อดทนด้วย.....พลังความรัก (หก )
ป้ายนี้อยู่ตรงกันข้ามกับโรงเรียนพอดี
หลังจากใช้ชีวิตการเป็นครูอยู่ที่ไทรโยคโดยไม่มีผู้บริหารมาอีกเกือบปี krugui ก็ถึงคราวพลิกชีวิตอีกครั้ง เมื่อคนใกล้ตัวได้ย้ายไปอยู่อีกที่หนึ่งถึงใกล้กว่าเดิมแต่ก็ไม่สะดวกที่จะเดินทางไปกลับ เลยมาปรึกษากันว่า.....เห็นทีจะต้องเอาลูกเข้าโรงเรียนในเมืองเสียทีเพราะไม่อยากให้อยู่โรงเรียนเดียวกับแม่ มันอาจจะทำความลำบากใจให้ครูประจำชั้นก็เป็นได้ จึงต้องไปเผชิญหน้ากับเจ้าหน้าที่คนเดิม ( ซึ่งคงคิดว่ายายคนนี้นี่มาอีกแล้ว ) เพื่อทำเรื่องขอมาช่วยราชการในอำเภอเมือง
ชีวิตครอบครัวจึงต้องแยกกันอยู่ชั่วคราว โดย krugui และลูกต้องมาเช่าบ้านอยู่ในเมืองใกล้กับโรงเรียนที่สอน ส่วนลูกที่เข้าอนุบาลก็ให้ขึ้นรถโรงเรียนไป วันศุกร์พ่อของลูกก็มารับหรือหากไม่ว่างก็นั่งรถเมล์ไป เช้าวันจันทร์ก็มาส่ง สองคนแม่ลูกต้องอดทนกับการต่างถิ่นต่างที่ และสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย แต่เจ้าของบ้านและคนในละแวกนั้นพอรู้ว่าเป็นครูและมาจากทางเหนือก็ช่วยเหลือสอดส่องดูแลเอื้อเฟื้อดี พอได้อบอุ่นใจบ้าง
อาจารย์ใหญ่และครูในโรงเรียนก็ไม่มีปัญหา ทุกคนมีความเป็นมิตรดี ถึงแม้จะเป็นผู้หญิงหมดแต่แตกต่างกับครูผู้หญิงที่ไทรโยคมากถึงมากที่สุด ชนิด krugui ปรับตัวแทบไม่ทัน ครูที่นี่มีอายุและวางตัวเรียบร้อย คำพูดคำจาเป็นผู้ใหญ่น่านับถือ การเรียนการสอนที่นี่เคร่งครัดมาก ดีที่ว่าไม่ได้เป็นครูประจำชั้น แต่ต้องเต็มที่เพราะโรงเรียนอยู่ติดกับวิทยาลัยครูสมัยนั้น และมีลูกของอาจารย์มาเรียนด้วย เขาฝากความหวังไว้ให้พวกครูเพื่อติวให้ลูกไปสอบเข้าเรียน ม. 1 แล้วเราจะทำให้เขาผิดหวังได้อย่างไร.....
แต่มีเหตุการณ์ที่จดจำไปจนวันตายคือ มีคนแอบเข้ามาขโมยกระเป๋าตังค์ถึงในห้องนอนนี่ซิ.....แสบสุดๆ ทั้งๆที่ krugui ก็นั่งทานข้าวหันหลังให้ประตูอยู่แต่ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย สักพักพอหันกลับมาก็เห็นมีคนยืนอยู่ตรงประตูบ้าน คงกำลังจะเดินออกไป แต่มันแกล้งถามว่า...รู้จักคนชื่ออะไรสักอย่างนี่แหละจำไม่ได้ ไอ้เราก็บอกว่าให้ไปถามที่ร้านค้าใกล้ๆนี่ แล้วมันก็เดินออกไป กว่าจะรู้ตัวอีกทีเมื่อลูกตื่นนอนแล้วมาขอตังค์ไปซื้อขนม ตายล่ะหว่า....หายเกลี้ยงทั้งใบเล็กใบใหญ่ ใจดำจริงๆเลยไม่เหลือให้สักบาท เลยรีบไปเล่าให้เจ้าของบ้านและร้านค้าที่อยู่ใกล้ๆฟัง เขาก็โวยวายแล้วให้ยืมตังค์ บอกให้รีบๆไปแจ้งความ กรรมจริงๆ....เงินก็หมด บัตรทุกอย่างก็ต้องทำใหม่หมด พอคนใกล้ตัวรู้เรื่องก็ยังอุตส่าห์ปลอบใจว่า ดีแล้วที่มันเอาแค่เงินมันไม่ทำอะไรเราก็ดีแล้ว จึงได้สติและเกิดความหวาดหวั่นลึกๆอยู่ในใจแต่....ไม่แสดงออก
