บันทึกของลูก ๓ "บทกวีของฉัน"
ห่างหายจากเวบไปนานเพราะไม่มีอินเตอร์เน็ตใช้
ยังกับไปอยู่แดนกันดาร หรือป่าเขาลำนำไพรไร้เทคโนโลยีใดๆ
เรื่องจริงคือ..แม่ต้องจัดการทุกอย่างให้กับครอบครัวคนเดียว โดยมีกัลยาณมิตรให้คำปรึกษาที่ดี มีประโยชน์
แม้แต่การศึกษาของลูกนั่นเองค่ะ
เลยไม่คิดจะขวนขวายทำอะไรที่จะได้มาซึ่งอินเตอร์เน็ต
นอกจากการเข้าร้านเน็ตนานๆครั้ง เพื่อหาข้อมูลสำคัญบางอย่าง
..
วันดีคืนดี..ลูกชายสุดที่รัก ก็แต่งบทกวีพร้อมวาดรูปประกอบ
แบบของฉัน..แบบที่เห็นนี้ล่ะค่ะ..
เคยให้เขาฝึกแต่งกลอนแบบมีฉันทลักษณ์ในเวบเวบหนึ่ง
เมื่อ ๒-๓ ปีที่แล้ว
ลูกกลับชอบ "กลอนเปล่า" เข้าใจว่าแต่งเลียนแบบ
จากหนังสือการ์ตูนที่เขาชอบ ถามดูได้ความว่าเป็น "กวี ไรเนอร์ มารีอา ริลเค"
เป็นพัฒนาการด้านหนึ่งของลูกชาย..ที่แม่แอบปลื้มเล็กๆค่ะ..
..
ความเห็น (26)
น่าปลื้มใจแทนคุณแม่ครับ
ขอบคุณครับ...
มีความสุขค่ะ :)
ความสุขเล็กๆของคนเป็นแม่นะคะ
ยังคงเป็นกำลังใจให้กันเสมอค่ะ..
ค.ห.๑ คุณอ.น.
ขอบพระคุณคุณอ.น.มากค่ะ
แค่อยากเล่าสู่กันฟังว่า..ลูกเขาก็มีความคิดจินตนาการของเขา
เราอาจให้..ฝึก..พื้นฐานในการรักการอ่าน ไม่ว่าด้านไหนกับเขาไป
แต่ในที่สุด..เขาก็จะตกผลึกมาตามความคิดที่เป็นตัวตนของเขาค่ะ
ขอให้พ่อแม่เข้าใจเขา..อย่าเอาเป็นเอาตายว่าเขาต้องตามแบบเราเป๊ะๆค่ะ
..
ดิฉันจะดุเขาเรื่องของกาลเทศะ การใช้คำพูด กิริยามารยาท และเรื่องที่เป็นโทษ
แต่เรื่องความคิด ความชอบ ไลฟ์สไตล์ในทางสร้างสรรค์..ปล่อยให้เขาทำและค้นหาตัวตนของเขาเองค่ะ..
ค.ห.๒ ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์
จริงที่สุดค่ะดร.ดร. จันทวรรณ ..
ความสุขของคนเป็นแม่
เมื่อเห็นลูกทำอะไรได้ ในทางที่ดี สร้างสรรค์ค่ะ
และเป็นความสุขของลูกเราค่ะ..
สวัสดีค่ะ
มารับความรู้สึกค่ะ น่าปลื้มจริง ๆ นะคะ
ดีใจที่กลับมาคุยกันอีก หายไปก็ให้คิดถึงเสมอค่ะ
ค.ห.๓ คุณkrugui Chutima
ขอบคุณกำลังใจดีๆที่ให้เสมอมาค่ะคุณkrugui Chutima
มาเล่าสู่กันฟังเป็นกำลังใจให้คุณพ่อคุณแม่ทุกท่าน
เมื่อลูกมีพัฒนาการในด้านสร้างสรรค์ เป็นเรื่องที่พ่อแม่ควรสนับสนุนเขาค่ะ
ไม่จำเป็นต้องเก่งมากมาย แค่เขาทำได้ เป็นตัวเขาเอง เขามีความสุข
ดีกว่าไปลอกตามสิ่งที่เป็นโทษ ติดเกมส์ ติดเน็ต แบบเให้โทษ เสี่ยง อันตรายค่ะ
ค.ห.๔ คุณคิม นพวรรณ
เพิ่งขนขวายหาอินเตอร์เน็ตมาใช้ได้ค่ะพี่คิม
เพราะย้ายที่อยู่ใหม่ ยุ่งกับการจัดการทุกอย่างและลูกที่ต้องทำโฮมสคูลต่อ
มือใหม่ยังต้องเรียนรู้อีกมากมายค่ะพี่
..
