อดีตมิลืมเลือน

บ้านที่มืดมิดตอนกลางคืน มีแสงตะเกียงส่องสว่าง ในคืนเดือนมืดมีแสงจากหิ่งห้อยเต็มไปหมด แต่ในคืนเดือนหงายท้องฟ้าสว่าง แสงจันทร์กระจ่างสวยเหลือเกิน ลมพัดมาเย็นๆ คนแก่นั่งคุยกัน สูบบุหรี่ขี้โยไล่ยุง อมเมี่ยง เด็กๆก็นั่งฟังใกล้ๆ เผลอๆก็หลับไปไม่รู้ตัว เสียงเรียกให้ตื่นและลุกไปนอนในมุ้ง หลับปุ๋ยตลอดเช้าเลย  

หน้าฝน ีเสียงฝนตกใส่หลังคา หลังคารั่วเป็นหย่อมๆ เสียงกบเขียดร้องระงม จิ้งหรีดก็ร้องประสานเสียง จี้กุ่งก็ออกมาเต้นระบำ พวกพี่ชายก็ออกไปส่องกบ เขียดมาทำอาหารกินกัน เมนูดิ่งพสุธา อร่อยจิงๆจ้า แต่ตอนนี้ไม่กินแล้ว สงสารง่ะ  พอเดินลงจากบ้านกลิ่นคาวไส้เดือนเหม็นจัง อ๊วกเลยเรา พอฝนตกหลายๆวันน้ำก็ท่วม ซาหนุกจริงๆ

หน้าหนาว หนาวมาก รู้สึกว่าตอนกลางคืนไม่เคยอุ่น อยากมีผ้าห่มหลายๆผืน อยากมีนุ่มๆ หอมๆ ไม่อยากให้เท้าเย็น ไม่อยากล้างจาน ไม่อยากอาบน้ำ(เย็น)อยากมีเสื้อกันหนาวใหม่ อยากได้หมากสวยๆ อยากได้ผ้าพันคอสวยๆ อยากๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ก็ไม่ไขว่คว้าเพียงแต่อยากเท่านั้น ไม่ทุกข์จากความอยาก นี่แหละน้อเด็ก วันไหนหนาวจัดก็นั่งผิงไฟกัน อุ่นๆร้อนๆ กินฟ้าสนั่น มันเผา ข้าวจี่ เผือกหมก เม็ดม่าบอย เม็ดม่าแปป หมกไฟหอมจริงๆ สุดยอดของขบเคี้ยว  คิดถึงผ้าห่มกาควายน้อย สากๆแข็งๆแต่อุ่นสุดยอด ประทับใจ  จนยากที่จะลืม