ลูกเป็นกำลังใจ…..ขอให้แม่อยู่
เก็บเรื่องเล่า ณ หน้างาน กับอีกหน้าที่อาจารย์พิเศษที่ต้อง ลงพื้นที่ กับ นักศึกษาเภสัชศาสตร์ และ วิทยาลัยสาธารณสุขสิรินธร ขอนแก่น กับสิ่งที่เราไปเจอ ลองอ่านดูนะคะว่า "เราไปเจออะไร" กับงานเขียนของพี่อ้อ (ศุภลักษณ พริ้งเพราะ)
ลูกเป็นกำลังใจ…..ขอให้แม่อยู่
คุณแม่กุสน โม้งทา.......ผู้เล่า
ศุภลักษณ์ พริ้งเพราะ........ผู้เรียบเรียง
ชีวิตของผู้สูงวัย ที่ผ่านร้อนผ่านหนาว มีประสบการณ์แห่งการเรียนทั้งรองผิดรองถูก เป็นตำราเล่มใหญ่ที่รอให้หลาย ๆ คนเข้าไปอ่านและได้เรียนรู้จากชีวิตจริง ๆ สะสมมา 63 ปี นั่นก็คือคุณแม่กุสน โม้งทา เป็นคนที่พูดจริง ปฏิบัติตัวอย่างไรก็บอกตรง ๆ ไม่มีปิดบังหรือสร้างภาพ
ข้อมูลจากท่านทำให้เราทราบว่า มุม ๆ หนึ่งของหน่วยงานของรัฐยังเข้าไปไม่ถึงประชาชน หรือว่าประชาชนยังไม่เข้าไปหาหน่วยงานของรัฐ จะด้วยเหตุผลกลใดก็ตาม
คุณแม่กุสนไม่เข้าไปรักษาตัวที่อนามัย หรือที่ยุคสมัยนี้เรียกว่า รพ.สต. มาเป็นเวลา นาน
เมื่อเจ็บไข้ได้ป่วยก็ไปหาหมอที่โรงพยาบาลเอกชน หรือไม่เช่นนั้นก็เป็นคลินิก ถ้าเป็นเล็ก ๆ น้อยก็ซื้อยาตามร้านขายยาในหมู่บ้าน
จากที่เราได้สัมผัสท่านหน้าตาบวมมาก แก้มย้อย ๆ ใต้คางก็มีเนื้อย้อยลงมา ทำให้เกิดความสงสัยว่า
“ซื้อยาแผนโบราณทานหรือเปล่า”
และก็ได้รับคำตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า
“ขอให้ว่าเป็นยาเถอะ ซื้อกินหมด ไม่ว่าจะเป็นยาอะไร ไม่กินแต่....ยาฆ่าหญ้า”
(เอ๊า เอากับคุณแม่ซิ ขอให้เป็นยาหรือไม่เป็นยาก็กินหมด อะไรจะขนาดนั้น)
แล้วซื้อจากไหน “ไม่ยากเลย ร้านในหมู่บ้านก็มี หรือมีรถเข้ามาขายถึงหมู่บ้าน อยากได้ยาอะไรก็ซื้อ เขามีขายหมด ขอให้มีตังส์”
แล้วเป็นโรคอะไรถึงได้ทานยาไม่มากมายขนาดนั้นล่ะค่ะ
“โอ้ย ! เป็นวันละร้อยโรค”
(อุ้ย! ตาย ขนาดนั้นเลย)
“เอาเป็นว่าบอกมาสักไม่เกิน 2 โรคก็พอ”
โรคฮิตที่ผู้สูงอายุที่ต้องเป็น
“โรคความดัน ปวดขา” อือ....... ก็ไม่หน้าจะทานยาเยอะนี่
“ลด ๆ ลงบ้างไม่ได้เหรอค่ะ ทานจนจะบวมอยู่แล้วนะคะ”
คำตอบที่ได้รับพร้อมกับเสียงหัวเราะว่า
“ไม่ได้จะบวบหรอก มันบวมไปแล้ว ไม่กินไม่ได้ หยุดกินไม่ได้ บอกไม่ได้ว่าทำไมหยุดไม่ได้ รู้แต่ว่าต้องกินไปเรื่อย ๆ”
แล้วลูก ๆ ว่ายังงัยบ้างค่ะกับการทานยาเยอะ ๆ ขนาดนี้ “โอ้ย ! จะว่าอะไร ลูก ๆ ดูแลดีหมด แม่นะอยู่กับลูกชายคนโต ดูแลดีมาก ทุกคนก็ส่งเงินมาให้แม่ ๆ ก็ไปกดมาใช้ ลูกสาวคนเล็กที่อยู่กรุงเทพฯ
ก็ซื้อยาส่งมาให้ ครั้งละ 6 ขวด หยดใส่น้ำ 2 หยดต่อน้ำหนึ่งแก้ว เช้าเย็น ก็กินทุกวัน ลูก ๆ จะส่งเงินมาให้ใช้อย่างต่ำที่สุดก็เดือนละหมื่นบาท ใช้ส่วนตัวเลย ไม่เกี่ยวกับค่ากินอยู่ ลูก ๆ บอกว่าแม่ทำอะไรก็ได้ ถ้าแม่มีความสุข ลูก ๆ เป็นกำลังใจให้ ขอให้แม่อยู่กับลูก ๆ นาน ๆ”
คุยได้สักพัก จากนั้นนางฟ้าแสนสวยแห่งโรงพยาบาลศูนย์ขอนแก่น นั้นก็คือน้องโอ๋ (ภญ.มัสลิน แก้วน้อย) ก็มาช่วยให้คำแนะนำในการใช้ยาและแนะนำให้ไปหาหมอที่ รพ.สต.
และบอกกับคุณแม่ว่าถึงจะไปที่ รพ.สต. แต่ก็ต้องพบกับหมอใหญ่ที่มาจากโรงพยาบาลศูนย์ขอนแก่นอยู่ดี เป็นทีมงานที่จะต้องลงมาตรวจคนไข้ถึงพื้นที่อยู่แล้ว จะยังงัยก็ตามเจอกันเดือนหน้าที่ รพ.สต.แล้วกันนะคะ
ความเห็น (2)
สุดยอดครับ
ปรบมือให้ นางฟ้า ทั้งสองคะ
การสนใจสังเกต เกิดจาก ความรู้ + ความรัก(คนไข้)