พี่เภสัช กะน้อง วสส.
กับการลงพื้นที่ร่วมกัน นศ.เภสัช มหาวิทยาลัยขอนแก่น และ วสส.ขอนแก่น ในสีสันของวิชาเภสัชศาสตร์ชุมชน กับครั้งแรกของน้อง ๆ และศูนย์วิทยาศาสตร์การแพทย์ที่ ๖ ขอนแก่น เราได้เห็นอะไร จากงานเขียนของ พี่อ้อ ศุภลักษณ์ พริ้งเพราะค่ะ
พี่เภสัช กะน้อง วสส.
12 กรกฎาคม 2554
ศุภลักษณ์ พริ้งเพราะ.........ผู้เขียน
ห่างหายจากการเดินทางออกพื้นที่มาหลายอาทิตย์ (ในความรู้สึกว่าน้าน....นาน) เหตุผลเพราะว่าช่วงนี้ต้องเก็บตัวทำแลป (ขืนแลปค้างชีวิตอาจจะหาไม่) แต่บ่ายนี้จะต้องออกไปยังบ้านดอนบม หมู่ 13 ด้วยเหตุผลว่าอ้อกับติ๋วไปเป็นพี่เลี้ยงให้กับน้อง ๆ เภสัชปี 3 ซึ่งเป็นวิชาเรียนวิชาหนึ่งที่จะต้องลงชุมชน โดยใช้หนังสือ “วิถีชุมชน” เป็นคู่มือการเรียนรู้ที่ทำให้งานชุมชนง่าย ได้ผล และสนุก ของคุณหมอโกมาตร จึงเสถียรทรัพย์ มีอยู่ 7 เครื่องมือ และอีก 3 เครื่องมือของอาจารย์วิบูลย์ (ผศ.ดร. วิบูลย์ วัฒนนามกุล มหาวิทยาลัยขอนแก่น)
ในการให้น้อง ๆ เภสัชได้ไปเรียนรู้กับพื้นที่จริง ในปี 54 นี้ได้มีน้อง ๆ จาก วสส.ขอนแก่น มาร่วมเสริมพลังให้เข้มแข็งมากขึ้น
ณ เที่ยงวันที่ 12 กค. 54 สองพี่น้องกำลังจะก้าวขาออกนอกศูนย์ฯ และแล้วฝนก็เทกระหน่ำแบบไม่ลืมหูลืมตา (สังสัยเทวดากลัวเราสองคนจะร้อน)
จึงหันมองหน้ากันว่าจะทำยังไงดี “เราจะออกหมู่บ้านได้ไหมนี่” แต่สุดท้ายเราก็มีทางออกโดยการแวะไปทานข้าวเที่ยงที่ห้องธุรการก่อน ช่วงรอฝนหยุด ไม่ต้องเสียตังส์
จากนั้นฝนก็ซาเม็ดลง แต่ก็ยังริน ๆ อยู่ ไม่เป็นไร พอไปได้ ก็นั่งประจำตำแหน่งคุณนาย โดยมีคนขับรถเป็นน้องติ๋ว สบาย มุ่งหน้าสู่บ้านดอนบม และแล้ว.......เราก็เดินทางมาสู่จุดมุ่งหมาย แต่น้อง ๆ ยังมาไม่ถึง คงจะติดฝนอยู่ (ที่บ้านดอนบมร้อนมาก) ขับรถพาชมหมู่บ้าน สถานที่สำคัญ ๆ ของหมู่บ้านอยู่ตรงไหนบ้าง อย่างเช่น รพ.สต. ขับผ่านด้านหน้า (ก็ผ่านได้ด้านเดียวนั่นแหล่ะ) เป็น รพ.สต.เล็ก ๆ หน้ารัก แต่สะอาด จัดได้เป็นสัดเป็นส่วน และที่สำคัญเห็นป้ายขนาดใหญ่เขียนว่า “สวนสมุนไพร” ได้ข้อมูลมาว่าพี่แย้ม เป็นเจ้าหน้าที่นี่ ชอบสมุนไพรมาก
จึงได้ร่วมมือกับชาวบ้านแต่ละหมู่ มาปลูกและช่วยกันดูแลรักษา (สุดยอดมากเลยชาวบ้านดอนบม) จากนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น “อาจารย์ครับมาถึงกันแล้วครับ”
จึงไปยังจุดที่นัดหมายคือหมู่ 13 เห็นนักศึกษาแตกกระจายทั่วหมู่บ้านเหมือนกับผึ้งแตกรัง กำลังจะลงไปอ้าว !ไม่ใช่กลุ่ม 3 (เพราะอ้อกับติ๋วรับผิดชอบกลุ่มนี้)
หันไปข้างหน้ากำลังทานแตงโมกันอยู่ นี่งัยกลุ่มเรากำลังกระจายรายได้สู่ชุมชนพอดีเลย (แตงโมอร่อยมาก น้องติ๋วชิมแล้ว)
น้องดล รีบยกมือไหว้ตั้งแต่ พี่ ๆยังไม่ลงรถ
ส่วนที่เหลือ กำลังอร่ยกับ แตงโม เนียนกับพื้นที่ได้อย่าง น่ารัก
จากนั้นรถบัสของ วสส.ก็มาถึง พี่ ๆ เภสัชก็ถามหาน้องคนไหนที่อยู่กลุ่ม 3 บ้างมารวมกับพี่ จากนั้นพี่ ๆ ก็แบ่งเป็น 3 กลุ่ม น้อง ๆ ก็ต้องแบ่งเป็น 3 เหมือนกันเพื่อที่จะได้กระจายกันทำงานจะได้เร็วขึ้น
เมื่อสมาชิกกลุ่ม 3 มาเจอกัน มีสัมมาคารวะอย่างน่ารัก
น้อง ๆ วสส
จากนั้นเราก็บอกว่าเอ้าเด็ก ๆ ลงมือทำเลย แต่ก็มีบางกลุ่มยังหาพี่ ๆ ไม่เจอ เด็ก ๆ ก็ช่วยกันแก้ปัญหาว่าพี่อยู่ตรงไหน แล้วน้องอยู่ตรงไหน พื้นที่เราทำตรงไหนบ้าง
เข้าไปคุยกับน้อง ๆ หาพื้นที่และกลุ่มให้เจอ
สุดท้ายทุกอย่างก็จบลงด้วยดี ทุกกลุ่มกระจายเข้าไปในบ้านแต่ละหลัง งัดเครื่องมือต่าง ๆ ออกมาจับประเด็นและพูดคุยอย่างลื่นไหล ไม่ธรรมดาเลย เด็ก ๆ ทำการบ้านมาดีมาก (เนื่องจากไปแอบฟังมา) สงสัยเด็ก ๆ คงจะร้อนมาก เหงื่อไหลไคลย้อยกัน แต่ทุกคนก็สู้
สุดท้ายฝนก็ตกซะอย่างงั้น เย็น แต่เปียก ช่างไม่มีอะไรพอดีเลย และเมื่อถึงเวลาพอสมควรทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ เห็นเด็ก ๆ ร่วมมือร่วมใจกันทำงานรู้สึกดีมากเลย นี่คือผู้ที่จะเข้าไปเป็นกำลังในการทำงานของกระทรวงสาธารณสุข และเขาก็เกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริง ๆ
ความเห็น (1)
อาจารย์ครับ
ผมเรียน วสส. ขอนแก่น รุ่นที่ 52
ตอนนี้รุ่นอะไรแล้วครับ
ดีใจที่อาจารย์ได้เรียนรู้กับรุ่นน้อง ๆ ของผมนะครับ