อยู่กับลูก-2
อยู่กับลูก-2
(เคยตีพิมพ์ในสกุลไทย)
............................
เหตุการณ์ที่ทำให้ผมเศร้าใจในวันนี้คือ เมื่อวันก่อนผมรับหน้าที่สอนลูกทำการบ้านตามวาระ ลูกต้องฝึกเขียนเลขแปด ผมเริ่มด้วยการเขียนให้ดูซ้ำ ๆ กันหลายครั้ง ต่อจากนั้นจึงจับมือลูกเขียนเลขแปดอีกหลายครั้ง แล้วจึงทดลองให้ลูกเขียนให้ดู แต่ไม่ว่าจะวนเวียนสอนอย่างไรเธอไม่สามารถจะเขียนได้ ความหงุดหงิดค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นในใจของผมเหมือนภูตผีร้ายอย่างเงียบเชียบ
เสียงของผมเริ่มแข็งจนทำให้ลูกรับรู้ได้ด้วยสัญชาติญาณที่รวดเร็วว่องไว เธอเริ่มหน้างอหมองคล้ำ หน้าคว่ำ เริ่มบ่ายเบี่ยงจะไปเล่นของเล่นบ้าง ขอวาดภาพแทนบ้าง ขอให้อ่านนิทานให้ฟังบ้าง ผมเริ่มขัดใจมากยิ่งขึ้น ไม่ว่าจะทำอย่างไรเธอก็เขียนไม่ได้ ความอดทนของค่อย ๆ หดหายไปเรื่อย ๆ ใจคิดแต่เพียงว่าแค่ง่าย ๆ แค่นี้ทำไมทำไม่ได้ ก็แค่เลขแปด วนไปวนแค่สองที
ในที่สุดจากเสียงแข็งก็กลายเป็นดุ “เขียนเลขแปดให้ได้นะ ถ้าไม่ได้ไม่ต้องนอน” ลูกทำหน้างอ น้ำตาคลอเบ้า เอ่อล้นขอบตาเหมือนพร้อมจะย้อยหยดลงสู่พื้น แต่เปล่า ... ผีร้ายแท้ ๆ ที่ดลใจ น้ำตาของลูกไม่อาจเรียกความเอ็นดูเอื้ออาทรกลับคืนมาได้
“พ่อ หนูง่วงนอนแล้วนะ ดึกแล้วด้วย” เธออุทร “ต้องเขียนให้ได้ก่อน ถ้าไม่เขียนต้องโดนตี”เสียงแข็งหนักขึ้น พูดพร้อมกับเดินไปหยิบไม่แขวนเสื้อมาถือไว้ในมือ ความกลัวถูกตีเพิ่มปริมาณยิ่งขึ้น เธอก้มหน้าลงบนแขนน้อย ๆ ที่พ่อเคยเฝ้าลูบไล้ด้วยความทะนุถนอม วางทับลงไปบนกองหนังสือเบื้องหน้า น้ำตาไหลพรากลงเปื้อนหนังสือสมุดและเครื่องเขียน
ความเห็น (19)
บรรยากาศนี้ ลูกดิ่ง....เจอเช่นกัน.....
- อ่านแล้วกลัวแทนลูกค่ะ
- จะตามอ่านต่อนะคะ
ครู ป.1 ก็เคยใช้ไม้แขวนเสื้อนะ
แต่ไม่กล้าตีหรอก..โยนทิ้งก่อน
สงสารจังค่ะ..ลูกสาวด้วย
อาจารย์เสนอหัวข้อในบล็อก http://gotoknow.org/blog/pr4u
แล้วให้ครู ป.1 เป็นสมาชิกด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
ตอนเด็กๆเป็นคนที่เขียนมือซ้ายค่ะ...โชคดีที่พ่อแม่ไม่บังคับ...แม่จะบอกพ่อว่าไม่ต้องบังคับเขียนมือไหนก็ได้เขียนไปเขียนให้ถูกให้สวยก็พอแล้ว...โตขึ้นอยากเขียนมือขวาก็หัดเอาเอง...แล้วก็จริงอย่างที่แม่พูดพอโตขึ้นเห็นคนอื่นเขียนมือขวาได้...ก็เลยหัดเขียนมือขวา...ทุกวันนี้ก็เขียนได้ทั้งมือซ้ายทั้งมือขวา
