประกาศเท่ไม่เบาเลยครับผม
เรียนคุณชาดาครับ
แจ้งว่าเหงาจากป่าคอนกรีต แสดงว่าอยูในเมืองก็เหงา
อยู่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดายก็เหงาได้ ตามที่ว่า.......
เหงาไม่ใช่อาคารสถานที่
เหงาไม่มีชนชั้นอันสูงส่ง
เรียนครูอัมพรครับ
ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจ
เรียนคุณหนูรีครับ
ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจ
เรียนคุณบุษยมาศครับ
ขอบคุณที่มาเยือน น้องครามคงยิ้มให้ได้แล้วใช่หรือเปล่าครับ
- ไม่มีแม่วันนี้ไม่มีลูก
- แม่ผู้ปลูกไม้ต้นจนเติบใหญ่
- โดยไม่หวังแสวงหาค้ากำไร
- น้อมดวงใจให้แก่แม่ของเรา
