บันทึกริมทาง(8)

 

 

 

 

36
โลกใบนี้…

ในวันนี้มองไปทางไหนก็ดูเหมือนจะสับสนไปหมด
มีผู้คนมากมายที่ฉันได้รู้จักและพูดคุย
มีหลายสิ่งที่ฉันได้พบเห็นและประทับใจ
บ้างก็สูญสลายไป บ้างก็ยังคงดำรงอยู่
ทุก ๆ ครั้งที่ฉันรำลึกถึงวันเวลาและพวกเขาเหล่านั้น
ฉันคิดถึงพวกเขาในฐานะแห่งความทรงจำที่ดีงามเสมอ
ฉันเคยอยากจะให้เราได้อยู่ร่วมกันเป็นเวลานาน ๆ
เพื่อร่วมกันสร้างสรรค์สังคมและโลกให้สวยงาม
แต่เมื่อกาลเวลาผ่านพ้นไป…….

ฉันจึงได้รู้ว่าทุกอย่างเป็นได้แค่เพียงภาพฝัน

ทุก ๆ ครั้งที่ฉันท้อแท้หรือสับสน
ฉันจะรู้สึกดีขึ้นเมื่อคิดถึงพวกเขาเหล่านั้น
อย่างน้อย…..ก็ทำให้ฉันได้เข้าใจว่า…..

ฉันไม่ได้อยู่เพียงคนเดียวตามลำพัง
หากแต่ยังมีใครต่อใครอีกมากมาย
ที่เป็นเพื่อนคอยห่วงใยและเป็นกำลังใจให้อยู่เสมอตลอดเวลา

 

 

37
โลกหมุนไป
กาลเวลาหมุนไป
ชีวิตหมุนไป
สรรพสิ่งก็เปลี่ยนไป
จิตใจก็เคลื่อนไหว
ไม่มีสิ่งใดหยุดนิ่ง
โลกหมุนไป
เวลาเปลี่ยนไป
ทุกสิ่งเปลี่ยนไป
ชีวิตเคลื่อนไหว
แต่ใจหยุดนิ่ง
ทุกสิ่งก็หยุดนิ่ง

 

 

38
ดวงอาทิตย์กำลังจะตกดิน
นกน้อยกำลังโบยบินคืนสู่รัง
แต่เธอก็ยังนั่งเหงาอยู่ที่เดิม….

อะไรนะ…ที่ทำให้เธอต้องเป็นทุกข์

อะไรหนอ…ที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวด

ใยเธอต้องกังวลถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึง
เหตุไฉนเธอต้องคำนึงถึงอดีตที่ผ่านพ้นไปแล้ว
ลืมเถิด….ลืมเสียบ้าง

เปิดใจให้กว้าง
มองดูโลกรอบ ๆ ข้าง ให้มาก ๆ แล้วทุกอย่างก็จะดีขึ้น
โดยที่เธออาจะไม่ต้องเหงาอีกต่อไป

 

39
ชีวิตนี้เป็นของเรา หัวใจนี้ก็ของเรา
เราสามารถที่จะเลือกวิถีชีวิตได้ด้วยตนเอง
จงกล้าหาญที่จะพัฒนาและเปลี่ยนแปลงตนเอง
กะเทาะเปลือกของตัวเองออกเสียบ้าง
ให้หลุดพ้นจากวันเวลาและความรู้สึกเก่า ๆ
ที่เกาะกุมและกัดกร่อนจิตใจของเราอยู่เสมอ
แล้วชีวิต ความรู้สึก และทุก ๆ สิ่งจะดีขึ้น
พร้อม ๆ กับการก้าวเข้าสู่โลกเก่าที่เปลี่ยนใหม่
ที่สะอาด สดใส บริสุทธิ์ และงดงามกว่า
ด้วยว่า….. ชีวิตย่อมจะดำเนินไปสู่สิ่งที่ดีงามกว่าเสมอ

 

40
ฝันไป….ทุกอย่างฉันได้แค่ฝันไป

โดยที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ฝันนั้นถึงจะเป็นจริง
ฝันไป….ฉันคงได้แต่ฝันไป......อย่างเลื่อนลอย

ในยามที่ฉันฝัน…..คืนวันช่างสดใส

หัวใจก็สุขสม....ในทุกเรื่องราว
เดียวดายตามลำพัง
แต่ฉันก็ยังคงหวังกับความฝันที่มี
ยามเมื่อกาลเวลาและคืนวันผันผ่าน
แล้วทุกอย่างก็หายไป
มลายไปจากหัวใจของฉัน….ทุกเรื่องราว

เหลือไว้เพียงความทรงจำที่ตอกย้ำในหัวใจ
พร้อมกับความฝันอีกมากมาย
ที่อยู่ไกลและมืดมน….ตราบนิรันดร์

[โสภณ เปียสนิท]

อ่านแล้วได้อารมณ์และความรู้สึกดีจังครับ

[ทิมดาบ]

ชอบกลอนเปล่ามากครับ

และเมื่อเข้าดูประวัติ

ก็รู้สึกดีใจ เหมือนเจอญาติครับ

เพราะพี่สาวของผม เป็นพยาบาล

ที่โรงพยาบาลสันป่าตอง ครับ

[ทิมดาบ]

ถึงแม้เป็นคนละอำเภอ

แต่ก็ดีใจที่ได้เจอคนเชียงใหม่ครับ

[อักขณิช]

ขอบคุณมากๆ ครับสำหรับดอกไม้และกำลังจากท่านอาจารย์โสภณและคุณทิมดาบ

ถ้ามีโอกาสขึ้นมาแอ่วเชียงใหม่ ก็อย่าลืมบอกด้วยนะครับ ว่างๆ จะพาแอ่วครับ