ของของแม่
ของของแม่มาจากคำว่าสิ่งของที่เป็นของ(จาก)แม่ ยิ่งขยายคงจะยิ่งไม่รู้เรื่องเอาเป็นว่าสิ่งที่แม่อยากจะทำให้ลูก อยากจะให้ ซึ่งก่อนหน้านี้ ก่อนวัยปูนนี้ไม่ค่อยจะเข้าใจ ไม่ค่อยจะเอาใจใส่ ไม่ค่อยจะใส่ใจ
แม้ลูกของแม่จะมากเกือบโหล แต่แม่ไม่เคยละเลยดูแลเอาใจใส่ เมื่ออยู่ไกลผลไม้ทุกอย่างที่มีในบ้านในสวนแม่จะเก็บไว้ หากว่ามันจะเน่าเสีย แม่ก็จะถนอมไว้และหาโอกาสที่จะฝากไปให้ถึงมือลูก ยังจำได้ถึงกล้วยตากที่มันไม่เหมือนกล้วยตาก แต่เป็นกล้วยกึ่งตากกึ่งย่างกึ่งเผา เพราะกล้วยน้ำว้าในไร่สุกงอมลูกสวย แม่อยากจะให้
ลูก ๆ ที่อย่ไกลได้ทาน กล้วยที่แม่ฝากไปมีมีไยมะพร้าวติดไปด้วย ไม่สวยงามเลยลูกได้รับขณะนั้น ไม่เกิดความอิ่มเอมแต่อย่างใด รู้สึกอายด้วยที่ได้รับกล้วยขี้เหร่อย่างนั้น
แม่จะทำอะไรเพื่อลูกอย่างนี้ตลอด ลูกก็จะบ่นตลอดเช่นกัน ทำทำไม เปลืองเงินเสียเวลา ซื้อหาในท้องตลาดอร่อยกว่า แม่ก็จะนั่งหน้าเสีย เสียใจแต่ไม่พูดอะไรหลายสิบปีสินะกว่าที่แม่จะได้อิ่มใจจากคำพูดไพเราะจากลูก หลายสิบปีกว่าของของแม่จะมีค่าต่อลูก นานมากพอที่จะทำให้แม่ตรอมใจ ตรอมตรม ทำให้เวลาของแม่น้อยลงไป
เมื่อแม่บ่น แม่สอน แม่ไม่เคยดุ แต่เราก็จะรำคาญ หน้าเง้าหน้างอใส่ พูดเหมือนตะคอกบ้าง เมื่อแม่ชราลง เราเริ่มเห็นความเป็นไปแห่งธรรมชาติ การสูญเสียพ่อแม่ของเพื่อนร่วมงาน คนข้างเคียง ไปทีละคนสอง เห็นคนนั้นคนนี้เศร้าที่สำคัญเราเสียพ่อไปโดยไม่ได้แสดงออกถึงความรักให้ท่านอิ่มใจเลย เริ่มใจหายเริ่มมองย้อนถึงพฤติกรรมต่าง ๆ เริ่มอาย อายคนที่ไร้การศึกษาเช่น คนอิสาน
ชาวเหนือที่เขาทำทุกอย่างเพื่อให้พ่อแม่เขามีกิน เริ่มตระหนักหวั่นกลัว กลัวการจากไปของแม่ จึงเริ่มอัดเสียงของแม่ จากการอ่านบทสวดบ้าง จากการร้องเพลงกล่อมเด็กของแม่บ้าง เริ่มกอด เริ่มนอนกอด เริ่มดูแลอย่างใกล้ชิด แต่นั่นแม่ต้องรอมาจนแม่เกือบแปดสิบปีเชียวนะ
แม่ในปีที่แปดสิบ แม่ก็ยังต้องตื่นเช้ามาหุงข้าวใส่บาตร ทำโน่นทำนี่ ลูกที่ไปเยี่ยมได้แต่พูดมาจากที่นอนว่า "แม่ไว้นั่นล่ะ เดี๋ยวมาทำให้" "แม่จะรีบไปไหน เดี๋ยวทำให้เอง" ทุกครั้งที่ไปเยี่ยมได้แต่พูดเช่นนั้น และก็ตื่นหลังจากแม่ใส่บาตรเสร็จแล้วทุกที สุดท้ายก็มากินข้าวฝีมือของแม่ กินอย่างเดียวไม่พอก็บ่นกระปอดกระแปดอีกนั่นล่ะ เฮ้อ!