ขอบคุณที่ตามอ่านและให้กำลังใจกันนะคะ ยังคงต้องต่ออีกตอนสำหรับชีวิตการทำงานที่โรงเรียนนี้
ความเห็น (20)
ปี้กีร์เจ้า เป็นสีสัน รสชาติของชีวิต ที่นึกคราใดก็ประทับจิตในทรงจำ ฝันดีนะคะ
สวัสดีค่ะ krugui Chutima
- คนดีผีคุ้ม
- ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้
- อุปสรรคมีไว้ให้ก้าวข้าม
- เพื่อนบ้าน คือ รั้วบ้านที่ดีที่สุด
- ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ
- พอมองย้อนหลัง....น่าภูมิใจใช่ไหมคะ
ตอนเป็นนักศึกษาวิทยาลัยครูกาญจนบุรี
เคยไปช่วยเพื่อนเขียนป้ายที่โรงเรียนนี้..อิอิ
(ลายมือสวย..อย่าบอกใคร..นะ)
สวัสดีค่ะพี่krugui
อีกตอนที่น่าติดตามค่ะ
คือรสชาติของชีวิตและสีสันของชีวิต มองย้อนไป สิ่งที่ลำบากในวันที่ผ่านมา สร้างความเชื่อมั่น ศรัทธาในตัวเรา อะไรที่ลำบากเราสู้มามากแล้ว อุปสรรคใดก็ก้าวข้ามค่ะ
คิดถึงพี่ครูกีร์ค่ะ
ทุกอุปสรรคคือการท้าทายความอดทน..หากมั่นคงด้วยศรัทธา.. ยินดีด้วยที่ผ่านพ้นมาได้ค่ะ..
กำลังใจสวยๆจาก
ละอ่อนปูทะเล
คุณหมอฟอฟัน
น้องตัวประจำ
น้องสาวแสนดี
พี่ใหญ่ที่ใจดี
ยินดีรับไว้ด้วยความขอบคุณยิ่ง ขอให้สุขกายสุขใจทุกคนนะคะ....
เสียตังค์ก็บาปกรรมหนักแล้วนะครับ
ชาติหน้าขอให้เกิดเป็นไก่ 500 ชาติเลย
เจ้านี่
น้องปูทะเลเจ้า
เข้ามาอันดับหนึ่งอีกแล้วเน้อ กำลังใจชั้นเยี่ยมรับเหรียญทองไปเลย...
ความทรงจำที่ทำให้ทั้งสุขและเศร้าคละเคล้ากันไป ชีวิตที่มีสีสันมากมายสำหรับ
ตัวพี่ จนถึงขณะนี้ก็ยังมีสีสันให้ได้รับรู้อยู่ตลอดเวลา คุ้มจริงๆชีวิตนี้
เมื่อคืนคงฝันดีแล้วนะจ๊ะ 
สวัสดีค่ะคุณหมอฟัน
ชอบจังค่ะกับคนดีผีคุ้ม เพราะถ้าผีไม่คุ้มป่านนี้คงไม่ได้มานั่งเล่าเรื่องความหลัง
ให้ฟังเป็นแน่ ขอบคุณกับคำปลอบใจดีๆที่ทำให้รู้สึกว่าการก้าวข้ามทุกอย่าง
มาได้ของเราอาจจะเพราะเรามีส่วนดีมากกว่าส่วนเสียก็ได้ แอบเข้าข้างตัวเอง
เล็กๆ จึงทำให้จำตั้งแต่นั้นมาว่า....เพื่อนบ้าน....ต้องดีสำหรับเราเสมอถ้าเรา
ดีกับเขาก่อน ภูมิใจกับเรื่องราวแต่เก่าก่อนค่ะ
สุขสันต์วันหยุดอีกวันนะคะ 
น้องครูแหวว
อ้าวเหรอ....ฝากฝีมือไว้ที่รั้วโรงเรียนด้วย ต้องขอบคุณย้อนหลังแทนคณะครู
และนักเรียนซะแล้ว ถึงว่าทำไมมันสวยผิดปกติ อิๆๆๆ พอดีพี่ไม่มีภาพป้าย
ชื่อโรงเรียนเลยหยิบยืมภาพป้ายชื่อวัดมาแทนเพราะชื่อก็ทำนองเดียวกัน
และอยู่ตรงกันข้ามกับโรงเรียนพอดี เคยไปทำกิจกรรมกับทางวัดบ่อยๆ
ถ้าได้กลับไปเที่ยวจะไปแวะดูป้ายชื่อโรงเรียนอีกครั้ง
สบายดีวันหยุดนะคะ 
น้องสาวอุ้ม
อีกหนึ่งกำลังใจที่ติดตามอ่านมาโดยตลอด ถ้าขาดคนอ่านคงเหงาและเศร้าเนาะ