ดีใจเช่นกันที่มีกัลยาณมิตรมารับความรู้สึกจากบันทึกอย่างสม่ำเสมอเช่นพี่คิมและอีก ๒-๓ท่าน
เป็นความอบอุ่นบนโลกไซเบอร์ที่รับความรู้สึกดีๆจาก"คอมเมนท์" ของพี่ได้เช่นกันค่ะ
..
ขอขอบพระคุณจากใจจริงค่ะพี่คิม
ค.ห.๔ คุณคิม นพวรรณ
อยากบอกความรู้สึกอีกสักนิดค่ะพี่
เพราะเคยเจอด้านไม่ดีของโลกไซเบอร์
ถึงขนาดต้องร้องเรียนรร.ลูกที่ลาออกมาว่า
เราไม่ได้รู้จักเกี่ยวข้องกับคนในเวบนั้นเลย
เราแค่ไปเขียนหนังสือ เราไม่ต้องการแข่งขันอะไรกับพวกเขา
หรือเป็นอะไรอย่างที่พวกเขาคิดว่าเป็น ไม่เข้าใจก็แล้วไป
แต่การเข้าไปก้าวก่ายในรร.ลูกเรา..เป็นการก้าวก่ายสิทธิของเราในฐานะผู้ปกครอง
คุณครูที่เกี่ยวข้องน่าจะทราบเรื่องนี้ดี
และเรื่องนี้เป็นความผิดทางอาญาด้วย แม่ศึกษากม.มาแล้ว
..
แต่ในเวบเดียวกันนั้นและเวบปัจจุบัน เราก็รู้สึกว่าได้เจอคนดีๆเหมือนพี่คิมเช่นกันค่ะ
ทุกสิ่งทุกอย่างมี ๒ ด้านจริงๆ มีขาวก็มีดำ หรือสีตรงข้ามเช่น ชมพูกับเขียวมะนาว
นำกำลังใจมามอบให้แม่มดที่น่ารักจ้า555
ลูกคือชีวิตและลมหายใจของแม่ชิมิ
ค.ห.๕ คุณวิญญาณ
เป็นแม่มดแก่ๆ ของลูกชาย ๑๐ ขวบครึ่งค่ะ
ไม่งามสาวเอวเล็กเอวบางอย่างแม่มดน้องในรูป ๕๕๕๕๕๕
..
ขอบคุณกำลังใจจากคนอาชีพเดียวกันค่ะคุณวิญญาณ
สงสารลูกน่ะ พ่อก็รีบจากไปก่อน แม่เลยรู้สึกว่าต้องรักเขามากๆๆๆๆๆ
สวัสดีค่ะ
การปล่อยวางเรื่องที่มากระทบจิตใจ ไม่ได้เป็นเรื่องง่าย หากต้องลองดูสักครั้งสองครั้ง จะทำให้เรารู้สึกได้ว่าไม่ยากเลยค่ะ
คนเราไม่มีใครหลีกเลี่ยงสิ่งที่เราไม่ต้องการได้เลยนะคะ พี่คิมขอเป็นกำลังใจค่ะ ขอให้มีจิตใจที่สบายนะคะ
ปัญหาบางอย่างเราไม่อาจแก้ไขได้ หรือยิ่งแก้ยิ่งกลุ้ม ปล่อยให้กาลเวลาตัดสินให้ค่ะ
ด้วยความปรารถนาดีเสมอนะคะ
คุณคิม นพวรรณ ค.ห.๖
ขอบพระคุณข้อคิดดีๆค่ะพี่คิม
การปล่อยวาง การอยู่กับปัจจุบันสำหรับน้องคนนี้เป็นธรรมะสูงสุดค่ะพี่
ทำได้เมื่อไหร่ สบายใจ ไร้ทุกข์เมื่อนั้น
แต่ทั้งที่ทราบ..ใจก็อดปรุงแต่งไปกับการยั่วยวนของผู้คน สู้กิเลสของคนอื่น กับสู้กิเลสของเราไม่ได้ค่ะ
ยิ่งเรื่องที่รักมากเช่นเรื่องลูก แม้รู้ว่าคนไม่ดียั่ว โกหก แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึก ไม่รู้ว่าเขาจะพูดเพื่อสะใจอะไร
ในเมื่อความจริงเขาก็ไม่ได้ลูกเรา อย่างที่เขาอยาก ไม่ว่าญาติหรือใครที่ไหน สมมุติให้เกิดอะไรขึ้นมา
ทำไมเขาไม่เอาเวลาที่คิดที่พูดสมมติที่เขาอยาก ไปเลี้ยงลูกเขา หรือไปลอกหาสามีหาลูกให้ได้อย่างเรา
..
