สอนตัวเอง รู้จิต ฝึกจิต ปลดปล่อยพันธนาการ


จงเรียนเพียรให้รู้         สิ่งที่อยู่ใกล้ตัวนี้

คือจิตคู่กายมี             ต้องเรียนรู้ให้เท่าทัน

 

แม้ว่าจะยากรู้             ควรเพียรดูอย่างขยัน

เร่งสู้ด้วยความหมั่น     ตรึกตรองตามความเคลื่อนไหว

 

ฝึกจิตที่ยากยิ่ง              แต่เป็นสิ่งที่ฝึกได้

จงฝึกตระหนักใน           ความเบิกบานอันอุดม

 

รู้จิตจงฝึกจิต                เพื่อชีวิตอันสุขสม

ห่างไกลความทุกข์ตรม   ให้ว่างเปล่าทางธรรมพา

 

ลดละและปล่อยวาง       ให้ไกลห่างกิเลสหนา

ปลดเปลื้องพันธนา        สิ่งผูกมัดให้หลุดลอย

 

รู้จิตเพื่อฝึกจิต              สู่ชีวิตที่ปลดปล่อย

ละทุกข์ทีละน้อย           จะค้นพบความงดงาม

 

หมายเลขบันทึก: 437674เขียนเมื่อ 30 เมษายน 2011 22:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:42 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

"ปลดปล่อยพันธนาการ" ;)...

สวัสดีค่ะ

ชอบบทนี้มากค่ะ สอนใจได้ดีค่ะ

"....รู้จิตเพื่อฝึกจิต สู่ชีวิตที่ปลดปล่อย

ละทุกข์ทีละน้อย จะค้นพบความงดงาม..."

ขอบคุณนะคะ

แต่งกลอนได้ดีจังเลย ฝึกจิตยากจังเลยนะคะ ต้องพยายามใช่ไหมคะ

"ฝึกจิตที่ยากยิ่ง              แต่เป็นสิ่งที่ฝึกได้

จงฝึกตระหนักใน           ความเบิกบานอันอุดม"

ขอบพระคุณนะคะที่ไปมอบดอกไม้ให้.....

ลึกซึ้ง  งดงาม.....ยิ่ง

 

สวัสดีค่ะ

คุณWasawat Deemarn

คุณลำดวน

คุณ krukorkai

คุณ ✿อุ้มบุญ ✿

ขอขอบคุณทุกท่านที่กรุณามาอ่าน มอบดอกไม้และร่วมเรียนรู้ด้วย   กับคำประพันธ์ที่ฝึกเขียนจากการเรียนรู้ของตนเอง

นับเป็นการทบทวนตนเองไปด้วย เวลาว่างก็เข้ามาอ่าน

อีกอย่างหนึ่ง  การฝึกเขียนกาพย์ยานี  ๑๑  ยังไม่เข้าท่าค่ะ  บังคับเสียงยังไม่ถูกเลย ต้องไม่ละความพยายามค่ะ

สวัสดีค่ะคุณหนูรี

ขอขอบคุณค่ะ  ที่กรุณามามอบดอกไม้ให้เสมอ  และขออภัยที่ตกหล่นในเม้นท์ก่อน  จะพยายามเขียนต่อไปตามที่มีเวลาว่างค่ะ

เพราะทั้งกาพย์ ซึ้งทั้งธรรมะ ขออนุโมทนา

สำหรับคำประพันธ์  ยังไม่เข้าท่า เพราะมีคำพูดสำหรับภาวนาเพียงไม่กี่คำ ทำให้ซ้ำ ๆค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท