ลาก่อน....
เป็นธรรมดา ที่พบกันแล้ว ก็ต้องมีการจากลา แต่การจากลา ในบันทึกนี้ มันคือ เก่าที่นี่ แต่จะไปใหม่ที่อื่น หรืออีกนัยหนึ่ง ก็คือ หมดค่าที่นี่ และไปเพิ่มคุณค่า.....ที่อื่น
*****
ห้องปฏิบัติการทางภาษา 1 ที่ครูอ้อยและนักเรียน ขณะนี้ คณะกรรมการลงความเห็นว่า จะไม่ใช้แล้ว เลยต้องยกให้โรงเรียนอื่นไปใช้ประโยชน์ วันนี้ล่ะค่ะ เขาเอารถคันใหญ่ มารับไป
*****
ลาก่อน.....
*****
*****
ความเห็น (15)
จะเล่ารายละเอียด และรูปภาพ ในตอนเย็น นะคะ ขออภัย
อาคารสถานที่มีวันผุพัง เทคโนโลยีย่อมล้าสมัย แต่หลักการและหัวใจนั้นอยู่ต่อ และสืบทอดได้นาน นานมากครับ
ประวัติศาสตร์ทางออนไลน์ยังปรากฎอยู่ค่ะครูอ้อย
กราบเรียนครูอ้อยค่ะ
พูดว่าลาก่อนแล้วน่าถอนใจค่ะ เก่าไปใหม่มา เป็นเรื่องปกติใช่ไหมคะ แต่ที่แน่ ๆ บล็อกของครูอ้อยจะยังอยู่ใช่ไหมคะ
บอกตรงๆค่ะว่า หนูไม่เคยติดตามบล็อกหรือเว็บไหนอย่างนี้มาก่อน จนกระทั่งมาเจอบล็อกของครูอ้อยนี่ล่ะค่ะ ที่เข้าบ่อยที่สุดนอกเหนือจาก e-office ของหน่วยงานต้นสังกัดค่ะ
ขอบคุณ อาจารย์หมอ เจเจ มากมายค่ะ
ขอบคุณค่ะ อาจารยหมอ ชาตรี
ขอบคุณ อาจารย์ ดร.น้องสาว จัน มากมายค่ะ
ขอบคุณ หนูนา ที่ให้กำลังใจ ครูอ้อย ค่ะ
ห้องแล็ปไป แต่ครูอ้อยยังอยู่กับเราตลอดกาล
อิอิ
ขอบคุณมากค่ะ อาจารย์ ตึ๋ง
เมื่อวาน กลับจากประชุม เห็น รถบรรทุก มีโต๊ะเก้าอี้ ของนักเรียน อัดอยู่บนรถ ครูอ้อย ส่งใจไปกับมันด้วย ลาก่อน
เข้ามาในห้องก็ใจหาย ไปหมดแล้ว
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ชีวา ยังอยู่ ต้องสู้ และสร้างสรรค์ต่อไป
ขอบคุณค่ะ คุณชยันต์
เปรียบเทียบด้วย รูปภาพ แล้ว....ใจหาย