ดอกกระเจียว

แห่งฤดูกาล

เมื่อทุ่งดอกกระเจียวหุบเหี่ยวหาย              เพลงคนพ่ายแว่วหวลรัญจวนหา

โศรกระทึกสะอึกครวญใยด่วนลา               ปล่อยให้ฟ้าหมองตามเมื่องามวาย

ดอกกระเจียวเกี่ยวกอดซบพรอดพร่ำ            กระเจียวร่ำปีนี้มิตรหนีหาย

คิดถึงคนเคยเยือนเพื่อนปีกลาย                  ทราบข่าวร้ายมาไม่ถึงกลับครึ่งทาง

ทุ่งกระเจียวแห่งปีอวดสีสัน                        เฝ้านับวันเพื่อนคนไกลบอกไม่ว่าง

กระเจียวจึงอ้างว้างสีจางจาง                      จึงทุกอย่างจบลงตรงรอนาน

ดอกกระเจียวเฉาซูบซบจูบพื้น                    เกินจะฝืนแดดห่มคลื่นลมผ่าน

กระเจียวไร้พฤกษากอดตลอดกาล               เฉกดอกจานฝ่าแรงร้อนก่อนสิ้นปี

ตะแบกม่วงทายท้ากลางป่าทุ่ง                    ไร้คนปรุงคนมองข้ามงามแต่สี

สวยเพียงร่างโอ้นางไม้กลางไพรี                  เธอชวนชี้เชยชมยลสมใจ

ดอกกระเจียวยืนต้นบนลานหิน                    แลถวิลฝันหากลับมาใหม่

หมดฤดูเปลี่ยนผัดเธอผลัดใบ                      แล้วเมื่อไหร่จะมีสิทธิ์จุมพิตเธอ

                                                                      ช.ศรีนอก