สัญญา ที่ได้ทำตามสัญญา

        ยังจำได้มั้ย  เมื่อวันที่ 11-13 ธันวาคม 2552   พวกเราชาวตึกเขียว ยกพลเยือนถิ่นหนองบัวลำภู และมีโอกาสแวะไหว้พระที่วัดถ้ำเอราวัณ อำเภอนาวัง จังหวัดหนองบัวลำภูกัน  วันนั้น มีหมาตัวหนึ่งคาบลูกตาล เข้ามาเล่นกะพวกเรา วิธีการเล่นของมัน คือพวกเราจะต้องเตะลูกตาลออกไป แล้วมันจะวิ่งไปคาบมาคืน แล้วพอจะเตะอีก  มันจะเข้ามาหยอก ทำท่าทางจะแย่ง แต่ไม่แย่ง รอให้เราเตะไปไกลๆ แล้วก็จะวิ่งไปคาบมาวางไว้ตรงหน้าเรา แสดงความฉลาดมากขึ้นตรงมันจะแบ่งปันความสนุกให้กะทุกๆคนในวง โดยสลับวางไปเรื่อยๆ ฉลาดจริงๆ !!( http://gotoknow.org/blog/siriphan65/324737 )

            วันนั้นมีคนเล่าให้พวกเราฟังว่า  มันเป็นหมาของท่านเจ้าอาวาส เดิมมันจะมีลูกบอลเล่น แต่มีคนขโมยของมันไป  ก็เลยต้องเอาลูกตาลมาให้เล่นแทน พวกเราก็เลยคุยกันว่า ถ้ามีโอกาสได้มาอีก เราจะหาลูกบอลมาให้ เจ้าหมาตัวนี้

            เมื่อวันที่ 24-25 มีนาคม 2554  ที่ผ่านมา  เดินทางไปจังหวัดหนองบัวลำภู ขากลับใช้เส้นทางผ่านเส้นทางอำเภอนาวัง  ก็เลยคิดถึงน้องหมาตัวนี้ ขึ้นมา เลยแวะซื้อลูกบอลเล็กๆ ที่ตลาดอำเภอนากลาง เสี่ยงดวงว่า เดี๋ยวแวะเข้าไปที่วัดถ้ำเอราวัณ จะเจอมั้ย แต่เอาเถอะ ไม่ลองไม่รู้

            พอถึงวัด เราก็เห็นหมาตัวหนึ่ง ไม่มั่นใจ ว่าใช่หรือเปล่า  ปีบลูกบอลให้มีเสียงฟี้ดๆ ก็ไม่สนใจ เลยถามแม่ค้าพ่อค้าลอตเตอรรี่บริเวณนั้นว่า ใช่หมาตัวที่ชอบเล่นลูกบอลมั้ย  ได้รับคำตอบว่าไม่ใช่  มันมีสองตัว  ตัวที่ชอบเล่นน่ะ ชื่อ “ บิลลี่ ” โอ้โห เรางี้ อดยิ้มไม่ได้  หมาอะไร ชื่อ เท่ห์ เป็นพระเอกเลย 555

            หลังจากที่ เรา แม่ค้าลอตเตอรี่ และเด็กผู้หญิงที่เดินเล่นแถวนั้น อีก 2 คนช่วยกันตะโกน เดินตามหา “บิลลี่” สักพัก  เจ้าบิลลี่ก็โผล่มาให้ เราเห็น  อืม...   เวลาผ่านไปปีกว่า มันอ้วนขึ้นเยอะ (555)  เกือบจะไม่ทันได้เจอ เพราะบิลลี่กำลังจะเดินตาม เณร ไปไหนสักแห่ง  บิลลี่ หันรีหันขวาง ว่าจะตามเณรไป หรือจะมาตามเสียงเรียกของเด็ก เราน่ะใจเสียแล้วล่ะ ว่า วันนี้ไม่ได้เล่นกะบิลลี่แน่  พอดีมีคุณลุงคนหนึ่ง บอกเด็กว่า โยนก้อนหินสิ มันจะได้รู้ว่าจะเล่นกะมัน  ได้ผล เจ้าบิลลี่ วิ่งเหยาะๆ มาหา ทันที

            บิลลี่มาถึง เรา ส่งลูกบอลให้ ไม่สนใจเลย เอาล่ะสิ  ไม่ชอบเหรอ..... เด็กผู้หญิงก็เลย เอาลูกบอลโยนให้มันกระโดดงับ  ได้ผล มันเริ่มเล่นด้วย  ชักสนุก โยนลูกบอลออกไป มันก็วิ่งไปงับ เอากลับมาวางคืนให้ เล่นแบบนี้อยู่ สองสามครั้ง มันก็งับลูกบอล หันกลับไปกุฏิที่มันออกมาเมื่อกี้ เฉยเลย.....เราได้แต่ยืนงงว่า บิลลี่รู้ได้ไง ว่าลูกบอลนี้เราซื้อมาให้มัน   ส่วนเด็กผู้หญิงก็ตะโกนบอกกับบิลลี่ว่า  ” เอ้า เอาไปแล้ว  ไม่ขอบคุณสักคำ” แต่ป้าว่า ไม่ต้องก็ได้นะลูก ถ้ามันพูดได้ ป้าวิ่งหนีไม่ทันแน่ ( 555 )

            เสียดาย ที่ไม่ได้เอากล้องไป ไม่งั้นจะได้ภาพเจ้าบิลลี่ ตอนเป็นหนุ่มใหญ่(ลงพุงด้วยอีกต่างหาก)มาฝากชาวตึกเขียวดอทคอม ภาพที่พอจะถ่ายได้ เป็นภาพถ่ายจากกล้องมือถือน่ะ เอาเป็นว่า พวกเราได้ทำตามสัญญาที่ให้กะบิลลี่กันแล้วนะ มีความสุขจัง ว่ามะพี่น้องงงงงงงง....

(Before : 13 ธันวาคม 2552)

 

 

After:25 มีค 2554

[ปราณี เนียมหอม]

ชื่นใจแทนบิลลี่จัง  จับความรู้สึกได้ เพราะเกิดปีจอ  ชัดแจ๋วเลยถึงจะเป็นมือถือก็เถอะ  อยากไปอีกคะ

[ดนัย]

มันยังหล่อเหมือนเดิมแต่ดูภูมิฐานขึ้น

[ป้าเนียร]

น้อยจ๋า...ตอนนี้มีหมาบอกหวย...ด้วยนะ