สตรีวิทฯ ใจกุศล สุขกมลที่เมืองสว่างคบุรี(อุตรดิตถ์)

         วันนี้ดิฉันได้มีโอกาสเป็น ไกด์นำเที่ยว (จริงแล้วน้าสาวของดิฉันต่างหาก ดิฉันแค่นั่งไปด้วย) ให้แก่คณะครูนักเรียน โรงเรียนสตรีวิทยา 2 ที่เดินทางมาให้ทุนการศึกษาแก่นักเรียนที่โรงเรียนอุตรดิตถ์วิทยา และโรงเรียนด่านแม่คำมันพิทยาคมค่ะ การเดินทางครั้งนี้ทำให้ได้รับความรู้ที่เกี่ยวกับบ้านเกิดเมืองนอนของตนเองเยอะขึ้น มากขึ้น บ้างครั้งเราคิดว่าเรารู้แล้วแต่ฟังคนอื่นทำให้เรารู้เยอะขึ้น หรือสิ่งที่เรารู้เป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวเท่านั้นเอง 

        การเดินทางเริ่มตั้งแต่ 8 โมงเช้าที่หน้าโรงแรม Friday ค่ะผ่านไปยังตำบลทุ่งยั้ง ซึ่งมีสิ่งที่น่าสนใจมาก วัดบรมธาตุทุ่งยั้ง เป็นวัดที่มีประเพณีการเผาพระศพพระพุทธเจ้าจำลองค่ะ ซึ่งประเพณีนี้มีเพียง 2 วัดเท่านั้นในประเทศไทยที่ปฏิบัติกัน เค้าจะจัดงานนี้ในช่วงวันวิสาขบูชาค่ะ หลังวันวิสาข 7 วัน ก็จะจัดพิธีขึ้น  ทางด้านสถาปัตยกรรมที่นี่ก็น่าสนใจนะค่ะ มีเจดีย์ทรงสถูปบรรจุพระบรมสารีริกธาตุที่สร้างขึ้นตั้งแต่สมัยสุโขทัย เป็นแหล่งศึกษาเรียนรู้ทางด้านประวัติศาสตร์ศิลป์ให้แก่เยาวชนได้ดีค่ะ

         ต่อมาอีกไม่ไกลนัก ก็ถึงวัดพระแท่นมนังฆศิลาอาสน์ (ไม่ทราบว่าเขียนถูกหรือไม่) ที่นี่น่าสนใจมากค่ะ เป็นวัดที่มีรอยพระพุทธบาท เป็นแหล่งศึกษาธรรมะของจังหวัด เพราะที่นี่มีพระอาจารย์ที่จัดอบรมและมีสถานที่ต่างๆ ดีมาก บรรยากาศที่ร่มรื่น แล้วยังมีพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นที่น่าสนใจมาก อยากให้ทุกท่านไปชมค่ะจะได้รับความรู้ที่หาที่ไหนก็ไม่คุ้มเท่าที่นี่ค่ะ  หากมีรูปจะนำมาลงให้ได้ชมนะค่ะ

          การเดินทางของดิฉันมาสิ้นสุดที่โรงเรียนด่านแม่คำมันพิทยาคมค่ะ  ท่านผู้อำนวยการจัดการต้อนรับ และนิมนต์พระมาฉันเพล  ที่นี่เค้าภาคภูมิใจกับบรรยากาศของโรงเรียนพร้อมจะนำเสนอให้คณะครูนักเรียนโรงเรียนสตรีวิทยา 2 ได้ชม

         พอเสร็จจากพิธีต้อนรับทางคณะครูนักเรียนก็ออกเดินทางต่อไปยังศรีสัชนาลัย สุโขทัย และพิษณุโลกต่อไปค่ะ

         การเดินทางมาด้วยใจกุศลของคณะครูนักเรียนสตรีวิทยา 2 ในครั้งนี้เป็นที่ปลาบปลื้มของโรงเรียนนักเรียนและครู ที่นี่มาก หวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกท่านจะจดจำภาพความประทับใจในการทำบุญให้ทุนการศึกษาครั้งนีตลอดไปน่ะค่ะ

           ดิฉันขอกล่าวขอพระคุณทุกท่านแทนชาวจังหวัดอุตรดิตถ์ไว้ใน โอกาสนี้ด้วยค่ะ

            การร่วมเดินทางครั้งนี้จึงทำให้ดิฉันภาคภูมิใจในจังหวัดของตนเองมากขึ้น ทำให้รู้ว่าความเป็นอุตรดิตถ์ไม่ได้หายไปพร้อมกับกระแสน้ำที่พัดพรากชีวิตด้วยความเชี่ยวกราดให้สูญหายไป