แรงบันดาลใจในงานเขียนมากกว่ารักจากวีรบุรุษยะลา
แรงบันดาลใจในงานเขียน "มากกว่ารักจากวีรบุรุษยะลา"
"พี่ไม่ต้องห่วงนะครับ พวกผมจะปกป้องผืนแผ่นดินไทยนี้ไว้ ไม่ให้ใครเอาไปได้ พวกผมจะขอปกป้องไว้ด้วยชีวิตครับ"
( ภาพบน...ตชด ตัวต้นเหตุ....ของทุกอย่างที่เกิดขึ้นในหนังสือมากกว่ารักฯ)
ข้อความสั้นๆ ตอบผ่าน โซเชียลเนตเวิรค์ จาก "นักรบชายแดน" ที่ธารโตทำให้คนไทยอีกคนหนึ่งที่อยู่อีกซีกโลกหนึ่งน้ำตาคลอ อยู่หน้าคอมพิวเตอร์ และเกิดความสงสัยว่า "มันเป็นไปได้หรือนี่...ที่มีคนที่จริงใจต่อภารกิจหน้าที่ และ "แอบ" ให้เราได้แม้ชีวิตของเขา ทั้งๆ ที่ผู้เขียนเอง ก็ยังไม่รู้เลยว่าเขาคือใคร....
จะว่าไปชีวิตของผู้เขียนเองก็ไม่แตกต่างไปจากชีวิตคนในเมืองโดยทั่วไป ค่อนข้างจะสุขสบาย และถ้าคิดให้น่าหมั่นใส้มากขึ้นคือผู้เขียนต้องการอะไรก็มักจะได้ทุกอย่าง บางครั้งธนาคารยังไม่ต้องไปเลย.... ผู้จัดการธนาคารจัดการให้หมด ฟังดูแล้วก็เหมือนกับชีวิตที่โปรยด้วยดอกกุหลาบก็ไม่ปาน...และแน่นอน..ตอนนั้น...ไม่รู้จักแม้กระทั่ง ผู้กองแคนหรือหมวดตี้...
แต่....ประโยคข้างบนนี้....ทำให้ผู้เขียนมีชีวิตที่เปลี่ยนไป
ผู้เขียนตั้งใจไว้ว่า ในเมื่อมีคนที่ "แอบ" ให้เราได้แม้ชีวิต....ทำไมเราไม่ลองทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อไป "แอบ" ให้ชีวิตแก่พวกเขา...ดูบ้าง...ลองดู
ผู้เขียนเคยเรียนธุรกิจ เราเดิมพันด้วยเงินลงทุนและประโยชน์ต่างๆ ที่จะแบ่งปันให้กับผู้ลงทุน ผู้เขียนเองเป็นคนที่ชอบความเสี่ยง แต่ไม่ใช่ "เสี่ยง" แบบ ไม่รู้ชะตา แต่เป็นความเสี่ยงที่ ท้าทาย น่าตื่นเต้น ลุ้น น่าทดลอง จำได้ว่า เคยไปด้อมๆ มองๆ ร้านเพชร ใหญ่แห่งหนึ่งที่กรุงลอนดอน จะเข้าก็ไม่กล้าเข้า พอหยิบเพชรขึ้นมาดูก็สงสัยว่า แพรวพราวอย่างนี้ แล้วจะรู้ไหมนี่ ว่าเป็นของจริง .... มองไปรอบๆ ร้านเห็นการ์ดคุ้มครองดูแลอย่างดี....เอ๊ะ...ท่าทางจะเสี่ยงดีนะงานนี้ ... หนึ่งอาทิตย์ผ่านมาผู้เขียนก็เก็บเสื้อผ้าข้ามเกาะอังกฤษไปศึกษาเรื่องเพชรที่ประเทศเบลเยี่ยม แล้วก็กลับมาทำงานเสี่ยงๆ กับไอ้เรื่อง เพชรๆ นี่ระยะหนึ่งก่อนไปจับเรื่องอสังหาริมทรัพย์
ชีวิตไม่สนุก..ไม่มีอะไรตื่นเต้นเลย....