พูดถึงการเขียนเลขแปดสมัยก่อนยากมากเพราะเป็นคนที่ถนัดซ้ายและไม่มีแบบการฝึกเขียนเหมือนสมัยนี้...เลยเขียนวงกลม2วงซ้อนติดกัน...เร็วดีด้วย...แต่ทุกวันนี้เขียนถูกต้องแล้วค่ะ
✿อุ้มบุญ✿ ไปเรียนเชิญหลายท่านแล้ว ที่รักในบทกวี มี รายนาม ตามที่แนบส่งมา
- มาเป็นสมาชิกก่อน
- ตั้งชื่อกลุ่ม
- หาประเด็นสนุก ช่วยกัน
- ถอด สกัด เรื่องราวดีดีมา รวมไว้ ในเนื้อหา ของกลุ่ม ท่านเห็นเช่นไร
ท่านวอญ่า
พี่ครูภาทิพ
และ
และท่านอื่นๆ....ที่สนใจโปรดลงชื่อในบันทึกนี้ http://gotoknow.org/blog/pr4u/431557?refresh_cache=true ค่ะ
เรียนคุณอุ้มบุญครับ
พ่อแม่หวังดีต่อลูกมีอยู่มาก
แต่การแสดงออกอาจแตกต่างกันไปอย่างมากมาย
บางทีเกิดผลลัพธ์ที่ตรงกันข้ามนะครับ
เรียนคุณธรรมทิพย์ครับ
จริงดังว่า บรรยากาศน่ากลัว
เหมือนว่าจะเป็นความหวังดี
แต่ว่าน่ากลัวเกินไปนะ
เรียนครูป.1ครับ
บรรยากาศของการสอนลูก
บางทีน่ากลัว
การตีลูกพ่อแม่ใจหมองเป็นบาปครับ
ผมรู้ดี ทุกข์ใจนะ
ส่วนเรื่องกิจกรรมกลุ่มนั้น ทำอย่างไรกันบ้าง บอกด้วยนะครับ
สานเสวนากันบ้างก็เยี่ยมครับ
เรียน ดร. ครับ
ใช่ครับ การเขียนคือพัฒนาการทางร่างกาย
ซึ่งช้าเร็วแตกต่างกัน
การเขียนเลขศูนย์สองวงติดกัน เป็นการแก้ปัญหาของน้องกาญจน์ด้วยเช่นกัน
แต่ไม่รู้ว่าคนสอนไม่โกรธทำไม
จิตหมองครับ
มาเยี่ยมอาจารย์ ขออนุโมทนา ขอให้สุขภาพร่างกายแข็งแรง มีกำลังใจในการเผยแพร่ความรู้เป็นวิทยาทานครับ
- ชอบครับ ตามมาอ่านต่อ...
- ปณิธิ ภูศรีเทศ
กราบนมัสการพระคุณเจ้าครับ
ขอรับพรจากพระคุณเจ้าขอรับ
ทางโน้นเป็นอย่างไรบ้างครับ
หัวหินวันนี้ฝนตกปรอย
อากาศหนาวจัดคาดว่า 20 องศาครับ
สวัสดีครับท่านอาจารย์ เคยเคี่ยวเข็ญให้ลูกเรียนสาสุข
ลูกขอพบครึ่งทาง ไปสอบให้ ถ้าสอบได้ก็จะสละสิทธิ์
โชคดีปีนั้น สอบเสร็จต้องยกเลิก ข้อสอบสาธารณสุข รั่ว เป็นข่าวทางหนังสือพิมพ์
วันนี้ต้องขอบคุณที่ยกเลิกการสอบ
เพราะเราอยากให้เป็น อยากให้ไป อยากให้ทำ ตามที่เราเองต้องการ
เรียนคุณปณิธิครับ
ขอบคุณที่มาเยี่ยมกัน
ขอบคุณที่ชื่นชม นะครับ
กับลูกใช้วงกลมสองวงซ้อนกัน ใช้มือประกอบด้วย ลูกชอบ เหมือนได้เล่นเกมส์กัน แต่อารมณ์ประมาณว่า สอนนานมากแล้ว ซ้ำๆ แค่นี้เองทำไมไม่ได้ซักที (ชักฉุนแล้วนะ) ก็เคยค่ะ
เรียนท่านผู้เฒ่าครับ
น่าสนใจนะครับ
พ่ออยากให้ลูกทำงานสาธารณสุข
แต่ลูกอยากทำอย่างอื่น
แล้วตอนนี้คุณลูกทำงานด้านไหนครับ
ตามที่เขาต้องการหรือไม่?
เรียนคุณอักษราครับ
ขอบคุณที่แวะมา
ว่างก็บันทึกดีๆ แบ่งกันอ่านบ้างนะครับ
