ฉันเฝ้ามองดูน้ำ
น้ำที่ขึ้น ขึ้น และก็ขึ้น
ในใจภาวนาว่าอย่าให้ขึ้นมากกว่านี้
คนนั้นบอกว่าทรงตัว
คนโน้นบอกว่ามันจะขึ้นมาอีก
บ้างว่าน้ำเหนือกำลังมาสบทบ
บ้างว่าเริ่มจะลดลงบ้างแล้ว
ดูใจก็ว้าวุ่นเหมือนกัน
ก็ถามใจตัวเองว่าต้องกลัวอะไรอีก
ครั้งนี้ฉันเตรียมตัวดีกว่าครั้งก่อนเมื่อปี ๔๙
ครั้งนั้นฉันแทบไม่ได้เตรียมอะไรเลย
หากจะมีอะไรสูญเสีย
มันก็ไม่มากไปกว่าปีนั้น
ทั้งวันฉันเฝ้าดูน้ำ
ดูข่าวคราว
สุดท้ายฉันก็บอกตนเองว่า
กลับมาดูใจตัวเองดีกว่า
ฉันยังต้องห่วงอะไร
น้ำขึ้นได้ ก็ลดได้
ใจฉันนี่สิ
อย่าให้มันมากไปหรือน้อยไป
จับใจวางตรงกลาง กลาง
ปลอ่ยวาง วางลง วางลง
แล้วมันจะค่อย ค่อยสงบลง สงบลง เหมือนน้ำ
น้ำที่ขึ้น เดี๋ยวมันก็ลง แล้วก็นิ่ง
นี่คือธรรมชาติแท้
บันทึกวันน้ำท่วมบ้าน
เมืองน่าน ๒๗ มิ.ย.๕๔
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ..
ลูกเล็กๆ ระมัดระวังให้มากนะคะ
ทำไมปีนี้น้ำท่วมจังเลย
ผมเพิ่งทราบข่าวว่าที่บ้านเรากำลังเจอน้ำท่วม...อ่านแล้วทำให้รู้ถึงความกังวลที่คอยจะขึ้นลงตามน้ำ...แต่ก็ได้เห็นถึงจิตใจที่เข้มแข็ง
ขอเป็นกำลังใจให้คุณถนัดและชาวน่านผ่านเหตุการณ์นี้ไปได้ด้วยดีครับผม