อะไรที่ทำให้คุณมั่นใจว่าลูกเรียนที่นี่แล้วดี

จริง ๆ เป็นผู้ปกครองก็ดูทั้งระบบเลย เริ่มจากความเชื่อว่าไม่มีครูที่วิเศษเลิศเลอก่อนเลย

 เราเชื่อว่าคุณครูเป็นคนธรรมดาแบบเราๆ ท่านๆ นี่แหละ

ถามว่าเค้าจะทุ่มเทขยันกว่าทุกโรงเรียนในทั่วหล้าหรือ ก็ไม่ใช่หรอก มั่นใจว่าเค้าก็สอนเหมือนกับที่พิจิตรนี่แหละ

 ใช้หลักสูตรอะไร แตกต่างกันมากหรือเปล่า ก็ไม่หรอก เพราะไม่ว่าจะหลักสูตรไหนก็แค่การปรับน้ำหนักของแต่ละวิชา ส่วนเรื่องสไตล์การสอนหรืออะไรก็เหมือนเดิมหมด โดยส่วนใหญ่ใช้คนนพื้นที่ ครูในพื้นที่นั่นแหละ ฉะนั้นก็คิดว่าเรื่องครูผู้สอนเป็นเรื่องที่เหมือนเดิม

จากเรื่องการสอนในโรงเรียน เมื่อคุณครูสอนแบบสบายๆ แต่ออกข้อสอบยาก จากตรงนี้เค้าสร้างเด็กเก่งในเวลาจำกัด ในบริบททรัพยากรจำกัด เด็กจะเก่งได้ก็ต้องถูกคัดเลือกมาอย่างดีก่อน

อันนี้ก็ทำให้ประหยัดเวลาในการสอนพื้นฐานไปได้อย่างมาก เป็นแนวสากลเค้าทำกัน

 เมื่อได้อย่างนี้ การบ้าน แบบฝึกหัด ข้อสอบทุกอย่างยากหมด เวลาในห้องเรียนแค่ให้โจทย์แล้วอธิบายนิดหน่อยก็หมดไปแล้ว ทุกๆ วิชาเป็นแบบนี้ และเมื่อสอบแล้วเด็กไม่ผ่านก็มีกระบวนการคัดออก แบบพอไปพอมา ก็เอาออกยี่สิบเปอร์เซ็นต์เมื่อจบมอสาม

เด็กๆ ทุกคนต้องเอาตัวรอด ก็ต้องขวนขวาย สมัยก่อนก็อ่านหนังสือกันจนดึกจนดื่นนั่นแหละ

 แต่สมัยนี้สบายหน่อยมีตัวช่วย แรกเริ่มเดิมทีก็เป็นเพราะมีเวลาว่าง ครูก็ช่วยติวให้เด็กนอกเวลา

 แต่เมื่อมีเด็กต้องการมาเรียนกันมาก คำถามมาก เวลาอธิบายมากมาย ก็กินเวลาคุณครูไปจนหมด ทำไปนานๆ ก็ไม่ไหว ก็พักกันไป

 จากตรงนี้ก็มีการพัฒนารูปแบบเพื่อให้ทุกอย่างเดินไปได้ น่าจะเรียกว่าสายกลางก็ได้นะ คือครูเองก็เต็มใจสอนให้อยู่แล้ว เด็กก็ต้องการ มันก็เกิดการสร้างระบบการเรียนเพิ่มเติมแบบมีคุณภาพขึ้น กลายเป็นการเตรียมสอบ เป็นการติว เป็นกวดวิชา โดยมีการตอบแทนกันในแบบที่ครูผู้สอนก็ทำได้และดำเนินชีวิตในสังคมได้ในแบบที่ควรจะเป็น เด็กๆ ก็ได้ความรู้ ทักษะ เทคนิคการทำข้อสอบไป สามารถเข้าเรียนในระดับมหาวิทยาลัยดีๆ ได้ หลายคนมีอนาคตที่ดี นี่ก็เป็นสิ่งที่ผมมองเห็น

 และก็ยอมรับ ที่สำคัญก็คือ การที่ครูผู้สอนในโรงเรียนเค้าเปิดสอนเสริมนี่แหละ เป็นสิ่งที่ถือว่าเป็นหัวใจของความสำเร็จ มากๆ เพราะว่ามันเป็นเนื้อเดียวกันของระบบการศึกษาที่นี่เลย ดีกว่าการที่จะไปเรียนจากสถาบันติวที่มาจากที่อื่นและใช้ครูที่อื่น นี่พูดสำหรับเด็กๆ ที่ต้องเรียนตั้งแต่ มอหนึ่งถึงมอสี่นะครับ ส่วนมอห้านี่อาจจะต้องใช้ของสถาบันติวตรงภาพรวมเข้ามาเติม น่าจะดี การที่เราได้สนับสนุนครูผู้สอนในจังหวัดในท้องถิ่นเป็นสิ่งที่ดีมาก ทำให้ครูไม่ย้ายไปไหน องค์ความรู้ก็มีพัฒนาการที่ดีขึ้น เกิดบุคลากรที่มีคุณค่าในต่างจังหวัด ชีวิต เศรษฐกิจของจังหวัดก็ดีขึ้น การค้าอะไรก็ดีขึ้น

ยิ่งสมัยนี้เป็นยุคของอินเตอร์เน็ต การที่เราจะต้องเข้าไปเรียนที่กรุงเทพ มีความต้องการน้อยลง

วันที่ไปส่งลูกที่หอ ยังเห็นมีหลายคนย้ายจากกรุงเทพมาเรียนที่นี่เลย เพราะว่าอินเตอร์เน็ตทำให้เราได้อ่านหนังสือหรือความรู้ใหม่ แบบทันทีพร้อมกันทั่วโลก เราไม่จำเป็นต้องรอการพิมพ์ รอมาส่งจากเรือ หรือเครื่องบินกันอีกต่อไป นี่ก็อีกอันหนึ่ง

ความอบอุ่น คนที่อยู่กันใกล้ๆลูก เดินทางไปหาได้ไม่เกินสองชั่วโมง นี่ก็ช่วยให้เด็กมีสมาธิในการเรียนที่ดีเนื่องจากเค้าเหมือนกับอยู่บ้านนั่นเอง

ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ก็พยายามอธิบายคำว่า หลายอย่างของที่นี่เค้าร้อยเป็นเรื่องเดียวกันเลย จากบันทึกที่แล้ว นะครับ เห็นต่างอย่างไรก็บอกได้ครับ ขอบคุณนะครับที่สละเวลาอ่านนะครับ

[nui]

• "อะไรทำให้มั่นใจว่าลูกเรียนที่นี่ดี" เป็นคำถามในหัวใจพ่อแม่ทุกคนนะคะ จะออกความเห็นสงสัยว่าจะล้าสมัยไปแล้วกระมัง
• แต่ว่า ลูก ม.ต้น นี่เริ่มประกาศอิสรภาพแล้วค่ะ สำหรับเจ้าตัวเล็กอนุบาล๓ นี่ยังคลอเคลีย กอดเขาไว้บ่อยๆ นะคะ อีกหน่อยเขาจะไม่ยอมให้กอดแล้ว