ชาวบ้านที่อยู่ต้นน้ำจะนำน้ำมันยางที่ใช้ผสมกับขี้ชันเพื่อนำไปอุดเรือไปขายกับคนปลายน้ำที่มีอาชีพประมง คนกลางน้ำมีอาชีพทำนาก็นำข้าวมาขายหรือแลกกับคนต้นน้ำหรือปลายน้ำ มีความสัมพันธ์กันแบบเครือญาติ ผูกความสัมพันธ์โดยใช้คำว่า เกลอ มาเชื่อมร้อย เป็นวิถีที่เรียบง่ายต่างพึ่งพิงอิงอาศัย มีความรักสามัคคี ถึงเวลาเก็บเกี่ยวก็มา "ซอมือ" กัน
ฝนตกกระหน่ำ กระแทกกับใบไม้ กระเด็นลงพื้นดิน กระชากกรวดหินดินทรายใบไม้เศษซากพืชซากสัตว์ ยาฆ่าหญ้า ยาฉีดแมลงลงสู่ลำห้วยลำคลอง หนอง บึง ปลาน้อยปลาใหญ่ต่างแหวกว่ายหลีกหนี เพราะสารพิษตัวดี ต้องพาชีวีวอดวาย
สายน้ำคลองท่าเชียด เป็นลำน้ำที่มีต้นกำเนิดจากเทือกเขาบรรทัดไหลสู่ชุมชนตะโหมดซึ่งอยู่ต้นน้ำ ผ่านพื้นที่นาในอำเภอบางแก้ว และลงสู่ทะเลสาบที่ตำบลจองถนน อำเภอเขาชัยสน จังหวัดพัทลุงที่มีอาชีพประมง
สายน้ำแห่งนี้เป็นสายเลือดสำคัญของผู้คนที่อาศัยในบริเวณนี้ ด้านวิถีความเป็นอยู่ อาหาร อาชีพ และความเชื่อมร้อยทางฐานทรัพยากร ประเพณีวัฒนธรรมที่สืบทอดมาหลายชั่วอายุคน
มาบัดนี้สายน้ำลำคลองที่เคยมีน้ำเต็มตลิ่งเกือบทั้งปีกลับหดหายทิ้งไว้แต่ความตื้นเขิน ก้อนกรวดหินดินทรายเต็มท้องคลอง ฝูงปลาที่เคยแหวกว่ายเติบโตเพื่อเป็นอาหารผู้คนก็สูญหายไป น้ำที่เคยอาบเล่นของเด็ก ๆ ก็อาบเล่นไม่ได้เพราะจะคัน
เมื่อ 35 ปีที่แล้ว ผมอายุ 10 ขวบ ได้ตามพ่อกับลุงไปล่องไม้ให้ลุงเพื่อนำไปสร้างบ้าน โดยเอาไม้มาทำเป็นแพ จากบ้านตะโหมดที่ผมอาศัยอยู่ ซึ่งอยู่ต้นน้ำที่มีป่าไม้อุดมสมบูรณ์ไปยังบ้านของลุงอยู่บ้านจองถนน อำเภอเขาชัยสน ซึ่งอยู่ปลายน้ำ ระยะทางของสายน้ำที่เชื่อมกัน 42 กิโลเมตร ความลึกของน้ำขณะนั้นตลอดสายน้ำไม่ต่ำกว่า 1.5 เมตร ต้องใช้เวลาล่องไม้ถึง 2 วัน
ขณะที่ล่องแพไม้ไป พ่อเอามือหักกิ่งไม้เล็ก ๆ ขนาดเท่านิ้วชี้ยาวประมาณ 1 เมตรใช้เป็นคันเบ็ด นำเชือกไนล่อนสีขาวมัดปลาย เกี่ยวเหยื่อด้วยตั๊กแตนตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ริมคลอง แล้วหย่อนเบ็ดลงในลำคลอง แต่ละครั้งที่หย่อนเบ็ดลงไป 2 ถึง 3นาทีก็ได้ปลาขึ้นมาทุกครั้ง มีปลาแก้มช้ำ ปลาดุก ปลาขี้ขม ปลาโอน ปลากระดี่เป็นปลาประจำถิ่น นำมาร้อยพวงกับยอดผักริมคลองที่เก็บได้เพื่อนำไปฝากอาที่อยู่อำเภอบางแก้ว ซึ่งอยู่กลางน้ำเป็นอาหารมื้อเย็นนี้และเป็นที่พักของคืนนี้ก่อนจะเดินทางต่อในวันต่อไป
การไปมาหาสู่ชาวบ้านที่อยู่ต้นน้ำจะนำน้ำมันยางที่ใช้ผสมกับขี้ชันเพื่อนำไปอุดเรือไปขายกับคนปลายน้ำที่มีอาชีพประมง คนกลางน้ำมีอาชีพทำนาก็นำข้าวมาขายหรือแลกกับคนต้นน้ำหรือปลายน้ำ มีความสัมพันธ์กันแบบเครือญาติ ผูกความสัมพันธ์โดยใช้คำว่า เกลอ มาเชื่อมร้อย เป็นวิถีที่เรียบง่ายต่างพึ่งพิงอิงอาศัย มีความรักสามัคคี ถึงเวลาเก็บเกี่ยวก็มา ซอมือ[i] กัน ดั่งที่กล่าวไว้ว่า พริกอยู่บ้านเหนือ เกลืออยู่บ้านใต้ น้องให้ไก่มา พี่เอาปลาไป เรื่องราวเหล่านี้ได้หายไป เหมือนกับสายน้ำแห่งนี้
การรักษาฐานทรัพยากรธรรมชาติ ป่าไม้ สายน้ำ วิถีชีวิตชุมชนคนลุ่มน้ำคลองท่าเชียด เป็นการรักษาฐานชีวิตของคนที่นี้ด้วย ดั่งที่ว่า “น้ำคือชีวิต ป่าคือจิตวิญญาณ ดินคือแหล่งอาหาร ธรรมชาติคือลมหายใจ”
ต้นน้ำ : รากเหง้าเป็นคนอำเภอเขาชัยสน ซึ่งถือเป็นพื้นที่ปลายน้ำ รุ่นพ่อแม่ไปมาหาสู่พี่น้องในพื้นที่ต้นน้ำจนมีครอบครัวและย้ายไปตั้งรกรากที่อำเภอตะโหมด พื้นที่ต้นน้ำสำคัญของลุ่มน้ำทะเลสาบสงขลา จึงมีโอกาสได้สัมผัส สัมพันธ์ และเข้าใจวิถีของคนตั้งแต่ต้นน้ำ ปลายน้ำ และกลางน้ำ
ปัจจุบัน เป็นแกนนำเครือข่ายของพื้นที่ป่าต้นน้ำ ที่ทำเรื่องการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในพื้นที่ลุ่มน้ำทะเลสาบสงขลาอย่างแข็งขัน