แหะ แหะ สรุปแล้ว..ก็ได้ยินเสียงครูบาอาจารย์ เสียงพี่คิม เสียงจากกัลยาณมิตรเตือนอีกครั้งว่า
"ก็เพราะเขาไม่ใช่เธอ เขาก็คิดได้แค่นั้น พูดได้แค่นั้น เอาแต่จะยั่ว เอาแต่สมมติให้เราเต้น เราโกรธเหมือนตัวเขาที่ไม่ได้ดังอยากไง"
คุณคิม นพวรรณ ค.ห.๖
ที่ยังปล่อยวางไม่ได้คือพวกที่ไม่ได้เลี้ยงเด็กแล้ว ว่าเด็กเป็นคนนั้นคนนี้ หรือแม่เป็น แบบที่จบชีวิตไม่ดีค่ะพี่
ถามว่าคนที่ว่าละมัง เป็นคนคิด ก็ควรจะเป็น ไม่ใช่เรา-แม่ลูกเป็น
แถมยังเอาบุพการีเรามาว่า อย่างที่เล่ามาแล้ว คนงมงาย เพราะเขาไม่ได้ลูกเราอย่างที่อยาก
ถึงเราแม่ลูกจะเป็นลูกหลาน แต่ก็คนละคน มีเวรกรรมต่างวาระกับท่านแน่นอน
เช่นเดียวกับคนว่า เขาอาจมีกรรมเหมือนที่เขาว่าบุพการีเราก็ได้ ใครจะรู้ ถึงได้ว่านัก
มีเพื่อนแซวว่า..
กวีน้อยวัย ๑๐ขวบครึ่ง..มีความรักแล้วหรือ..
อิอิ..แค่เรียนรู้..รักสมมติ..จากเนื้อหาการ์ตูน..นั่นล่ะ..เรียนรู้ไม่ใช่ลอกเขามา..
เรื่องจริงที่อยู่กับปัจจุบัน..ที่สาวๆยังต้องอิจฉาคือ..หนูรักแม่ค้าบ..
..
รักในคีย์สมมติ..ยังไม่มีค่ะ..ขออภัยเพื่อนที่แซวมาณ ที่นี้..อิอิ
- ธุค่ะ..
น้องน่ารักจังนะคะ ^^ ยากนะคะ ที่เด็กผู้ชายจะมานั่งเขียนบทกวี ต้อมชอบค่ะ เพราะต้อมก็ชอบเขียนอะไรแบบนี้ หลายๆ ครั้ง (ส่วนมาก)จะไร้กรอบ ไร้เกณฑ์
เป็นกำลังใจให้น้องออมนะคะ ^^
ค.ห.๗ คุณเนปาลี
ขอบคุณค่ะน้องต้อม..แม่เคยฝึกเขาเมื่อ ๒-๓ ปีก่อนค่ะ ตอนนั้นบังคับ
ก็เลยได้ผลตกผลึกมาตอนนี้..เมื่อเขาเริ่มอ่านหนังสือที่เขาชอบ
ไปพบบทกวีของริลเคเข้า..แค่เล็กๆกับประวัติ
เขาก็เลยคึก..เขียนไปวาดรูปไป..ติดๆกัน ๓-๔ บทแล้วก็..เลิกค่ะ
ไปทำอย่างอื่นต่อ..อิอิ
ยังไม่หมดค่ะน้องต้อม..
เป็นความพยายามของพี่ ที่หากิจกรรมที่ห่างไกลจากการกดโทรศัพท์ เล่นคอมเยอะๆ
ถ้าวาดรูป อ่านหนังสือ เล่นสกู๊ตเตอร์ในเวลาที่ควร ไม่บ่นเลยค่ะ
แต่ถ้ากดโทรศัพท์นาน ใส่หูฟังนาน เล่นคอมนาน ต้อง..ดึงให้เลิกค่ะ
เพราะเทคโนฯพวกนี้ มีผลกับอาการป่วยของลูก
แม่ต้องคอยสังเกต คอยดึง เพราะเข็ดที่ต้องออกจากรร.เสียค่าเทอมไปฟรีๆ
แต่การพาลูกไปบำบัดและอยู่กับลูก ๑ ปีที่บ้านช่วงเขาพักการเรียน
ก็เป็นการเรียนรู้..และระวังไม่ให้ลูกเป็นมากอีกค่ะน้องต้อม
เนี่ย..กดโทรศัพท์ไม่หยุดเลย..