ชีวิตพี่ผ่านร้อนหนาวมาเยอะ....ผ่านสีสันมาเยอะ......ผ่านผู้คนทั้งดีทั้งร้ายมา
เยอะ.....ผ่านอุปสรรคมาเยอะ.....จนสร้างความแข็งแกร่งให้ทั้งร่างกายและจิตใจ
บางครั้งยังมานั่งคิดเลยว่าเอ๊ะ...นี่เรามั่นเกินไปหรือเปล่าเนี่ย
คิดถึงเสมอจ้าและความคิดถึงกำลังโบยบินข้ามฟ้าไปรอรับด้วย 
พี่ใหญ่ที่ใจดี
ขอบคุณกับคำพูดที่ทำให้รู้สึกดีค่ะ หากไม่มีอุปสรรคเราก็จะไม่มีวันรู้ว่าเรามี
ความอดทนมากแค่ไหน พอก้าวพ้นมาได้นึกถึงทีไรเป็นต้องขอบคุณความดี
ทุกอย่างที่ช่วยให้เรารอดพ้นมาจนมานั่งเขียนบันทึกแบ่งปันประสบการณ์ชีวิต
ที่ไม่อาจย้อนกลับคืนไปได้อีก
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ 
อาจารย์โสภณ 
ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเกิดเป็นไก่ 500 ชาติด้วยล่ะคะ ตอนนั้นยังคิดเลยว่า
คงเป็นนักศึกษาหรือคนแถวๆนั้นที่คอยสังเกตว่า krugui อยู่สองคนกับลูก
แต่พอมาคิดๆดูกลัวบาปที่สงสัยไปเรื่อย เลยอโหสิกรรมให้ตั้งนานแล้ว
ชาติก่อนเราคงไปเอาเงินของเขามาใช้แล้วไม่ได้ใช้คืน เขาเลยตามมาเอาคืน
ในชาตินี้ 
*** เป็นเรื่องเล่าที่ชวนให้ติดตามมาก....
*** ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ครูกีร์
พลังรักย่อมเยียวยาทุกสิ่ง แม้จะไม่สามารถปกป้องกระเป๋าสตางค์ไว้ได้...(ฮาาาา)
คิดไปก็โชคดีจริงด้วยนะคะ เอาไปแค่กระเป๋าสตางค์ ไม่ได้ทำร้ายเราด้วยค่ะ
รออ่านภาคต่อค่ะ :)
สวัสดีค่ะ 
ขอบคุณค่ะที่ชวนกันมาติดตามอ่าน เรื่องราวพื้นๆแต่ประทับใจในชีวิต
การเดินทางที่ต้องอดทนมากมายค่ะ
ยังมีการเดินทางที่ยังต้องต่อสู้อีกตามไปอ่านนะคะ 
สวัสดีค่ะ 
นั่นซิเนาะ พลังรักไม่สามารถปกป้องกระเป๋าตังค์เอาไว้ได้ hahahahaha
แต่ก็ปกป้องน้ำใจไว้ได้น้า....เพราะคนใกล้ตัวกลัวพี่เสียขวัญเลยชดใช้ให้หมด
กระเป๋าที่มีเลย ค่อยหายตกใจหน่อย....นึกแล้วสยองถ้าหากมันทำอะไรเรา
ตอนนั้น คงไม่ได้มานั่งเล่าในบันทึกนี้แล้วจ้ะ
ติดตามตอนต่อไปได้อีกไม่นานเกินรอ 
สวัสดีค่ะ 
+++++++++++++++ ยินดีรับกำลังใจ
ด้วยความขอบคุณยิ่งค่ะ
ขอให้มีความสุขและอิ่มบุญตลอดเข้าพรรษานี้นะคะ
กลับมาอ่านแล้วก็อมยิ้มมมมมต่อค่ะ
คนใกล้ตัวชดใช้คืนให้แล้ว ไม่เป็นไรนะคะ ทำให้ยิ่งเห็นน้ำใจที่มีต่อเรา...
ในสถานการณ์แย่ ๆ ก็แฝงไว้ด้วยสิ่งดีๆ อยู่นะคะ
:)
น้องปิง
ดีใจนะที่มีคนอ่านแล้วยิ้ม แสดงว่าเรื่องของเราคงไม่เลวร้ายจนรับไม่ได้
( แต่ตอนนั้นก็เศร้าสุดๆนะ) ที่คนใกล้ตัวเขาชดใช้ให้คงจะรำคาญเสียงบ่น
มากกว่า อิๆๆๆเลยปิดปากเสียเลย แต่ก็ได้ผลนะเพราะทำให้เราคิดได้ว่า....ไหนๆ
ก็ไหนๆแล้ว ทำอะไรไม่ได้แล้วหยุดดีฟ่า......