แม้ไม่เชื่อว่าฉันรัก
อย่าทึกทักว่าฉันหลอก
แม้ไม่เชื่อถ้อยคำทีบอก
อย่าพึ่งตอกย้ำว่าฉันหลายใจเด้อ...
บุคลิกภายนอกของคน
ใช่ตัวตนแท้จริงเสมอ
ดูอย่างเจ้าเงาะนั่นซิเธอ
ซ่อนความเลิศเลอเอาไว้ข้างใน...
รีบตัดสินคนเพียงภายนอก
ไม่ลองรู้จักรู้ใจไฉน
เหมือนอยากลิ้มรสแกงใด
แต่ไม่ชิม ฤา จะรู้รสแกง
(1 มีนา 42)
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย ป่าไม้เลื้อย/พาดีซอ ใน จิปาถะ - ภาษากลอน
ไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก