Measurement
5 พฤษภาคม 2554 ณ ยามสายของวันหยุดของใครหลายคน....
สวัสดีกัลยาณมิตร ที่รัีก
อากาศที่ร้อนอบอ้าว กับวันเวลาที่จ้ำอ้าวก้าวไปข้างหน้าเรื่อยๆ บางวันเราก็รู้สึกว่า เวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วเสียนี่กระไร...แต่บางวัน...โอย...เมื่อไรจะหมดเวลาเนี่ย...เหนื่อย...เบื่อ...ปวดหัวตัวร้อนเป็นไข้...จริงๆ แล้ว...เวลา...เป็นสิ่งเดียวในโลกที่เราต่างไ้ด้รับอย่างเท่าเทียมกัน... ช่วงเมษายนที่ผ่านมา...หลังจากสะสางงานเสร็จสรรพก็จัดสรรเวลาให้ตัวเองได้ทำ...นั่นคือ...กิจที่อยากทำ...กรรมที่อยากสร้าง...ตั้งแต่วันที่ 17 เมษายน - 1 พฤษภาคม 2554 kim ก็ได้ท่องเที่ยวทางโลก โยกย้ายมาทางธรรม กิจกรรมละ 7 วัน พอดิบพอดี... ปิดเทอมปีนี้...เป็นช่วงเวลาที่ มีคุณค่าที่สุด เพราะได้ไปท่องเที่ยวทางโลก และทางธรรมอย่างชุ่มฉ่ำในดวงใจ (17-24 เมษายน 2554 เที่ยวกระบี่,ตรัง, 25 เมษายน - 1 พฤษภาคม ท่องเที่ยวธรรม ณ วัดอัมพวัน อ.พรหมบุรี จ.สิงห์บุรี,) เตรียมความพร้อมสำหรับการปฏิบัติหน้าที่อันยิ่งใหญ่ในเมืองเล็ก....ต่อไป
ข้อคิดที่ได้มีมากมาย...แต่ที่ประทับใจอย่างยิ่งคือ...การไปวัด...เราไปวัดเพื่อวัดกาย วัดวาจา วัดความคิด และวัดใจ... การวัดใจนี่สำคัญมาก...ถ้าเราเป็นคนกล้าที่จะทำอะไรที่ถูกต้องดีงาม...เราต้องกล้าที่จะวัดใจตัวเองด้วย...เพราะหากไม่มีใจก็ไปไม่ถึงฝั่งฝันนั้นๆ... นอกจากนี้พระท่านยังสอนอีกว่า...การทำบุญต้องทำด้วยปัญญา จึงจะได้บุญเยอะ... บุญทานที่ทำได้ง่ายที่สุึดคือ วัตถุทาน...เป็นทานที่ืำืทำง่ายสุดแต่ได้บุญน้อยที่สุด ...บุญทานต่อมาคือ การรักษาศีล...พื้นฐานเพียงศีล 5 ก็พอแล้วสำหรับเราๆ ท่านๆ ที่ยังเวียนว่ายในวัฏสงสารนี้...ดูเหมือนตัวเองเป็นผู้รักษาศีลเอง แต่เหตุไฉนจึงบอกว่าได้บุญเยอะ...ข้อนี้พระท่านก็บอกว่า...ก็เพราะศีล 5 นี้เกี่ยวข้องกับเราโดยตรงและผู้อื่นด้วย...ผู้ใดรักษาศีลได้ ผู้นั้นได้กุศลสูงกว่าการให้ทานด้วยวัตถุ... ส่วนบุญทานที่ไ้ด้กุศลสูงสุดคือ...ภาวนาทาน... การทำทานด้วยการภาวนา... สวดมนต์ไหว้พระ เจริญสติภาวนาอยู่ที่บ้าน...ดูเหมือนทำได้ง่ายๆ ใช่ไหม... ใช่...สำหรับคนที่ตั้งใจ... นี่ยังไงล่ะ...ทำไมเราถึงต้อง....วัดใจ...คุณทำได้ไหม... ต้องลอง ถึงจะรู้ว่าทำได้หรือไม่ได้...อย่าเพิ่งด่วนสรุปง่ายๆ ถ้ายังไม่ได้ลอง...ถ้าเราอยากรู้ว่าใจเราใหญ่ขนาดไหน กว้างขนาดไหน ดีขนาดไหน แคบขนาดไหน ลึกขนาดไหน บอบบางขนาดไหน หรือเข้มแข็งสักปานใด...ลองมาวัดใจกันสักครั้ง
จริงๆ ความสุขทั้งเล็กใหญ่ต่างก็อยู่ในใจเราทั้งสิ้น... เพียงแต่เราไม่เคยเข้าไปสำรวจตรวจค้นใจของเราเอง...เรามัวแต่วุ่นวายกับอะไรๆ ภายนอกตั้งมากมาย... เมื่อฉันมีเวลา...ฉันก็...วัดใจ...ของตัวเองเรียบร้อยแล้ว... หากกัลยาณมิตรพอจะมีเวลาว่างๆ ก็ลองดูนะคะ
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณครูอุปัชฌาอาจารย์ที่ได้สั่งสอนศิษย์อย่างดียิ่ง บุญกุศลอันใดที่ข้าพเจ้าได้ทำในอดีตชาติจนถึงปััจจุบันชาติแม้มีมากน้อยเท่าไร ก็ขออุทิศบุญกุศลทั้งหมดให้ข้าพเจ้า และขออุทิศถวายเป็นอภัยทานแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เหล่าเทวดา ครูอุปัชฌาอาจารย์ มารดาบิดา ผู้มีำพระคุณ ญาติ สหาย เจ้ากรรมนายเวร เปรตทั้งหลาย และสรรพสัตว์ทั้งปวง ด้วยเทอญ
ด้วยจิตคาราวะ
Lady Kim
หมายเหตุ...พระท่านสอนว่า...ถ้าเราไม่สร้างบุญ ไม่อุทิศบุญให้ตัวเอง เราก็ไม่มีบุญใดๆ ที่จะให้ผู้อื่นได้
ความเห็น (1)
วันดี...อาจไม่ปรากฏในปฏิทินประจำปี
แต่...วันดี...มีปรากฏในใจเรานี่เอง...จริงๆ นะคะ