แต่ถ้าเราได้เดินทางไปยะลา และได้เรียนรู้การ "แอบ" ให้ชีวิต และ ได้ทำอะไรที่มันเสี่ยงๆ เช่นไปหาภาพสวยๆ ในพื้นที่ ที่อันตรายสุดๆ ออกมาให้คนแนวหลังดูนี่ มันช่างเป็นอะไรที่มีสีสรรพ์กับชีวิตเป็นอย่างมาก ว่าแล้วก็เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางไปจังหวัดยะลาโดยมี คณะของตำรวจตระเวนชายแดนมาคุ้มกัน และพาไปในที่เสี่ยงๆ ได้อย่างสมใจ
(เข้าป่า)
(ภาพบน เขื่อนบางลาง)
วันนี้ ไปเจอบทความเก่าของตัวเองที่เขียนไว้ก่อนลงพื้นที่ เอามาอ่านดู....ลอกมาให้อ่าน นะคะ
"เมื่อก่อนนี้เคยถามตัวเองว่าสิ่งที่เรากลัวที่สุดในชีวิตคืออะไร
ได้คำตอบมาว่า กลัว มือขาด แขนขาด ตาบอด กลัวถูกใส่ความถูกจับเข้าคุก กลัวถูกประหารชีวิตทั้งที่ไม่ผิด..ถ้าเป็นอย่างนั้นคงไม่กลัวอย่างเดียว แต่คงแค้นส์ไม่เบาเลย
นั่นแหล่ะคือความกลัวที่สุดของผู้เขียน
แต่เมื่อได้รู้จักเหล่านักรบในสามจังหวัดชายแดนใต้แล้ว ก็ทำให้รู้ว่า บางครั้งเราอาจจะต้องตาบอด แขนขาด ขาขาดได้ตลอดเวลา และถ้าเราไปเป็นหนึ่งในพวกเขา..เราก็อาจจะได้ประสบการณ์ แบบนี้ด้วยเช่นกัน... เอ...จะไปหรือไม่ไปดีนะ..
เสี่ยงอย่างนี้....พลาดไม่ได้อยู่แล้วเรา...
ท้ายสุดได้ข้อเสนอแนะ และสรุปก่อนเดินทางดังนี้
ถ้าฉันต้องเสียขา....ฉันยังเขียนหนังสือได้ด้วยมือ
ถ้าฉันต้องเสียแขน เสียมือ...ฉันยังมีปากไว้อัดเทป..หาคนมาพิมพ์ให้
ถ้าฉันตาบอด เขียนหนังสือไม่ได้...ฉันจะเล่าให้คนได้รับรู้
ถ้าฉันถูกไฟลวกหน้า ไม่สวยงาม ไม่มีแขน ไม่มีขา ... ฉันจะเอารูปอันอัปลักษณ์ของฉันนี่แหล่ะปกป้องแผ่นดินด้วยหัวใจที่ดีงามข้างใน
อืม...สรุปแล้วไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็รับได้ทุกอย่าง...ว่าแล้วก็มุ่งหน้าไปเขื่อนบางลางจังหวัดยะลาเลยทันที
สิ่งที่เคยกลัว กลัวเข้าคุก กลัวถูกกล่าวหา กลัวถูกประหาร .... ตอนนี้กลับไม่มีความกลัวเหลืออยู่เลย...เข้าใจแล้วว่าถ้าหัวใจเป็นอิสระแล้ว ...ก็ไม่มีอะไรมาปิดกั้นอิสรภาพของความเป็นนักสู้ได้..."
http://gotoknow.org/blog/patsathorn/285577
เขียนไว้เองเมื่อสองปีที่แล้ว.....
วันนี้...สิ่งที่ไปตามหา..."ความสวยงามที่ซ๋อนอยู่" ได้ถูกถ่ายทอดออกมาในหนังสือ "มากกว่ารักจากวีรบุรุษยะลา" แล้ว โดยมอบรายได้จากค่าลิขสิทธิ์ทั้งหมดให้กับกองทุนผู้กองแคนเพื่อช่วยเหลือตำรวจตระเวนชายแดนหน่วยเก็บกู้วัตถุระเบิด
ผู้เขียนพบว่า..ในดินแดนสามจังหวัดชายแดนแห่งนี้...
ที่นี่...มีปราชญ์ และนักรบที่แท้จริง
ที่นี่...มีมิตรภาพของความเป็น "เพื่อน" ที่ตายแทนกันได้...ตายด้วยกันได้...
ที่นี่...มีเด็กเล็กๆ ที่กล้าหาญ และมีหัวใจรักประเทศชาติที่ยิ่งใหญ่...
ที่นี่..มีคนจริงที่ทำงานเพื่ออุดมการณ์หลายท่าน
มีนักรบ.. มีพระ...มีครู..และมีคนไทยที่ไม่ทิ้งแผ่นดิน...
(บน น้องแดน ลูกเจ้าหน้าที่ชาวไทยพุทธ และ น้องปราย ลูกสาวเจ้าหน้าที่ชาวไทยมุสลิม)
แม้ครั้งหนึ่งเคยเป็นแม่ค้าขายแพชร....ก็ยังไม่เคยพบ...อัญมณี และเพชรแท้ที่งดงาม เท่ากับที่ในสามจังหวัดชายแดนใต้แห่งนี้เลย...
