ทุพโภชนาการในเด็กวัยเรียน

"ภาวะขาดสารอาหารในเด็กวัยเรียน"

          หนึ่งในปัจจัยสี่อันได้แก่ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย และยารักษาโรค เป็นสิ่งจำเป็นต่อการดำรงชีวิตตั้งแต่เกิดจนตาย ความเจริญก้าวหน้าของโลกในยุคปัจจุบัน พลอยทำให้อาหารการกินมีความสำคัญในชีวิตประจำวันของคนเราอย่างยิ่ง บางครั้งก็ต้องบริโภคอาหารที่ไม่มีคุณภาพ ในยุคปัจจุบันเด็กในวัยเรียนเป็นส่วนมากมักรับประทานอาหารที่ขาดคุณค่าทางโภชนาการ ซึ่งจะมีผลกระทบต่อการพัฒนาทางสติปัญญา ร่างกาย และอารมณ์ของเด็ก ทำให้เด็กขาดศักยภาพที่จะเรียนรู้ตามวัย ซึ่งเราจะต้องช่วยกันสร้างบริโภคนิสัยที่ดีให้กับเด็ก เริ่มจากสิ่งแวดล้อมในครอบครัวเสียก่อน โดยเฉพาะผู้ที่เป็นพ่อแม่หรือผู้ที่เลี้ยงดูเด็ก ต้องคำนึงถึงความถูกต้องทางโภชนาการไม่ยึดเอาความพอใจของเด็กหรือตนเองเป็นหลัก ต้องคำนึงถึงคุณภาพและปริมาณที่เด็กจะได้รับ

         การโฆษณาสินค้าทางโทรทัศน์เป็นช่องทางที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดโดยเฉพาะเด็กที่อยู่ในสังคมเมืองซึ่งไม่มีเวลาและสถานที่สำหรับออกกำลังกายมากนัก จึงมีเวลาสำหรับดูโทรทัศน์มากขึ้น ส่วนมากจะเป็นอาหารขยะเสียส่วนใหญ่ จะสังเกตว่าตอนเย็นหลังเลิกเรียน เกือบแทบจะทุกโรงเรียนจะมีอาหารขยะคอยวางขายนักเรียนอยู่หน้าโรงเรียน เมื่อรับประทานเสร็จแล้วก็จะทิ้งเปลือกเต็มไปหมด เป็นการสร้างสุขนิสัยที่ไม่ดีตามมาด้วย

        เมื่อเด็กเริ่มเข้าโรงเรียน โลกส่วนตัวของเด็กก็ขยายไปยังสังคมเพื่อน จะเกิดพฤติกรรมการบริโภคแบบใหม่ขึ้น จะเกิดการตามกัน เช่น เด็กบางคนจะไม่รับประทานผักเพราะเพื่อนสนิทไม่รับประทานผัก หรือบางคนเห็นเพื่อนดื่มนมก็ดื่มตาม ปัจจุบันโรงเรียนส่วนมากมักจะมีครูที่เกี่ยวข้องกับโภชนาการมาจัดรายการอาหารกลางวันให้นักเรียนได้รับคุณค่าสารอาหารครบถ้วนเหมาะสม เลือกใช้สารปรุงแต่งรสและวัตถุเจือปนอาหารที่ปลอดภัยและคำนึงถึงความสะดวกของเด็กในการบริโภค

          ความเจ็บป่วยหรือล้มป่วยด้วยโรคภัยบางครั้งทำให้เด็กมีความอยากอาหารน้อยลงและต้องจำกัดในเรื่องปริมาณอาหารที่ต้องบริโภค ทำให้ร่างกายได้รับสารอาหารไม่เพียงพอต่อการเจริญเติบโต

          ในปัจจุบันผลการศึกษาวิจัยระบุถึงความสำคัญของโภชนาการไว้มากมาย เช่น

* การขาดโปรตีน ทำให้เด็กเฉื่อยชา ขาดสมาธิในการเรียน การจดจำลดลง

* การขาดไอโอดีนและเหล็ก ทำให้ระดับสติปัญญาต่ำ ขาดสมาธิในการเรียน ทำให้การเรียนรู้ลดลง

* เด็กที่ไม่ได้รับประทานอาหารเช้าและ/หรืออาหารกลางวัน จะขาดสมาธิในการเรียน มีปัญหาในการเรียนรู้

          ทุกท่านที่มีบุตรอยู่ในวัยเรียนควรเป็นอย่างยิ่งในการที่จะดูแลในเรื่องโภชนาการให้กับบุตรของท่าน ซึ่งจะส่งผลต่อการเรียนรู้ของเด็กเป็นอย่างมาก จะเห็นว่าครอบครัวและโรงเรียนจะมีอิทธิพต่อการบริโภคอาหารของเด็กวัยนี้อยู่มาก พ่อแม่ ผู้ปกครองและคุณครู ควรจะหาวิธีจูงใจในการบริโภคของเด็ก เพื่อพวกเขาจะได้พัฒนาตามวัย

          อาหารของเด็กวัยเรียน ไม่ควรเป็นอาหารที่เลี้ยงร่างกายเท่านั้น  แต่ควรเป็นอาหารแห่งการเรียนรู้ เป็นตัวอย่างของการใช้สติปัญญา เพื่อให้ได้มาซึ่งอาหารที่ดีมีคุณค่า เหมาะกับความต้องการของร่างกาย