ถึงแม้ผมจะต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตไป
ทั้งครอบครัว บ้าน การงาน และทรัพย์สมบัติ
รวมทั้งอิสรภาพ...
แต่ผมกลับพบว่า...มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ใครก็มิอาจพรากจากผมไปได้
นั่นคือ...
สิทธิ์ในการเลือกที่จะแบ่งปันในทุก ๆ ขณะ...
ผมเรียนรู้ที่จะสร้างการแบ่งปันจากสิ่งที่เล็กที่สุดที่ผมจะหาได้
เพียงแค่แบ่งปันน้ำใจเล็ก ๆ ให้กับผู้คนที่รู้จักและไม่รู้จัก
เพียงแค่แบ่งปันความรู้สึกที่ดี ๆ และไม่คิดร้ายคนอื่น
เพียงแค่คลิกอัฟโหลดเรื่องราวเล็ก ๆ แบ่งปันให้ผู้อื่น Share and Learn
ไม่ว่าสถานการณ์จะน่ากลัวและโหดร้ายแค่ไหน
ผมเรียนรู้ที่จะคอยควบคุมสติตนเองว่า...
การแบ่งปันของผมไม่ได้ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ภายนอก
หากเป็นการที่เราจะเลือกที่จะแบ่งปันภายใจของผมต่างหาก
และผมเรียนรู้อีกว่า...
การแบ่งปันของผมนั้น...ไม่เฉพาะกับผู้คน
แต่มีขอบข่ายถึงสิ่งที่มีชีวิตและไม่มีชีวิตในจักรวาล
สิทธิ์ในการเลือกที่จะแบ่งปันในทุก ๆ ขณะ
จะทำให้โลกของผมงดงามเสมอ....
บ่ายวันนี้ ผมได้ยิงหนังสะติ๊กเมล็ดกล้าต้นลานไกลออกไปไกลที่สุด
เพื่อต้นกล้าจะเติบโตต่อไป
ยิ่งผมยิงไปไกลเท่าไหร่
ผมรับรู้ว่า...การแบ่งปันของผม...ได้เดินทางไปไกลแสนไกลทวีคูณ...
หมายเหตุบันทึก :
23 ก.ค. 2554 ผมต้องเดินทางตี 3 ไปดูงานผู้สูงอายุ ที่วังน้ำเขียว และขากลับ ได้ไปเที่ยวอุทยานแห่งชาติทับลาน
ผมได้ยิงหนังสะติ๊กเมล็ดกล้าต้นลานไกลออกไปไกลที่สุด
เพื่อต้นกล้าจะเติบโตต่อไป
จึงได้กลายมาเป็นบันทึกเล็ก ๆ ชิ้นนี้ของผม
น้องทิมดาบครับ
ขอบคุณบันทึกดีดีที่ได้อ่านเช้านี้คะ
รอยเท้าที่ก้าวผ่าน วันวานที่ล่วงเลย กี่คนกันเล่าเอย จึงได้มาถึงวันนี้ ...
... สุขสันต์วันคล้ายวันเกิด ๒๓ กรกฎ ขอให้ทุกความฝัน สมหวังดั่งตั้งใจค่ะ
มาชื่นชมคติในการทำงานของพี่เพื่อสังคมค่ะ
ชื่นชมด้วยใจจริงนะค่ะ ^^
น่าประทับใจๆๆ ด้วยครับ ไปไหนก็สามรถเขียนมาได้ ผมไม่ได้เขียนอาไรนานพอควรแล้วๆๆ ต้องรีบกลับไปเขียนแล้วๆๆ ขอบคุณนะครับๆๆ
บันทึกเล็กๆ แต่ยิ่งใหญ่ในความรู้สึกของผู้อ่านค่ะ
ขอบคุณความรู้สึกแสนดีงามที่มอบให้ผู้คนรอบข้าง