(ภาพบน ตัวละครบนฟ้า...ครูแก้ม พงษ์ เอ็ม เอก และอีกหลายคนที่เสียชีวิตระหว่างที่ผู้เขียนกำลังเขียนเรื่องนี้)
ขอฝากผลงานไว้ให้เพื่อนๆ ได้อ่านและรับรู้ และได้รักแผ่นดินตรงนี้เหมือนกับที่ผู้เขียนรัก รักและรู้จักเหล่านักรบที่ "แอบ"ให้เราด้วยชีวิต....รักพวกเขา เหมือนกับที่ผู้เขียนรัก และเก็บรอยยิ้มของเขาไว้ในความทรงจำ ราวกับว่า เขายังไมีชีวิตอยู่กับเราตลอดไปนะคะ..
"จากแรงบันดาลใจของผู้เขียน อาจทำให้ "มากกว่ารักจากวีรบุรุษยะลา" เป็นส่วนหนึ่งของการร่วมกันแก้ใขปัญหาความไม่สงบที่เกิดขึ้นในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้ได้อย่างสมบูรณ์ยั่งยืนต่อไป ......... พล.ต.อ. อดุลย์ แสงสิงแก้ว"
ผู้เขียนได้พยายามถ่ายทอดชีวิตของผู้เสียสละ ชีวิตในการปกป้องผืนแผ่นดินไทย และดูแลประเทศชาติโดยนำเสนอความยากลำบากของผู้เสียสละในจังหวัดชายแดนใต้ออกสู่สาธารณชนทำให้ประชาชนได้เข้าใจถึงความลำบากในการปฏิบัติหน้าที่ของเรา...... พล.ต.ต.นพดล เผือกโสมณ
Mayumi กับ โอ๋ซัง .....
แม่เนื้อเย็นของนักรบ
ภาพเจ้าหน้าที่ตัวจริงที่ปฏิบัติหน้าที่ ถ่ายขณะปฏิบัติหน้าที่
ภาพรูปภูเขา หมอก คือ ทะเลหมอกอัยเยอร์เวง จังหวัดยะลา
อิอิ ตอนนี้ผู้อ่านสงสัยแล้วใช่ไหมคะ...ว่าทำไม ดอกซากุระ จึงมาอยู่ข้างหน้าปกกับนักรบชายแดนใต้ของไทย.....ต้องแก้สงสัยด้วยการไปสั่งหนังสือที่ซีเอ็ด หรือร้านนายอินทร์ ค่ะ เพราะ ตอนนี้หนังสือหมดแล้ว...
ท้ายสุดนี้ฝากภาพงานเปิดตัวหนังสือ ที่เจ้าหน้าท่ีตำรวจตระเวนชายแดน หรือ "คนดีของสมเด็จย่า" "นักรบพระนเรศวร" ที่ปฏิบัติหน้าที่ในสามจังหวัดมาให้ท่านชมนะคะ..ชุดข้างบนคือหน่วยรบพิเศษขนาดเล็กของตำรวจตระเวนชายแดน ที่นำมาเป็นตัวเดินเรื่องใน มากกว่ารักจากวีรบุรุษยะลา
และอย่าลืม....ไหว้พระ...ให้คุ้มครอง วีรบุรุษ และวีรสตรี....ที่ยังมีลมหายใจอยู่...ให้ปลอดภัยด้วยนะคะ.....
ครั้งหนึ่ง....เราเคยฝากชีวิตไว้ให้กับผู้ปกป้องประเทศชาติ
วันนี้ ....ผู้เขียน...ขอฝาก..."คนดีของสมเด็จย่า" ..."นักรบของพระนเรศวร" ....ไว้ให้ผู้อ่านและแนวหลังด้วยนะคะ...
รักพวกเขาเหมือนกับที่ผู้เขียนรัก
รัก....ที่เป็น....มากกว่ารัก...เพื่อแผ่นดิน..
ณ เสนา อรุโณทัย
ความเห็น (3)
พี่หายไปนานมากๆๆ ได้ลงใต้อีกไหมครับ
สวัสดีคะ
ขอบคุณมากๆคะ สำหรับบทความที่อบอุ่น และประทับใจอ่านแล้วน้ำตาปริ่ม
แม่ต้อยลงไปภาคใต้เหมือนกันคะ ในสามจังหวัด อาทิตย์หน้านี้ก็จะไปอีกคะ
ขอให้ความดี คุ้มครองคนดี ด้วยนะคะ
ระลึกถึงคะ
คุณษา มาเจอกัน ใน G2K อีกแล้ว
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่นำมาแบ่งปันคะ