กลอนตลาด...ให้โอกาสกันบ้าง
แสงอะไรให้ส่องแสงแหล่งเรียนรู้
ค้นคิดดูอยู่ให้เห็นเป็นครูสอน
แสงอาทิตย์สว่างทั่วดินดงดอน
ก็เพราะตอนกลางวันนี้ที่พบเจอ
แสงดวงเดือนเลื่อนลอยฟ้าราตรีกาล
เราพบพานพระจันทร์เพ็ญเด่นเสมอ
งามแสงจันทร์เหมือนดวงหน้านวลน้องเธอ
ชวนละเมอเผลอเที่ยวชมอยู่ในใจ
แสงดวงดาวพราวพร่างฟ้านภากาศ
แม้มิอาจทาบแสงจันทร์ได้ไฉน
แต่ดวงเดือนเลื่อนลดแสงให้ดาวไป
เหมือนผู้ใดให้โอกาสคนอื่นดี
ไม่แสดงแข่งขันกันว่าตนเก่ง
ไม่อวดเบ่งว่าตนเลิศประเสริฐศรี
ด้วยทุกคนต่างเรียนรู้มีดีกรี
แบ่งเวทีให้แสดงเหมือนแสงจันทร์
คือแบ่งแสงให้ดวงดาวทอแสงได้
ส่องแสงไปในราตรีมีเธอฉัน
เราต่างให้เรายิ่งได้น้ำใจกัน
ไม่เหมือนดวงตะวันมาส่องแสงเอง
คือไม่ให้โอกาสแสงแห่งแหล่งอื่น
ทุกวันคืนตื่นหลับใหลให้ข้าเก่ง
ชอบแสงดาวชมแสงจันทร์กันมากเพลง
ฟังบรรเลงเพลงชมจันทร์ชมดวงดาว
ยังไม่เห็นการแต่งเพลงชมอาทิตย์
ร้อนแรงฤทธิ์ร้ายแรงเหลือเบื่อจะกล่าว
ชมแสงเดือนชมแสงดาวสุกสกาว
งามวับวาวคราวสาดแสงส่องโลก..เอย.
ความเห็น (2)
ผมได้อ่าน บทกลอนตลาด ท่าน อาจารย์ ยูมิ มีความรู้สึกสบายใจ ไร้กังวล อักษรทุกตัวของท่าน ละเมียดละไม เหมือนมีชีวิตชีวาอย่างไงอย่างงั้น พริ้วไหวไปตามสายลม เหมือนทุ่งข้าวเขียวขจี
สวัสดีครับ คุณดอกรัก
เป็นไปตามอารมณ์นะครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ
ขอบคุณครับ