เขยิบ..เข้ามาใกล้ๆ..เปิดใจรับ G2K

วัตถุประสงค์ของการเปิด blog กลุ่มงานแนะแนวฯ ก็เพื่อให้บุคลากรในกลุ่มงานได้ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมา ลปรร.ประสบการณ์ในขุมทรัพย์แห่งปัญหา โดยไม่ได้มุ่งหวังให้เป็นสมบัติหรือเป็นความรับผิดชอบของใครเพียงผู้เดียว

ท่านผู้อำนวยการสถาบันฯ เป็นผู้ผลักดันให้กลุ่มงานแนะแนวฯ เปิด blog ใน Gotoknow เป็นของตัวเอง

        แต่ช่วงแรกๆ มีคนไม่กี่คนที่ตื่นเต้นกับ ขุมทรัพย์แห่งปัญญานี้ และเริ่มแวะเวียนเข้ามาใช้ blog อย่างจริงจัง

ส่วนคนอื่นๆ

       " เหรอ...เออ ก็ดีเนอะ มีแล้วเหรอ อืมๆ เขียนวิธีเข้าไว้สิ เผื่อว่างๆ จะลองเข้าไปดู"

แต่ในใจคิดว่า...

         โอ้ย...โกทูนง โกทูโนอะไรก็ไม่รู้ ไม่เห็นน่าสนใจเลย มีแต่ตัวหนังสือ มีแต่วิชาการ จะเข้าไปทำไม๊ให้เสียเวลา สู้ไปเปิดเวบอื่น อ่านเรื่อง ดารา ดูดวง ไม่ได้ มีประโยชน์กว่าตั้งเยอะ

         ..................................................

เวลาผ่านไป....... 

หลังจากสาวก G2K ของกลุ่มงานผันตัวเองจาก bloger ไปเป็น Looker อยู่พักใหญ่...

        แล้วประกายไฟในใจก็ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง... 

        เมื่อมีการนัดรวมพลคนเขียน blog ของสถาบัน เป็นการพบปะกับ bloger อีกหลายๆ คน ของสถาบัน ทำให้รู้ว่า bloger ของสถาบันส่วนใหญ่มี G2K อยู่เต็มหัวใจ (ติดตามอ่านได้จาก รวมพลคนเขียนบล็อค ของคุณศุภลักษณ์)....

        หลังจากการเสวนาประสาชาว blog วันนั้น ทำให้พวกเรากลับมาคิดกันว่าจะทำอย่างไร...  ให้คนในกลุ่มงานหันมาสนใจใช้ G2K เพราะถ้าไม่ลองเข้ามาสัมผัสก็จะไม่มีโอกาสรู้เลยว่า G2K มีอะไรมากกว่าที่คิด

นั่นนะสิจะทำอย่างไรดี....... คิด คิด คิด ปิ๊ง!!

        งั้นพวกเรามาช่วยกันถ่ายทอดเรื่องดีๆ ที่เราได้จาก G2K  ให้พวกเขาฟังกันดีกว่า เผื่อว่าเขาจะอยากเข้าไปอ่านเข้าไปเขียนกันบ้าง......

        กลยุทธ์แรกก็คือ...ทุกเช้าๆ ก่อนทำงานเราจะคุยเรื่องที่เราได้อ่านใน blog ต่างๆ ให้คนในกลุ่มงานฟัง....

        ผลตอบรับ....ดี (ดีแต่ฟัง....ยังไม่มีใครสนใจจะเข้าไปใช้)

        กลยุทธ์ที่สองคือ.... bloger กับ bloger คุยกันเอง แบบ F2F  และแชร์เรื่องที่ได้อ่านมาด้วยความตื่นเต้น แบบได้บรรยากาศสนุกสุดๆ ขำสุดๆ ตื่นเต้นสุดๆ

        ผลตอบรับ....ดี (ดีที่ฟัง....ใส่ใจบ้างเล็กน้อย)

        ไม้ตายสุดท้าย ที่เรางัดมาใช้ก็คือ...พูดคุยเรื่อง G2K ในโต๊ะอาหารทุกๆเที่ยง ขอย้ำว่าทุกเที่ยง ทั้งชวนให้อ่าน ชวนให้เขียน เรียกว่าทำทุกวิธีทั้งผลัก ทั้งดึง ทั้งดัน ยื้อยุด ฉุดกระชาก

        ผลตอบรับ....????

       ( เฮ้อ.....ละเหี่ยใจ)

........................................................

        การแสวงหาความรู้มันเป็นเรื่องของแต่ละบุคคล...

       เหมือนกับการกินอาหาร แม้จะเป็นอาหารแบบเดียวกัน บางคนก็รู้สึกอร่อย รสชาดดี ในขณะที่บางคนกลับรู้สึกตรงกันข้าม

       คนบางคนต้องขวนขวายกว่าจะได้มาซึ่งอาหารที่ดีมีประโยชน์ ในขณะที่บางคนมีอาหารที่ดีมีประโยชน์พร้อมเสริฟอยู่หน้ากลับปฎิเสธมันแบบไม่ใยดี.....

--------------------------------------

แต่เราก็เข้าใจนะ .....ว่า นี่แหละ  เป็นธรรมชาติคนในการที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆที่เข้ามาในชีวิต