ถึงได้นึกออกไงคะน้องต้อม
น้องอยู่กับแม่ ๔-๕ปีแล้ว บ้านไม่มีผู้ชาย เมื่อก่อนยังมีคุณตา คุณน้า
ก็เลยออกแนวคิกขุ ไม่แมนเท่าไหร่
แต่พี่ก็ไม่เคยสนับสนุนให้เขาไม่เป็นชายค่ะ
แล้วเขาก็ชอบผู้หญิง
แต่กิจกรรมต่างๆ ก็อาจจะมาทางแม่มากเพราะตัวอย่างไม่มีพ่อค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- น่าภูมิใจจัง...
- กวีน้อยคนเก่ง เก่งมากค่ะ
อาจารย์คะ
อย่าว่าแต่น้องออมเลยที่สนใจอะไรแค่แป๊บๆ ^^ เด็กโตๆ อย่างต้อมเองก็เป็น เช่นเดียวกับที่เขียนเล่าในบันทึกมากมายนั่นล่ะค่ะ บางช่วงต้อมก็หมกมุ่นทำสร้อย/ทำอาหาร/อ่านหนังสือ/เขียนกลอน/เขียนค่าว/วาดรูป/ทำหนังสือ/ทำโปสการ์ด/ปลูกต้นไม้ สลับสับเปลี่ยนตามอารมณ์
คงเพราะน้องอยู่กับแม่และใกล้ชิดกับเสถียรธรรมสถาน ก็เลยอ่อนโยนน่ะค่ะ ^^
อาจารย์ลองตามไปดูบล็อกของ ศน.อ้วน ที่เขียนเกี่ยวกับโรงเรียนบ้านสิคะ ตอนนี้ต้อมไม่สามารถหาลิงค์ให้ได้เพราะจิ้มๆ ในมือถือนี่มันมีข้อจำกัด
ส่วนเรื่องบุคคลไม่พึงประสงค์ ก็อย่าประมาทนะคะ ดูแลตัวเองด้วย เป็นห่วงค่ะ
ลิงค์นี้ที่ต้อมเคยตามรอยจากบล็อกของ ศน.อ้วนค่ะ เป็นเรื่องเล่าของครอบครัวก้านตอง ที่ใช้ระบบโรงเรียนบ้านน่ะค่ะ ^^
ค.ห.๘ คุณลำดวน
ขอบพระคุณคำชม "กวีน้อย"ค่ะคุณลำดวน
ยังไม่ถึงเป็นกวีหรอกค่ะ ยังไม่รู้จะไปทางไหน
เขาอยากแต่ง อยากวาดรูปก็ทำไปตามแรงบันดาลใจ
แค่ทำในสิ่งที่ดี ไม่ต้องเก่ง แม่ก็ปลื้มแล้วค่ะ
นำมาบันทึกให้เห็น "ความสุขของเด็ก" คนหนึ่ง..กับสิ่งที่เขาเลือกทำค่ะ
ค.ห.๙-๑๐-๑๑ น้องต้อม-เนปาลี
ขอบคุณน้องต้อมจากใจจริงค่ะ สำหรับข้อคิดดีๆ คำแนะนำดีๆ
กิจกรรมดีๆ อะไรก็ได้ที่ลูกสนใจทำค่ะ ไม่งั้นจะหมกมุ่นกดโทรศัพท์อย่างตอนนี้
วันนี้เมื่อเช้ามีไข้ป่วย พอฟื้นขึ้นมาก็..ขออาหาร ระหว่างรอก็กดโทรศัพท์
พี่คิดว่า..เขาวาดรูป แต่งบทกวี เล่นดินทราย ออกกำลัง สลับบ้างจะดีกว่านะ
..
พอโทรคุยกับ "สมาคมบ้านเรียนไทย" ที่ให้คำปรึกษาเรื่องโฮมสคูลและกศน.ใกล้บ้าน
พี่เลยรู้ตัวว่า..ด้วยสองมือแม่คนเดียว..ทำไม่ไหว..และยังต้องคิดถึงปัญหาเรื่องการจดทะเบียน สอบเทียบ
พี่ยังไม่มีกลุ่ม มีแบบเท่าไหร่..เลยล้มค่ะน้องต้อม..
พอดีไปเจอรร.เอกชนเล็กเด็กน้อยตรงตามที่ครูเพื่อเด็กพิเศษแนะนำ เลยเอาออมเข้ารร.ไปแล้ว
เริ่มเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง รร.เล็กเป็นกันเอง คุยกับครูได้ แม่รับส่งก็น่าจะดีค่ะ คงไม่มีปัญหาครูกับคนในเวบเดิมแบบที่ผ่านมา
หรือถ้ามีก็ต้องบอกกล่าวให้เข้าใจว่า เราไม่เกี่ยวข้องกับคนพวกนี้เลย เป็นพวกหลอกลวง