โดยแนวทางปฏิบัติ ภาระที่หนักอึ้งของการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งได้ถูกมองเหมือนกับ
ว่าเป็นการช่วยเหลือทุกฝ่าย ทราบให้ว่าสถานการณ์ฝ่ายของเขานั้นได้เปรียบ(Zero-sum) หรือเพื่อจะให้ได้รับรู้ว่า มันอาจจะเป็นสถานการณ์ที่เสียหรือได้ เหมือนกันทั้งสองฝ่าย (non-zero-sum)
และช่วยเหลือแต่ละฝ่ายขับเคลื่อนในแนวทางทางที่เป็นประโยชน์ที่เอื้อแก่กันทั้งสองฝ่าย
ดังรูปที่แสดง บอกให้เราเข้าใจได้ว่ามีผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นมากมายของความขัดแย้งที่เกิด
ขึ้นระว่างเคนกับอาเบล
ตำแหน่งที่อยู่ขึ้นไปทางขวาเป็นสิ่งเป็นประโยชน์กับอาเบล
ตำแหน่งที่ขึ้นไปด้านบนเป็นประโยชน์กับเคน
เคนพบกับสถานการณ์zero-sum ณ ตำแหน่งที่ 1 เป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุด
ตำหน่งที่ 2 เป็นตำแหน่งที่แย่ที่สุด แต่เป็นตำแหน่งที่ที่สุดสำหรับอเบล
ตลอดเส้น1 -2 ได้จัดตำแหน่งของความเท่าเทียม ที่ตำแหน่ง3 เป็นตำแน่งที่ประนีประนอม
แต่ก็จะมีตำแหน่งอื่นที่สามารถเกิดผลลัพธ์ของความพ่ายแพ้ทั้งคู่ หรือ ชนะทั้งคู่
นั่นเป็นสิ่งที่น่าสนใจและการรับรู้ในการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง
ซึ่งพ่ายแพ้ทั้งคู่ เกิดขึ้นได้ ที่ตำแหน่ง 0
และทั้งคู่ ได้รับผลชนะ ณ ตำแหน่งที่4 ถ้าแต่ละฝ่ายเกิดความช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
(Hugh Miail et al 1999)
ไม่มีความเห็น