ใจที่สับสน
เช้าวันนี้ตื่นขึ้นมาด้วยพบความสับสนเล็กน้อย
หุงข้าวไปเลี้ยงสุนัขที่รร.
เอาผ้าไปตากแดด
ปรุงอาหารกินยา
นี่เลยตรงนี้แหละที่เกิดเหตุของจิตใจที่อยากจะโกรธ
ระงับไว้ โกรธไปก็ไม่มีใครรู้ หายใจลึกๆ...
นี่..เหลืออยู่เกือบครึ่งลูกพอได้มั๊ง
หันไปดูน้ำพริกกะปิที่ตำค้างไว้เพราะเจ้าตัวยังหามะนาวไม่เจอ
เมื่อวานเราซื้อไว้แล้ว..มันหายไปไหน
เสียงคนข้างๆพูดบ้าง...ก็เห็นเมื่อคืนยังอยู่หลายลูก....
นึกในใจมันจะหลายลูกได้ไงฉันซื้อมาแค่สองลูก
ลืมไปว่าสองสามวันก่อนก็ซื้อมะนาวมาเก็บไว้
????
ดีนะที่ไม่โต้เถียงออกไป เพราะ..
พอคนต้นเหตุเอามะนาวไปใช้ทำเครื่องห่อใบพลูกินเมื่อหัวค่ำ
คว้าหม้อข้าวไปเลี้ยงสุนัขที่รร. เขาเดินออกจากไปไม่ถึง1 นาที
มือก็ไปฉวยถุงพลาสติกขึ้นมาหวังจะเอามาพับเก็บ ...อยู่ตรงนี้เอง
แต่ก็ยังไม่พอใจเพราะมันลูกเล็ก..ถามตัวองว่าลูกเล็กก็ใช้ได้มิใช่หรือ..
หยิบมะนาวส่วนที่เหลือเมื่อคืนบีบลงไปในครก..ชิมดู..อิอิ อร่อยดี..
ไม่น่าตีโพยตีพายเล้ย ถึงจะตีอยู่ในใจก็เถอะ มันต้องเริ่มต้นใหม่
ทานข้าวกินยาแล้วมาบันทึกเรื่องการอ่านของน้องเมย์ต่อ..แต่พลาดจนได้
เพราะพอขึ้นบันทึกใหม่ ก็เจอหน้าตาใหม่ที่ไม่ได้สนใจเลยขึ้นมาที่หัวบันทึก
เห็นข้อความว่า "มีอะไรน่ารู้บ้าง" อยู่ในกรอบสีเหลี่ยมเล็กด้านบนบันทึก
เข้าใจว่าเขาถามเรา....
เลยพิมพ์บันทึกด้วยความสุขใจกับเรื่องราวของน้องเมย์ที่ฉันรับเป็นศิษย์นอกระบบในบันทึกที่แล้ว .พิมพ์เสร็จก็จะหาภาพใส่ให้มันอิงแนบกัน ก็ไปเจอภาพเมฆ
ใจนึกถึงว่าถ้าน้องเมย์มีฝันที่ดี...ความสุขก็จะเกิดขึ้น...ว่าแล้วมือก็แทรกภาพเมฆลงไปทันที แต่เอทำไมมันมีแต่ภาพ ส่วนบันทึกอยังอยู่ที่ส่วนบน ก็กดบันทึกด้านบนก็ยังไม่เห็นมาปรากฏที่กรอบบันทึกด้านล่าง จึงบันทึกคำสำคัญ แล้วคลิ๊กบันทึกอีกที
มีข้อความเตือนให้ออกจากจากระบบก่อนและเข้าระบบด้วยชื่อ..
โอ๊ะ....รู้เลยว่าพลาดไปแล้วที่ปล่อยให้ความคิดเตลิดออกไปอย่างไร้จุดหมาย
เรื่อยเปื่อยไปเรื่อย เสียสมดุลจริงๆ
ความเห็น (6)
ดีใจด้วยนะครับ...ที่ยังคิดไปไม่ได้ไกล...
มีสติ....กลับมา ณ..จุดเริ่มต้น...
สติมาปัญญาเกิด....สติเตลิดจะเกิดปัญหา...(พระท่านว่าไว้ครับ..)
อ่านแล้วเพลินดีค่ะพี่ครูต้อยติ่ง
เพราะปกติจะเป็นคนไม่ชอบเขียนบันทึกประเภทนี้ จะเอาแบบฮาเข้าว่า
หรือไม่ก็จัดหนักๆไปเลย...
สุขสันต์วันอาทิตย์นะคะ
สวัสดีครับพี่ต้อย ...
ตอนนี้สับสนกับภัยพิบัติ
บ้านเราโดนหนักหลายจังหวัด
ก็ได้แต่ช่วยกันตามอัตภาพ
ตามกำลังกายและกำลังใจ
ขอบคุณค่ะ
จิตต้องได้รับการฝึกบ่อยๆค่ะ
พี่ใช้เหตุการณ์ในชีวิตประจำวันฝึกให้รู้ตัว
แต่การจับให้จิตนิ่งก้ไม่ต่างกับพายเรื่อจับพระจันทร์
ยิ่งไล่ยิ่งหนี่พี่เลยอยู่เฉยๆให้มันดูลมหายใจตัวเองก็สบายขึ้นค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ในg2kมีหลายท่านที่เขียนเกี่ยวกับการดูแลใจตัวเองอย่างของน้องกระปุ๋ม
พี่ก้ชอบอ่านค่ะ ขอบคุณกำลังใจที่มีให้เสมอมาขอให้มีความสุขมากๆค่ะ
ภัยพิบัติทำให้เกิดกังวล
ขอเป็นกำลังใจให้ระลึกถึงตลอดเวลา
เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้พี่ย้อนรำลึกถึงวาตภัยที่แหลมตะลุมพุก
แม้ว่าจะเวลานั้นจะเด็กมาก แต่ก็รับรูเพราะเราสามารถดู
ลมฝนที่พัดกระหน่ำพัดพาบ้านเรือนจากรูฝาบ้าน
ร้านค้าพากันโฮ่หมด บ้านเอียงไปมาหลังคาปลิวว่อน
ยิ่งมาเห็นพี่น้องชาวปักษ์ใต้ต้องเจอในครั้งนี้แล้วใจห่อไปเลย