พิษรัก..จำทน...
รักมีฤทธิ์สาหัสนัก รักทำฉันได้เพียงนี้ รู้ไว้บ้างนะคนดี ตัวฉันนี้แทบบ้านะเออ...
รู้ทั้งรู้ว่าทรมาน
ในดวงมานแทบแหลกสลาย
เมื่อรู้แต่นี้ต้องห่างร้างไกล
เธอจากไปไม่มีวันคืน…
น้ำตาฉันไหลปลิ่ม ๆ
รอยยิ้มที่มีคือยิ้มฝืน ๆ
แทบจะล้มลงทั้งยืน
ทนขมขื่นจูงรถกลับมา...
ปล่อยความคิดให้ไหลเรื่อย
เดินเฉื่อย ๆ เหนื่อยไม่ถามหา
รู้ตัวอีกครั้งตอนถึงทุ่งนา
อนิจจาเรียก “รัก” หรือนี่…
รักมีฤทธิ์สาหัสนัก
รักทำฉันได้เพียงนี้
รู้ไว้บ้างนะคนดี
ตัวฉันนี้แทบบ้านะเออ...
แม้จะทุกข์เพียงไหน
เพื่อเธอฉันทนได้เสมอ
เพราะฉันนั้นรักมั่นเพียงเธอ
มิให้ใจเผลอไปคิดรักใคร...
ยอมรับว่าฝืนความรู้สึก
ในใจลึก ๆ ไม่อยากห่างหาย
แต่เพื่อให้เธอสบายใจ
ฉันจะได้ดั่งเธอต้องการ...
จำไวนะที่รัก
แม้สักวันที่เธอผิดหวัง
ฉันคนนี้ยังคอยระวัง
เป็นเกราะกำบังให้เธอเรื่อยไป...
(10 พฤศจิกา 42
หมายเลขบันทึก: 442433เขียนเมื่อ 4 มิถุนายน 2011 20:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 19:35 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น