ปีนี้แม่อายุแปดสิบเอ็ดย่างแปดสิบสองแล้ว แต่แม่ยังขยัน ปลูกผักกินเองบ้างขายบ้างแม่ต้องเดินตะแคงด้วยโรคกระดูกผุ อันเกิดจากมีลูกมากและขาดแคลนอาหาร นั่งตรงนาน ๆ ไม่ได้ แต่แม่ก็ยังทำโน่นทำนี่อยู่นั่นล่ะ ล่าสุด แม่ปั่นนุ่น ทำหมอนไว้ให้ลูก ๆ เราไปก็บ่นอีก ทำทำไม แก่แล้วยังทำอีก ใจน่ะห่วงไม่อยากให้แม่เหนื่อย แต่คำพูดที่ให้ก็กกระแนะกระแหนสารพัด สุดท้ายก่อนกลับคว้าหมอนที่แม่ทำมา ๑ ใบ แม่ฝากให้น้องชายอีก ๑ ใบ คืนนั้นนอนกอดหมอนของแม่ โอ้โฮ! อุ่นจริง ๆ อบอุ่นมากอุ่นไปถึงใจ ไม่เหมือนหมอนใบไหนๆ ที่เคยหนุนนอนเลยอุ่นจนถึงขั้นตั้งใจว่ากลับคราวหน้าจะให้แม่ทำหมอนใบใหม่ให้อีก เพราะเวลากอดก็ไม่ต่างจากกอดแม่ ทั้งนี้คงเป็นเพราะแม่ได้ถ่ายเทความรู้สึกความตั้งใจใส่ไว้ในนุ่นและหมอนที่แม่ทำขึ้น ณ เวลานี้ ความรู้สึกขณะนี้ สำนึกถึงขั้นว่าถ้าได้ผ้าถุงของแม่มาทำหมอน
ก็จะอบอุ่นและเป็นสุขยิ่งนัก
กว่าความรู้สึกนี้จะเกิดขึ้น กว่าจะตระหนักในสิ่งที่แม่ตั้งใจทำ กว่าจะตระหนักถึงคุณค่าของของแม่ ก็ปูนนี้แล้ว แม่คงรอความเข้าใจ ความรู้สึกนี้มานานมากแล้วสินะแล้วถ้าลูกของแม่ทุกคนตระหนักเช่นนี้ตั้งแต่ต้น แม่จะสดชื่นแค่ไหนกันนะ ป่านนี้แม่ต้องสดใสและสะพรั่งกว่านี้แน่ เพราะสิ่งที่ลูกตระหนักและเห็นค่าแม่นั้นย่อมเป็นเหมือนปุ๋ยและน้ำให้ต้นไม้สดชื่นอยู่เสมอ เกือบสายไปแล้วสินะ กว่าจะรู้ค่าของของแม่
ความเห็น (6)
- อ่านแล้วซึ้งใจและคิดถึงแม่มาก ๆ เลยครับ
- ขอบพระคุณที่นำสิ่งดี ๆ มาให้กับพวกเราและ G2K ครับ
ห้องเรียนสีชมพู
ขอบพระคุณค่ะ
อ่านบทความข้างต้นแล้วนะค่ะ..ซึ้งจริงๆ ค่ะ (น้ำตาซึมเลยหละค่ะ)
ณ เวลานี้จะมีสักกี่คนที่ได้อ่านบทความนี้ และนึกถึงคนคนนี้ "แม่"
ขอบคุณค่ะ แม้ว่าบทความนี้จะออกไปจากใจ แต่ลูกก็เผลอที่จะพูดบังคับหรือ ล่วงเกินแม่ให้เสียใจบ่อย ๆ
ขอบคุณที่แวะมาค่ะ